Hoofdstuk

Lea rekte zich eens lekker uit. Zoals vrijwel altijd, was ze wakker voor de wekker afging. Roos en Sara lagen nog vredig te slapen, als twee zachte kittens in een mandje. Ze keek er even met een vertederde blik naar. Een blik op de klok leerde dat het half zeven was. Tijd in overvloed. Ze ging in nadu-houding op de vloer zitten en hield die pose met gesloten ogen ongeveer tien minuten aan. Het bracht rust in haar hoofd. Want anders dan gedrag en uiterlijk van Lea deden vermoeden, was het doorgaans druk in haar hoofd.

Eigenlijk was er maar één rustbrengend medicijn voor die hoogontwikkelde hersentjes van haar. Een man met absoluut gezag, gezag dat ze accepteerde met heel haar hart. Ze glimlachte stilletjes, er was een flinke stap gezet de afgelopen dagen. Ze vroeg zich af of ze haar diepste verlangen naar Hem zou durven uitspreken. Hij waardeerde eerlijkheid boven alles, daar twijfelde ze niet aan. Maar naar de mens gesproken zou ze Hem met een dilemma opzadelen, een Gordiaanse knoop waarvoor elk zwaard te bot zou blijken. Ze rilde bij de gedachte aan de gebiedende vraag die onvermijdelijk zou komen, ergens in de komende maanden. “Vertel me alles wat er in je hart leeft Mijn slavin.”

Ze opende haar ogen en schudde haar lijfje even los. En daarmee ook de gedachte van zojuist van zich af. Lenig stond ze op en trok in één beweging het dekbed van de twee slapende meisjes af. “Opstaan m’n lieve diertjes, de ochtendstond heeft goud in de mond. En wie weet wat nog meer straks als Meester daar zin in heeft. Hup, je bed uit.” Roos strekte haar armen en benen helemaal uit, terwijl ze haar lijfje kromde. Lea keek met enig genot naar de tengere sub. De brunette stapte uit bed en trok de half slaperige Sara maar gelijk met zich mee. “Hee, laat me even wakker worden”, bromde de bewoonster van het huisje. Lea lachte. “Kom we gaan douchen, dan wordt je vanzelf wakker. En daarna kleren aantrekken en ons mooi maken.”

Een minuut later stonden ze in de ruime doucecel van Sara elkaar te wassen en af te spoelen. Plagerig werd er over en weer tussendoor in een tepel geknepen en aan een kutje gevoeld. Lea greep in voordat er een vrijpartij kon ontstaan. “Geen tijd voor spielerei nu geile sletjes, we moeten op tijd zijn voor het ontbijt met Meester. Mijn Meester”, zei ze er genietend achteraan. Ze draaide de douchekraan dicht. “Zo, afdrogen en aankleden m’n lieve meisjes.” Even later kamden ze hun haren en trokken daarna hun kleren aan. Ze hielpen elkaar met de sluitingen van de BH’s en de ritsen.

Lea was gekleed in een Barcelona Blue mantelpakje, van een geraffineerd eenvoudige schnit, dat haar als gegoten om het lichaam zat. Er onder droeg ze nylons en pumps in dezelfde kleur. Een eenvoudige parelketting maakte het geheel af. Ze straalde stijl, klasse en autoriteit uit, in niets was uiterlijk meer de slavin te herkennen. Roos droeg de kleren waarin ze was gearriveerd, het “uniform” van de Zilveren Snoek. Een nauwsluitende zwarte rok en dito blouse, met daarboven een bordeaux rood vestje. Gecompleteerd met nylons en zwarte lakschoenen met een lage hak. Haar mooie bruine haren droeg ze los, in tegenstelling tot de bedrijfsvoorschriften.

Sara had een eenvoudige zalmroze jurk aangetrokken, gecompleteerd met roze sneakers. Ze droeg een Disney diadeem in haar prachtige haren. “Zo, zie ik er niet uit als een lief braaf schoolmeisje? ”, zei ze schalks tegen haar vriendinnen. Die proestten het uit van het lachen. “Nou”, zei Roos, “Elke gezonde leraar die jou voor zich krijgt zitten in de klas wordt op slag een seniele kwijlende geilaard, die maar één ding wil. En dat is niet uitleggen wat de tafel van drie is.” Lea klapte in haar handen. “Genoeg gedold, we gaan naar de woonkeuken in het grote huis.”

Gedrieen liepen ze in het nog bleke ochtendzonnetje naar de voordeur en stonden even later in de keuken. Op de grote tafel was gedekt voor zes personen. Mandjes met brood stonden keurig afgedekt te wachten. Naast de deur naar de bijkeuken stond een trolley die met een stopcontact verbonden was. Er stegen lichte dampen uit op en een geur die eieren, spek en worst deed vermoeden. “Zo te zien heeft de oude Mevrouw ook het staartje van de catering volgens afspraak geregeld”, zei Lea. Roos lachte. “Ja, dat was inderdaad de bedoeling. De ochtendploeg is is hier rond half zeven geweest om dit klaar te zetten. Morgenochtend komen ze terug om deze spullen weer op te halen en het achterhuis op te ruimen.”

De slavin keek op de klok, het was kwart voor acht. “Meester kan elk moment binnenkomen m’n lieverds. Roos, jij doet straks even de bediening, want ik kan het niet hebben dat ik straks met vlekken in m’n Dior op het werk aan kom zetten. Die lol gun ik die gedresseerde seksistische apen niet.” Roos grinnikte. “Geen enkel probleem Lea, ik zal zorgen dat iedereen z’n natje en droogje krijgt. En uiteraard bedien ik Meneer als eerste.”

Lea knikte goedkeurend. “Precies meisje, jij begrijpt het. En nu we het toch over protocol hebben, wij gaan nu naast de deur tegen de wand staan, handen achter onze rug en onze hoofdjes gebogen. Zo wachten we zwijgend tot Meester binnenkomt en Hij instructies geeft. Sara weet ook hoe het werkt, dus volg gewoon ons voorbeeld maar Roosje.” De tengere brunette knikte. “Dat is goed Lea, ik zal m’n best doen.” Zijn slavin maakte er verder geen woorden aan vuil en nam haar plaats naast de deur in, waarna Sara en Roos haar voorbeeld volgden.

Rond half zeven was Hij wakker geworden van het vage geluid van een dieselmotor. Hij realiseerde zich dat dat de catering moest zijn. Mooi op tijd. En dat betekende dat hijzelf in alle rust toilet kon maken. Angel lag in diepe slaap naast Hem. Hij besloot haar niet wakker te maken, ze kon wel wat extra slaap gebruiken, want doorgaans waren haar nachten kort. Behoedzaam gleed Hij het grote bed uit en liep naar de badkamer. Hij keek eens in de spiegel en trok wat grimassen naar zichzelf. Het herinnerde hem er aan dat een voormalig clubgenoot, een hoogleraar gedragswetenschappen, ooit verteld had dat hij elke ochtend een half uur gezichtsgymnastiek deed, teneinde ook de gezichtspieren soepel te houden op de oude dag. Hij glimlachte bij het idee.

“Goedemorgen oudere man met een stoppelbaard”, zei Hij in zichzelf, terwijl Hij z’n tong uitstak. Op z’n gemak werkte hij het vaste ochtendritueel af. Tandenpoetsen, inzepen, scheren en tien minuten lekker warm douchen. Na zich afgedroogd te hebben liep hij terug de slaapkamer in. Zoals Hij gewoon was klonk uit het bed het vertrouwde geluid van een meisje in diepe slaap. Tien minuten later knoopte hij de veters van z’n zwarte schoenen en trok als laatste het colbert van z’n donkerblauwe wollen kostuum aan. Hij hoorde de deur van de bijkeuken dichtgaan en daarna een auto wegrijden. Toen hij op de wekker keek, zag Hij dat het twintig over zeven was. Fijn, dat gaf hem nog even gelegenheid om een rondje over het erf te maken in de frisse buitenlucht. Na een laatste vertederde blik op de slapende Angel verliet hij de Master Bedroom.

Via de voordeur verliet hij het huis en kuierde op z’n gemak, met z’n handen nonchalant in z’n zakken om het gebouwencomplex heen. Uiterlijk was er op geen enkele wijze afbreuk gedaan aan de Nedersaksische bouwstijl. Jaren geleden had hij weten te voorkomen dat het ensemble als Rijksmonument zou worden bestempeld. En zich daarmee gevrijwaard van ongevraagde bemoeienis van allerlei stokpaardjes rijdende baliekluivers. Maar dat betekende niet dat hij een cultuurbarbaar was, het geheel was met grote zorg gerestaureerd. Hij besloot dat er nog tijd genoeg was om even de oprijlaan naar de weg op een neer te lopen. Toen hij die richting insloeg, zag hij nog net Lea, Sara en Roos de voordeur binnengaan. “Keurig Mijn slavin”, zei Hij in zichzelf, de beide laatste woorden genietend proevend.

Wordt vervolgd…………