Hoofdstuk

‘Ik wil je slipje.’ Uw hand uitgestoken.
Ik slik. Gaat U écht mijn slipje controleren? Weet U hoe intiem dat is?
Dit slipje draag ik al sinds vanochtend. Hoe ruikt het? Ik weet zeker dat er een natte plek in zit.
‘Meester, ik schaam me dood,’ fluister ik.
‘Slipje. Nu.’ Uw stem laat geen ruimte.
Mijn wangen gloeien. Wankelend van de ene voet op de andere kijk ik U aan.
‘Oké dan… maar niet ruiken, goed?’
U zegt niets. Alleen die blik.
Voorzichtig trek ik het zwarte stringetje uit. Mijn vingers trillen als ik het in Uw hand leg.
Ik kijk naar de grond. Durf niet omhoog. Tot ik voel dat U wacht.
U draait het slipje om. De binnenkant naar buiten. ‘Wat is dit?’
Mijn vlek. Zichtbaar. Onmiskenbaar.
‘Mond open.’
Ik gehoorzaam.
U duwt het slipje naar binnen. Natte kant eerst.
‘Proef jezelf maar. En vertel me straks wat je ervan vindt.’
Mijn adem stokt. De stof drukt tegen mijn tong. Warm. Vreemd.
Ik sta daar.
Klein. Beschaamd.
En heel bewust van mijn plek.