Hoofdstuk

Hoofdstuk 24 – Wat nu?

Isabella werd wakker met een loomheid in haar lichaam, alsof haar binnenste de nacht nog niet los kon laten. En toch sudderde iets, net onder haar huid. Het dekbed was half van haar af gegleden en de ochtendzon streek over haar buik alsof het nagenoot van wat zich hier had afgespeeld. Bram was er blijkbaar al uit. Ze hoorde gedempt gerommel beneden, het ritme van koffiekopjes en voetstappen.

Haar hand gleed over het laken naast haar. Alsof ze zeker wilde zijn. Koud. Ze was alleen. Niet verlaten, maar ook niet gerust. De stilte liet ruimte voor alles wat ze gisteren had gevoeld, gezegd, gedaan. Bram had haar niet veroordeeld. Integendeel. Zijn warmte had haar geraakt. Hun seks had haar geraakt. En toch...

Er zat iets in haar borstkas. Geen spijt, geen angst. Iets wat eerder leek op honger. Maar dan zonder duidelijke vorm of richting.

Liz.

Haar naam was geen gedachte meer, maar een lichamelijke sensatie geworden. Een soort elektrische echo in haar bekken, haar borst, haar mondhoeken.

Isa kwam overeind, traag. Elke spier protesteerde stram. Onder de douche stond ze een minuut lang gewoon stil, het water over haar heen, haar handen tegen de muur, haar hoofd vol beelden die ze niet had uitgenodigd. Liz haar vingers op haar dijen. Bram’s adem tegen haar hals. Daniël’s blik, duidelijk, goedkeurend.

Ze droogde zich haastig af, trok een eenvoudige maar nette blouse en rok aan en liep naar beneden. In de keuken stond Bram voor het aanrecht, zijn rug ontspannen, zijn blik nog slaperig. Hij draaide zich om en glimlachte. Gewoon. Zacht. Echt.

“Je koffie staat klaar,” zei hij.

“Dank je,” antwoordde ze, haar stem hees.

Ze pakte de mok aan. Zijn vingers raakten kort de hare. Haar hart sloeg een slag over, maar hij leek het niet te merken.

“Raar gedroomd vannacht,” zei hij terwijl hij zelf ging zitten. “Jij, Liz, Daniël... Jullie lagen samen in bed. En ik zat in een stoel, keek toe. Niemand keek naar mij. Maar het voelde... logisch, ergens.”

Hij keek haar aan met een mengeling van openheid en afwachting. Ze zei niets. Haar gezicht bleef neutraal, maar vanbinnen voelde ze de bodem licht schokken.

“En?” vroeg ze uiteindelijk, haar stem dunner dan bedoeld.

Hij haalde zijn schouders op. “Ik werd niet boos wakker. Meer... verward. Maar niet jaloers. Raar hè?”

Ze knikte. Meer kwam er niet uit. Hij liet het rusten en vertrok niet veel later naar zijn werk.

Na het ontbijt verzamelde ze haar spullen. Sleutels, tas, telefoon. Ze was net op tijd. Terwijl ze haar jas aantrok, voelde ze iets zachts in haar zak.

Ze haalde het tevoorschijn en haar adem stokte.

Een slipje.

Liz haar slipje. Die moest ze in haar jaszak gedaan hebben nog voor ze gisteren naar huis ging. Ze had het niet gemerkt en nu ineens lag het daar in haar hand. Het satijnen lapje, licht gekreukt, nog steeds met die geur. Die geur. Haar hart bonsde ineens als een op hol geslagen paard.

Ze keek naar de klok. Te laat als ze nu nog treuzelde. Maar haar benen wilden niet bewegen. De geur dreef omhoog als een herinnering aan wat net buiten haar bereik lag. Wild. Vrouwelijk. Verleidelijk.

Ze moest nu echt weg.

Maar ze draaide zich om, liep de trap weer op, haar jas nog aan. De slaapkamer was nog warm van vannacht. Ze liet zich op het bed vallen, benen open, rok omhoog.

Ze bracht het slipje naar haar neus, langzaam. Haar ogen sloten zich vanzelf.

De geur van Liz was rauw en zoet, kruidig en intiem. Alsof haar hele wezen in die geur zat opgeslagen. Ze voelde de hitte direct opvlammen tussen haar benen. Ze likte er kort aan, proefde zilt en warm en vrouw. Haar hartslag versnelde.

In haar hoofd zag ze Liz weer voor zich. Die zelfverzekerde blik. Hoe haar vingers zich spreidden over Isa’s dijen tijdens die massage. En later andersom. Hoe Isa zelf het voortouw nam. Hoe haar tong traag, bezwerend, haar had geopend. Haar had geproefd. En dan dat moment waarop ze Liz had vastgehouden bij haar polsen en gewoon gezegd had: “Jij blijft liggen, jij bent van mij.”

Haar vingers cirkelden. Niet langzaam. Niet teder. Urgent.

Ze duwde het slipje even tussen haar benen, waar het zo verlangend tintelde. Streek met de stof door de stof van haar eigen slipje heen, over haar meest gevoelige plekje. Haar ademhaling versnelde. Eén hand tussen haar dijen, de ander opnieuw met het lapje tegen haar neus gedrukt.

Ze rook Liz. Zag haar voor vlak zich. Hoe ze haar lippen likte. Hoe ze zichzelf had blootgegeven – en tegelijk alles onder controle had gehouden. Machtig. Vrouwelijk. Goddelijk.

Isa kreunde. Haar hand bewoog sneller. Ze trok haar eigen slipje opzij, gleed nat en soepel naar binnen. De combinatie van geur, herinnering en fantasie was ondraaglijk lekker.

Ze duwde haar heupen omhoog in haar eigen hand. Het slipje drukte ze tegen haar neus en in haar mond. Bijna bezwerend.

Het orgasme kwam schokkend. Heftig. Ze kronkelde. Haar benen trilden. De naschokken golfden door haar lijf als een vloedgolf die niet wilde wijken. Ze lag hijgend op het bed, haar jas nog aan, haar rok opgekruist om haar heupen, het slipje nat in haar hand.

Toen trilde haar telefoon.

Ze opende haar ogen. Greep het scherm. Een melding.

Het kwam van het platform.

“Hoi lekker ding, beetje bekomen? Zaterdagavond, heerlijk weer! Glaasje wijn, lekker bbq’tje, even bijpraten. Kom je alleen of samen met Bram?”