Hoofdstuk

Hoofdstuk 23 – Op de bank.

“Hai. Waar kom jij vandaan?”

De vraag zinderde nog na door het hele huis. Bram stond halverwege de trap, nog in zijn gymshirt, zijn haar licht bezweet. Zijn ogen volgden haar beweging toen ze haar jas uittrok en haar tas op de stoel legde. Isabella voelde haar hart versnellen. Ze wist dat hij het aanvoelde. Iets in zijn blik – vragend, oplettend – maakte dat ze zichzelf niet kon verschuilen.

“Ik was even bij… een vriendin.”

Hij bleef haar aankijken. Liet de stilte vallen. Liep toen langzaam de trap af, de woonkamer in.

“Liz?” vroeg hij, zijn stem zacht maar scherp.”Ik weet dat jullie elkaar al een tijdje spreken.”

Isabella knikte, haar ogen op de grond. Ze durfde hem pas aan te kijken toen hij tegenover haar op de bank ging zitten. Even bleven ze zwijgen. Alleen hun ademhaling vulde de kamer.

“We hebben afgesproken,” zei ze uiteindelijk. “Vandaag. In het echt. Niet via chat.”

Zijn kaak spande zich iets. Maar hij bleef rustig. Wachtte.

En toen kwam het. De hele bekentenis. Over de chat. De opdrachten. De video's. De spanning. De ontdekking. Haar gevoelens voor Liz. Het verlangen. De overgave. De macht. Het switchen. Alles.

Ze sprak snel, alsof ze bang was dat ze zou breken als ze stopte. En hij luisterde. Geen interruptie. Alleen zijn blik, die tussen shock en begrip heen en weer danste.

Toen ze klaar was, keek hij weg. Even maar. En toen terug naar haar. Zijn hand zocht de hare.

“Ik wist dat er iets speelde,” zei hij. “Daniël heeft wel eens iets laten vallen. Maar niet dat jullie echt contact hadden. Of... dat het zo snel en intens was.”

Ze slikte. “Ben je boos?”

“Nee,” zei hij langzaam. “Wel even uit het veld geslagen. Maar Isa… ik ken je. We hadden natuurlijk al onze afspraken. En ik vertrouw je. Wat je nu voelt, wat je ontdekt… dat verandert misschien iets tussen ons. Maar niet wat ik voor je voel.”

Zijn woorden raakten haar dieper dan ze had verwacht. Haar ogen vulden zich met tranen, maar ze glimlachte. Hij trok haar naar zich toe. En toen ze hem kuste, deed ze dat niet uit schuld, maar uit verlangen.

Het kussen werd gretiger, urgenter. Hun handen vonden elkaar als vanzelf. Kleding werd losgemaakt, lichamen verstrengeld. Hij tilde haar op, droeg haar zonder woorden naar de slaapkamer. Alles was vertrouwd en nieuw tegelijk.

Op het bed ontdekte ze hem opnieuw. Zijn geur, zijn warmte, de honger in zijn aanrakingen. Ze nam de leiding, bovenop hem, fluisterde wat Liz met haar had gedaan. Die heerlijke massage, en wat dat in haar losmaakte. Hij luisterde met zijn lijf. Zijn handen op haar heupen, zijn mond op haar huid.

Ze kuste hem met een nieuwe gretigheid. Niet om het goed te maken. Niet uit plicht. Maar omdat haar hele lijf schreeuwde om hem. Hij rolde met haar mee, zijn hand gleed over haar buik, langs haar zij, zijn vingers teder en doelgericht.

Ze duwde zijn shirt omhoog, trok het over zijn hoofd en beet hem zacht in zijn schouder. Zijn handen zaten al bij haar heupen, trokken haar slipje omlaag, langzaam, alsof hij het moment wilde proeven.

“Laat me je voelen,” fluisterde ze, haar stem hees van verlangen.

Zijn mond vond haar borst, likte, zoog, beet haar zacht, en haar rug boog zich naar hem toe als een boog die gespannen werd. Ze kronkelde onder hem, haar benen wijd, haar ademhaling snel. Zijn hand gleed tussen haar dijen, zijn vingers vonden haar natte warmte.

Ze kreunde, trok hem dichterbij, maar hij hield haar tegen.

“Eerst jij,” zei hij.

Hij gleed naar beneden, zijn lippen streelden haar huid in een ritmisch spoor naar het centrum van haar verlangen. Toen zijn tong haar raakte, schokte ze. Zacht zuigen, cirkelend likken, diep en traag. Ze kon niets anders dan zich overgeven. Haar hand greep het laken, haar benen trilden. Hij bracht haar bijna tot de rand — en liet toen los.

Haar ogen openden zich met een mengeling van frustratie en hunkering. Maar hij kroop alweer bovenop haar, en ze voelde zijn erectie tegen haar buik drukken. Ze draaide hem om. Ging bovenop. Haar haar viel over haar schouders terwijl ze hem kuste, haar lippen langs zijn kaak, zijn nek, zijn borst.

Haar hand gleed omlaag, nam hem vast, leidde hem langzaam naar binnen terwijl ze haar heupen liet zakken. Hij duwde zijn hoofd in het kussen, kreunde diep. Zij bewoog langzaam, cirkelend, haar handen op zijn borst.

Ze nam hem. Volledig. Ritmisch. Hij bewoog mee, zijn handen vonden haar borsten, haar taille, haar billen. Teder én stevig.

Toen boog hij overeind, pakte haar vast, draaide haar op haar zij en trok haar dicht tegen zich aan. Een oude, vertrouwde positie. Lepeltje-lepeltje. Hij gleed opnieuw in haar. Diep. Traag. Liefdevol.

Ze hield zijn hand vast terwijl hij haar achterlangs diep penentreerde, haar naam fluisterde, haar huid kuste. Hun lichamen stotend tegen elkaar alsof ze elkaars ritme al eeuwen kenden.

En toen kwam het — samen, stromend, intens. Hun adem synchroon. Hun kreunen versmolten. Hun lichamen strak tegen elkaar. Een hoogtepunt dat meer was dan seks: een bevestiging. Van liefde. Van keuze. Van blijven.

Daarna lagen ze zwijgend in elkaars armen. Hun lichamen naakt. Hun zielen bloot.

“Wat je ook ontdekt,” zei hij, zijn lippen tegen haar voorhoofd, “we doen dit samen. Goed?”

“Goed,” fluisterde ze.

Haar ogen bleven even hangen in het plafond. Eén gedachte knipperde stilletjes in haar hoofd.

Gaat ze dit alleen verder ontdekken… of met z’n allen?