Hoofdstuk

Hoofdstuk 20 – Spelenderwijs.

De stilte in de ruimte was bijna hoorbaar, de spanning voelbaar. Alleen het regelmatige ritme van ademhaling doorbrak de stilte. Bijna hoorbaar als één, alsof de ademhalingen nog steeds op elkaar waren aangepast. Isabella liep langzaam een rondje om de stoel, haar vingertoppen gleden achteloos over de rand van het leer, dan weer over de blote huid van Liz haar arm of been, haar blik scherp maar kalm.

Ze bleef achter Liz staan aan het hoofdeinde van de stoel, haar handen zacht op haar schouders.

"Voor we verdergaan," begon Isa zacht, haar stem warm maar onmiskenbaar leidend, "wil ik even iets van je horen… wil jij dit echt?"

Liz knikte langzaam, haar ogen naar boven gericht alsof ze Isa zocht maar niet vond.

"Ja," fluisterde Liz, haar stem zacht maar vast.

Isa grijnsde licht. "Geen spijt krijgen, hè?"

"Geen spijt."

"Mooi," zei Isa, haar handen streelden langzaam over Liz’ bovenarmen, traag naar beneden.

Ze liep naar de wand, keek zorgvuldig naar alle attributen, overwoog op haar gemak. Ze pakte een eenvoudige bullet-vibrator van de plank, hield hem even voor Liz’ gezicht, maar zette hem niet aan.

"Ben je nat voor me, Liz?"

Liz haalde hoorbaar adem, haar wangen kleurden dieper. "Ja…"

"Laat maar voelen."

Isa liet haar vingers traag over Liz’ binnenkant van haar dij glijden, tot nét tegen de rand van haar lipjes aan. Een korte aanraking, nauwelijks een streling. Ze cirkelde eromheen, liet haar nagels even zacht krassen langs de huid, maar vermeed steeds doelbewust haar klit.

De vibrator klikte aan. Isa streek het koude omhulsel langs Liz’ dijen, over haar buik, langs haar tepels — telkens wegtrekkend voor het echt spannend werd. Iedere aanraking veroorzaakte duidelijk een kleine stuiptrekking door Liz haar lijf.

"Geduld," fluisterde Isa. "Jij hoeft niets te doen, alleen voelen."

Gedachten aan Bram flitsten even door haar hoofd. Hoe hij haar ooit stuurde, niet met ruwheid, maar met kalmte. De controle zat in zijn rust. In zijn stem. De manier waarop hij haar alleen met woorden tot overgave bracht. Het gaf haar nu de kracht om ditzelfde bij Liz te doen — met haar eigen zachtheid, haar eigen vastberadenheid.

Isa cirkelde opnieuw om de stoel, haar hand gleed tussen Liz’ benen door, één enkele streek subtiel over haar klit, precies genoeg om opnieuw een trilling door Liz haar lijf te jagen. Meteen daarna trok ze zich weer terug, haar ogen speels, haar mond in een kleine glimlach.

"Zo snel geef ik je dat genot niet," zei ze zacht.

Ze zette de vibrator weg en pakte een satijnen blinddoek van een haakje en liet deze langzaam over Liz’ ogen zakken.

“Nu hoor je alleen nog mijn stem, voel je alleen mijn handen,” zei Isa zacht.

Door het ontnemen van Liz’ zicht werden haar andere zintuigen scherper, elke aanraking werd intenser, elke ademhaling van Isa klonk luider en nog dichterbij.

"Voor we verder gaan," zei Isa met zachte stem, die nu iets meer ernst droeg.

"Ons stopwoord. Voor als jij, om wat voor reden dan ook, wilt dat ik stop. Duidelijk, simpel."

Ze wachtte, keek Liz recht aan, alsof ze haar blik kon lezen door de blinddoek heen.

"Stop," zei Liz, haar stem helder.

Isa knikte langzaam. "Perfect. Eén keer extra, voor de zekerheid."

"Stop," herhaalde Liz, haar gezicht nog steeds op Isa gericht.

"Goed zo," fluisterde Isa, haar blik warm maar onwrikbaar.

Ze gebruikte haar nagels, net hard genoeg om een rilling van verlangen door Liz’ lijf te jagen. Ze nam haar tijd, bouwde de spanning langzaam op, elke aanraking zorgvuldig gedoseerd. Isa’s handen vonden hun weg naar Liz’ boezem, kneedden haar borsten, haar duimen draaiden langzaam om haar tepels. Liz’ ademhaling versnelde, haar lichaam boog zich onbewust naar Isa’s aanraking toe.

Isa boog zich naar voren, haar lippen vonden Liz’ oor. “Je mag niets doen, alleen voelen,” herhaalde ze, haar stem warm maar streng. Ze liet haar hand langzaam verder zakken, cirkelde met haar vingertoppen over Liz’ onderbuik, net niet rakend waar Liz het het meest verlangde. Ze stopte, trok zich terug, liet Liz in spanning achter.

Isa pakte Liz bij een pols beet, stevig, en trok haar arm een stukje naar voren, bracht hem toen omlaag, steunend op de armsteun. Het riempje van de armleuning maakte een zacht klikkend geluid toen Iza hem sloot om Liz haar pols. Eén voor één werden Liz haar polsen en enkels aan de stoel geboeid.

Isa stond rechtop, keek haar rustig aan, keurend bijna, haar blik donker maar warm. Ze streek even met haar duim langs Liz’ kaaklijn, bracht haar gezicht vlakbij, haar stem zacht maar onwrikbaar:

"Zo… nu ben je helemaal van mij."