Hoofdstuk

Hoofdstuk 19 – De stoel.

De ruimte was groter dan Isabella had verwacht. Geen kelder met koude stenen muren, geen donker hol vol kettingen. Het was licht, warm. Zacht amberkleurig licht gleed langs de muren, hier en daar gebroken door de glans van leer en staal. Het was bijna een romantisch geheel, maar dan wel met een duidelijk doel voor ogen.

Langs één wand stonden de speeltjes keurig uitgestald. Niet achteloos neergegooid, maar bijna met trots gepresenteerd. Floggers, paddles, maskers. Boeien in leer en suède, zwart en rood, het metaal van de gespen glinsterde in het zachte licht. Op een plank lagen buttplugs in verschillende maten, keurig op volgorde. Vibrators en andere toys, strak in rij, alsof ze wachtten tot iemand ze riep.

Aan de andere kant een groot kruis, donker hout, glad gepolijst. Aan de uiteinden leren boeien, zacht gevoerd, stevig vastgezet met metalen gespen. Alles straalde zorg en aandacht uit. Geen haast, geen lompheid — dit was gemaakt om alle zintuigen te prikkelen, om begeerd te worden.

In een hoek, iets dieper de ruimte in, stond een grote relaxte tantra love seat. Een elegante golf van zwart leer, uitnodigend in zijn vorm. Rondingen die leken te fluisteren hoe lichamen zich daar konden voegen, konden openen, konden geven. Aan de zijkanten discrete ringen, nauwelijks zichtbaar in het gedempte licht.

Isabella liep traag langs de rekken, haar vingertoppen gleden langs het leer van een zweep. Ze bleef staan bij de loveseat, haar ogen speels, een kleine grijns om haar lippen.

“Beetje Fifty Shades dit,” zei ze zacht. “Maar dan… smaakvoller.”

Liz lachte. “Onze eigen Red Room. Maar iets minder cliché.”

Isa’s blik scande verder, bleef even hangen op het kruis, gleed daarna verder de ruimte door. Halverwege, half verscholen achter een kamerscherm, zag ze een stoel. Haar adem stokte even.

Zwart leer. Glanzend. Groot. Stevige metalen steunen, verstelbare beensteunen. Zacht gevoerde polsboeien, het leer glanzend gespannen. Een hoofdsteun, soepel bekleed.

Isabella bleef staan, haar ogen groter nu. Ze slikte, hoorde zelf de opwinding in haar stem.

“Zoals bij de gynaecoloog…”

Liz stond naast haar, haar stem kalm: “Ja. Maar dan… met iets andere bedoelingen.”

Isa’s ademhaling verdiepte zich. Haar schouders kwamen recht, haar blik werd donkerder, gefocust. Het grijnzen was weg. Alleen ernst, een sluimerende vastberadenheid.

Isa cirkelde opnieuw langzaam om de stoel, haar vingertoppen gleden langs het leer van de armleuningen, streelden zacht langs de beensteunen. Lieten de stoel los en gleden langs de blote huid van Liz haar onderarm. Even bleef ze achter haar staan, beide handen gleden langzaam omhoog, rustten licht op Liz’ schouders, haar ademhaling hoorbaar dichtbij.

Ze boog zich iets voorover, haar mond bijna bij Liz’ oor, haar stem fluisterend maar onmiskenbaar:

“Trek je kleren eens uit.”

Het bleef even stil. Liz slikte, keek even om, haar ogen verraadden een lichte spanning maar ook nieuwsgierigheid. Haar ogen hielden die van Isa vast, zoekend naar spel, of twijfel — maar vonden alleen dat onverzettelijke vuur, die rustige vastberadenheid. Haar handen bewogen naar de knoop van haar broek, langzaam, bedachtzaam.

Langzaam begon Liz haar kleren uit te trekken, af te pellen bijna van haar lichaam. Traag, beladen, maar niet treuzelend. De kledingstukken vielen één voor één op de grond waar ze ze opraapte en aan de haakjes aan de muur ophing. Even stond ze daar, in slipje en bh, twijfelend, haar blik gleed over haar eigen lichaam en bleef hangen in Isa’s ogen.

“Nee… alles.”

Een klein knikje, nauwelijks zichtbaar, maar haar stem was nu dieper, dwingender:

“Uit. Helemaal. Voor mij.”

Liz knoopte haar bh los, haar borsten kwamen bloot, haar ademhaling gejaagd. Haar slip gleed als laatste langs haar benen omlaag. Ze stond daar, kwetsbaar, maar trots, haar huid licht glanzend in het zachte licht.

Isa bleef haar aankijken. Rustig. Haar blik liet geen ruimte voor twijfel. Toch haastte ze zich niet. Ze liet haar ogen langzaam afglijden, van Liz’ gezicht, langs haar hals, over de welvingen van haar borsten, verder naar beneden. Een traag, onderzoekend scannen, alsof ze haar nu pas echt voor het eerst bekeek.

“Draai eens een rondje voor me,” klonk het, zacht maar onontkoombaar.

Liz slikte, haar blik weer kort naar de vloer, maar ze draaide zich langzaam om haar as. Haar armen losjes langs haar zij, haar huid licht glanzend in het warme licht. Isa bleef onbeweeglijk staan, liet haar ogen rustig over het naakte lichaam glijden, met die kalme, indringende focus die bijna tastbaar werd.

Toen Liz weer voor haar stond, kruisten hun blikken opnieuw. Even was daar een stilte. Een elektrische spanning tussen hen in, trager dan adem, zwaarder dan woorden.

Isa zette een stap dichterbij, liet haar hand nog één keer over Liz’ bovenarm glijden. Geen streling, maar een bevestiging.

Ze sprak nu lager, haar stem droeg geen twijfel:

“Ga eens zitten.”

Liz ademde hoorbaar in, haar lippen iets geopend. Langzaam liep ze naar de stoel, haar heupen bewogen op de grens tussen gratie en aarzeling. Haar hand gleed kort langs de armleuning, bijna alsof ze zichzelf toestemming gaf, voor ze zich liet zakken in het gladde leer.

Ze ging zitten. Rechtop. Isa tikte kort op de stoel, alsof ze aangaf hoe ze Liz wilde hebben. Haar benen vonden de steunen, haar dijen open, haar houding kwetsbaar — maar geen onderwerping. Overgave, maar met hoofd geheven.

Isa stapte naar voren, haar hand onder Liz haar kin, gaf haar kalm een korte maar passievolle kus op de mond, haar ogen donker, haar stem zacht maar scherp als een mes:

“Nu jij… had ik gezegd.”