Hoofdstuk

Hoofdstuk 18 – Overgave.

De stilte bleef even hangen. De woorden leken nog in de lucht te trillen tussen hen in.

“Wil je dat ik stop… of zal ik doorgaan?”

Isa voelde haar hart bonken, haar ademhaling diep in haar borst. Ze slikte, zocht Liz’ blik, vond daar geen spoor van haast, alleen aandacht. Zachtheid. Ze knikte langzaam, haar stem zacht maar zeker. “Ik wil dat je doorgaat… alles wat jij wilt.”

Liz bleef nog even kijken, haar ogen vragend, geruststellend. “Echt zeker?”

Isa knikte opnieuw, dit keer iets steviger, haar woorden duidelijker: “Ja. Ik wil dit.”

Met een klein knikje draaide Isa zich langzaam om, rolde op haar rug. Haar armen rustten naast haar lichaam, haar benen iets uit elkaar, slipje nog aan. Haar ogen half gesloten, ademhaling langzaam maar diep. Liz warmde opnieuw olie tussen haar handen, haar bewegingen beheerst, aandachtig.

De aanraking begon bij Isa’s hals, de warme olie verspreidde zich glanzend over haar huid. Haar sleutelbenen, haar schouders. Stevige, kalme strelingen, cirkelend over haar borstkas, net niet haar borsten aanrakend. Het voelde veilig, ontspannend, maar de zindering bleef aanwezig.

Liz’ handen gleden naar de binnenkant van Isa’s armen, streelden langs haar oksels, traag en speels. Isa’s ademhaling versnelde onbewust, haar tenen krulden iets. De spanning in de kamer groeide zachtjes mee met elke streling.

Langzaam cirkelde Liz met haar handen naar de buitenkant van Isa’s borsten. Geen haast, geen directe aanraking. Alleen de belofte. De olie liet haar handen soepel glijden. Uiteindelijk, bijna onvermijdelijk, streelden haar vingers voorzichtig over de rondingen, cirkelend dichter bij de tepels, tot haar duimen zacht over de tepelhoven gleden. Isa zuchtte diep, haar lichaam reageerde, haar tepels verstijfden onder de aanraking.

De handen gleden verder, over haar buik, met aandacht, langzaam naar haar onderbuik. Zachte cirkels, de warmte van de olie verspreidde zich mee. Over haar heupen, haar dijen. Eerst de buitenkant, dan de binnenkant. De aanraking bleef bedachtzaam, langzaam, maar geladen.

Liz hield haar handen even stil op Isa’s heupen. Ze keek haar aan, haar stem laag maar zacht. “Mag ik je slipje uittrekken?”

Isa opende haar ogen, keek haar recht aan. Er was geen twijfel in haar blik toen ze fluisterde: “Ja… dat mag.”

Voorzichtig trok Liz het slipje langzaam naar beneden, aandachtig, respectvol. Geen haast. Haar blik bleef bij Isa, die haar benen iets opener liet liggen, haar heupen licht kantelend in overgave.

Liz warmde opnieuw olie tussen haar handen, streek met volle hand over Isa’s dijen. Langzaam naar het midden toe, richting haar centrum, zonder meteen te raken. Haar vingers cirkelden langs haar venusheuvel, streelden de huid rond haar lipjes. Eerst alleen de buitenkant, verkennend, glijdend. Duimen die zacht de huid openden, zonder te forceren.

Met lichte druk gleed ze over Isa’s klit, ontwijkend, cirkelend eromheen, steeds opnieuw spanning opbouwend zonder meteen toe te geven. Haar andere hand rustte op Isa’s onderbuik, gaf steun, voelde het ritme van haar ademhaling. Ademde met haar mee.

Isa kreunde zacht, haar bekken bewoog onbewust mee, haar benen ontspanden verder, haar lichaam gaf zich steeds meer over aan de aanraking. Haar huid tintelde, haar ademhaling was onregelmatig geworden. De kamer voelde warmer, intiemer, gevuld met het ritme van Isa’s diepe ademteugen.

Liz bleef haar volgen, bleef luisteren naar haar lichaam. Streelde met zachte vingers langs haar lipjes, soms glijdend over haar klit, dan weer even terugtrekkend. Haar bewegingen waren bedachtzaam, liefdevol, maar onmiskenbaar gericht.

Isa voelde hoe haar buik zich aanspande, hoe de hitte in haar onderlijf groeide, zich ophoopte. De spanning bouwde zich traag maar onafwendbaar op, golfde in haar omhoog. Ze kneep haar ogen dicht, haar lippen licht geopend, kreunde zacht bij elke cirkelende aanraking.

Liz versnelde nauwelijks. Ze hield het ritme traag, bleef haar volgen, haar duimen zacht werkend, afwisselend met de topjes van haar vingers. En toen, heel langzaam, als een golf die zich niet langer tegen liet houden, liet Isa zich overspoelen. Haar lichaam trilde, haar adem stokte even, haar benen spanden zich aan.

Het moment duurde, bleef hangen tussen beweging en stilte. Geen explosie, maar een diepe, golvende overgave. Warm, vloeibaar, zacht. Haar bekken trok samen, haar spieren schokten zacht onder de handen die haar bleven vasthouden, zacht strelend, aanwezig.

Langzaam zakte haar ademhaling terug naar rustiger ritme, haar lijf loom, uitgeput maar voldaan. Liz bleef daar, haar handen nog steeds steunend op Isa’s buik, haar blik warm, zonder oordeel.

Isa opende haar ogen langzaam, haar gezicht nog rozig van de spanning die zojuist door haar heen was gegaan. Ze keek Liz aan, die daar nog steeds stond, haar handen zacht strelend over Isa’s huid. Toen reikte Isa naar Liz toe, een hand in haar hals, trok haar dichterbij, zonder woorden.

Hun lippen vonden elkaar, zacht eerst, dan voller, dieper. Een lange, warme zoen waarin geen haast zat, maar alles werd gezegd. Hun monden ontmoetten elkaar, proefden, gaven toe.

Toen, vlakbij haar lip, fluisterde Isa met hees stemgeluid:

“Pffff, dankjewel. " Ze grijpt Liz bij de pols. "Nu jouw beurt.”

"Dat zullen we nog wel zien eens. Maar ehm, je hebt de speelruimte nog niet gezien hè.?"