Hoofdstuk

Hoofdstuk 16 – De salon

Isabella reed achter Elizabeth aan door de rustige straten aan de rand van de stad. Ze herkende de buurt vaag, ruime huizen, vrijstaand, met verzorgde tuinen. Het huis waar Liz stopte straalde iets uit van stijl zonder opschepperij. Witgepleisterde muren, houten accenten, een ruime oprit. Groen, maar niet aangeharkt. Een plek waar iemand goed leeft, maar zonder pocherij.

Liz stapte uit, glimlachte naar haar. “Kom verder. Schoenen mag je wel uitdoen hoor.” De vloerverwarming was direct heerlijk voelbaar door de mooie zachte vloer en kleden heen.

De hal was licht, warme tinten op de muren, houten vloeren. Isa volgde haar naar binnen, liep vanzelf wat langzamer om het huis in zich op te nemen. De woonkamer was ruim, met grote ramen die uitkeken over de tuin. Strakke lijnen, zachte stoffen. Verse bloemen in een eenvoudige glazen vaas. Op een lage kast stond een ingelijste foto van Liz en Daniël, lachend, armen om elkaar heen. Ontspannen. Gelukkig.

Isa bleef er nét iets te lang naar kijken, betrapte zichzelf, wendde haar blik snel af.

“Wit wijntje?” vroeg Liz, al half in de keuken.

“Ja, lekker. Alleen één glaasje hè, we blijven braaf.”

Liz grijnsde, schonk twee glazen in, hield het haar voor. “Op… de hernieuwde kennismaking?”

“Op de hernieuwde kennismaking,” herhaalde Isa, klinkend tegen haar glas.

Ze zaten aan de keukentafel. Het gesprek dreef eerst richting werk, hoe druk alles was, hoe snel de weken voorbij vlogen. Maar het bleef niet lang bij koetjes en kalfjes. Een tweede glaasje werd zonder overleg goedkeurend ingeschonken.

“Hoe laat is Daniël eigenlijk thuis?” vroeg Isa, iets te nonchalant.

Liz haalde haar schouders op, nipt van haar wijn. “Nog lang niet. Die heeft vanavond een bespreking met een klant, loopt altijd uit.”

“Bram is na werk nog naar de sportschool.”

“Dat dacht ik al. Die zijn nog wel even zoet allebei.”

Ze zwegen even, lieten de stilte tussen hen hangen, zacht maar beladen. Dronken ontspannen van het wijntje. Isabella begon de uitwerking al langzaam te voelen.

“Zal ik je boven alles even laten zien?” vroeg Liz, haar toon proberend luchtig te houden maar haar blik iets te scherp.

“Ja leuk.”

Ze liepen samen de trap op. Badkamer, slaapkamers, alles smaakvol ingericht. Alles net zo ruim en licht als de beneden verdieping. Liz opende een dubbele deur.

“En hier dan mijn salon.”

De ruimte was strak ingericht, schoon en netjes maar warm. Grote spiegels, een werkhoek met verzorgingsproducten, alles netjes opgeruimd maar nergens kil. Aan de ene kant een opstelling met behandelstoelen, elk met zachte verlichting erboven. Een subtiele geur van iets kruidigs hing in de lucht, niet overheersend, maar net genoeg om Isa’s zintuigen te prikkelen.

“Klanten kunnen trouwens ook via buiten naar binnen,” zei Liz, wijzend naar een halletje met aparte deur aan de zijkant. “Maar binnendoor is voor vrienden makkelijker.” Ze glimlachte.

Isa knikte, liet haar vingers even langs een van de tafels glijden. “Mooi hoor.”

“Kom,” zei Liz, haar hand op de klink van een andere deur. Ze opende de deur naar een meer afgezonderde ruimte.

Hier was het intiemer. Zachter licht, zware gordijnen, de geur van olie en warme houttonen. Midden in de kamer stond een brede massagetafel, bekleed met dik, zacht leer. Opgerolde handdoeken lagen klaar, een schaal met massageolie en kleine flessen netjes gerangschikt op een houten kastje.

Isa slikte ongemerkt. Alles aan deze plek voelde uitnodigend. Veilig. Maar ook verleidelijk.

Liz draaide zich naar haar om, haar blik iets ondeugender nu. “Wil je anders even voelen hoe lekker die tafel ligt? Gewoon… voor de ontspanning.”

Isa lachte, schudde haar hoofd, maar voelde haar hartslag versnellen.

“Het was toch alleen een wijntje… toch?”