Hoofdstuk

'We halen vier mannen tegelijk naar voren,' legt Michelle uit.
'Hoe dan?'
'Let maar op,' grijnst ze.
'En kan Janneke dat aan?' vult Kim nog aan.
Michelle geeft geen antwoord meer, ze pakt de microfoon in haar handen. 'Lieve gasten, wat is Janneke toch goed bezig, hè?'
Gejuich en geklap vullen de ruimte.
'En ik kan jullie zeggen dat we de code hebben gekraakt!'
'Hoe dan?' roept een man in het leer.
Michelle kijkt naar zijn voeten en grijnst. 'Wilt u even naar voren komen, alstublieft?'
De man aarzelt, zichtbaar overrompeld. Maar hij laat zich niet kennen en stapt het podium op.
'Wij weten namelijk zeker dat u een munt heeft. Klopt dat?'
De man grijnst. 'Nee, helaas niet. Maar ze mag me wel pijpen!'
Het publiek lacht, maar Michelle blijft hem strak kijken. 'U moet een munt hebben. U draagt Dagobert Duck-sokken.'
De man schudt zijn hoofd. 'Dat klopt. Maar ik moest mijn sokken inleveren bij iemand anders en kreeg deze. Hij loopt hier ergens rond met mijn witte sportsokken. Geen idee wie het is.'
Michelle voelt een probleem opkomen. Als deze man zijn sokken heeft gewisseld, hoe gaan ze dan deze munt vinden? En waarom heeft diegene dat gedaan? Kim knijpt in haar arm, het publiek kijkt haar aan. Shit wat nu? Nog vier te gaan in nu nog 30 minuten. Hoe moeten ze dit doen.

‘Oké, meneer,’ stamelt ze. ‘Hoe zag de man eruit met wie U Uw sokken hebt geruild?’ Haar handen voelen klam.
‘Tja, hij droeg een leren broek. Net als ik, trouwens.’
Gelach vanuit het publiek. Michelle probeert zich groot te houden.‘Mannen,’ zegt ze scherp. ‘Als hij het niet weet, weet iemand het hier wel. We hebben nog maar 30 minuten. Alsjeblieft, wie was het?’
Het blijft ijzig stil.
‘Godsamme!’ roept Michelle. Ze bijt gefrustreerd op haar onderlip. ‘We kunnen jullie toch niet allemaal controleren?’
Dan, met een wanhoopsidee: ‘Als je je nú kenbaar maakt, dan krijg je niet alleen Janneke die je pijpt, maar ook hulp van Kim en mij.’
Een stilte. En dan loopt een man loopt van achteren naar voren. Hij heeft zwarte sokken aan en een zelfverzekerde glimlach. ‘Ik denk dat je mij moet hebben,’ zegt hij, terwijl hij de munt omhoog houdt. ‘Je weet wel, van de zogenaamde nonnen.. En nu: doe wat je beloofd hebt.’
Hij ritst zijn broek open, zijn lul al half stijf. Hij grijpt Michelle bij haar haren, trekt haar naar zich toe. Michelle aarzelt, die man voelde toen niet goed en nu nog steeds niet. Maar ja, gaat ze het zeggen of gewoon dit doen voor haar vriendin. Ze besluit voor het laatste te gaan. Ze opent haar mond en begint te pijpen.

Een tweede man komt met een lach het podium opgelopen. Hij is klein, gezet, met cowboylaarzen aan. Hij loopt naar Kim toe: 'mij moet je ook hebben schatje,' daagt hij haar uit.
Kim kijkt naar hem en haar intuïtie zegt haar hem niet zomaar te vertrouwen. 'Eerst je munt laten zien,' zegt ze dan ook.
‘Die krijg je pas als je klaar bent,’ zegt hij uitdagend. ‘Net als de anderen.’
Het publiek houdt de adem in. Kim recht haar rug.
‘De spelregels zijn veranderd,’ zegt ze scherp. ‘Kijk naar Michelle. Hij liet eerst zijn munt zien. Dat vraag ik dus ook van jou.
‘Je pijpt me óf ik verdwijn,’ snauwt hij.
'Nee, jouw beurt begint pas als je je munt toont,’ dient Kim hem van repliek.
'Niet dus.' zegt de man.
Kim's ogen schieten vuur, maar wat moet ze nou?
'Ik wil wel dat het hier eerlijk gebeurt.' Kim draait zich om naar degene die deze woorden heeft gezegd. Het is Hendrik die het podium voor de tweede keer betreedt. 'Zover ik weet heb jij helemaal geen munt,' zegt hij tegen de man.
Je ziet de man klein worden onder zijn ogen. ‘Oké, oké,' geeft hij toe. 'Het was gewoon een grapje. En ik dacht: een pijpbeurt door haar is geen slecht idee toch?’
‘Niet vanavond dus,’ zegt Hendrik kil.
De man die zich niet gelijk gewonnen wil geven, gaat de aanval in: ‘En is het dan wel eerlijk dat de meiden helpen, terwijl Janneke zélf 10 coins moet verdienen?' sneert de man.
‘Is het dan eerlijk dat jullie sokken ruilen zodat ze die laatste munten niet kunnen vinden?’ kaatst Hendrik terug.
Kim glimlacht naar Hendrik, ze kan hem wel zoenen. Opnieuw kijkt ze naar de klok. Nog een kwartier.
‘Zal oe nig verwonder’n dat ik ok een munt heb,’ zegt Tim op z'n Twents met een knipoog.
‘Jij bent het toetje voor Janneke,’ zegt Kim. ‘Maar wie zijn de andere twee?’
Weer die stilte. Wat kunnen ze nog meer doen dan wat ze net hebben gedaan?
'Goed,' doorbreekt Hendrik. 'Deze man hier,' en hij wijst op de chauffeur op het podium, gaat ook meedoen.
'Wat ga ik?' de chauffeur kijkt hem met open mond aan.
'Wie het ook is, jij doet mee,' zegt hij beslist. 'Of je je zaakje nou in een vrouw of een man duwt, het is allebei lekker,' zegt hij met een knipoog. De man hakkelt: 'maar dat heb ik nog nooit gedaan!'
'Eens moet de eerste keer zijn toch?'
De chauffeur valt stil. Wil hij dit wel? Kim loopt nu naar de chauffeur. ‘Je kunt dit,’ zegt ze zacht. ‘Doe het alsjeblieft, tenzij je écht niet wil natuurlijk. Maar je helpt ons er echt bij,' smeekt ze hem.