Hoofdstuk

De volgende dag stroomt de tuin al snel vol met gasten. Hendrik verschijnt naast Michelle en leunt dicht naar haar toe. Zijn warme adem strijkt langs haar oor als hij fluistert: 'Je weet toch nog wel dat je maar drie uur hebt?' Hij trekt zich terug en kijkt haar met een veelbetekenende blik aan. 'Aan de slag,' zegt hij, gevolgd door een speelse knipoog.

Michelle en Kim omhelzen Janneke stevig. 'Je kunt dit,' zegt Kim bemoedigend.
'Na vanavond is het voorbij,' zei Michelle. 'En ben je als het goed is Meesteres!'
Janneke slikte haar tranen weg en knikt. Ze doet haar plug in, het staartje schudt lichtjes bij elke beweging. Met trillende benen loopt ze naar het podium. De gasten joelen, hun energie os voelbaar. Ze zwaait houterig naar ze. Dan neemt ze plaats op het krukje dat staat voor de houten muur met 10 gaten erin. Ze zijn allemaal opeenvolgend genummerd. Nou maar hopen dat Michelle en Kim de juiste mannen bij haar brengen.

Michelle beweegt zich soepel door de menigte, haar ogen scannen scherp de gezichten om haar heen. Haar staart wiegt subtiel bij elke stap. Op een afstand ziet ze Hendrik staan, zoals altijd observerend, berekenend. Hun blikken kruisen elkaar kort. Ze knikt. Het spel is begonnen. Al snel denkt Michelle haar eerste kandidaat gevonden te hebben, een getinte man met een zonnebril, zelfverzekerd en ongedwongen. Iedereen heeft bij de ingang instructies gekregen, dus uitleg is overbodig.
'Kom je mee?' vraagt ze luchtig. De man knikt en volgt.
Voor het podium zakt Janneke langzaam op haar knieën. Ze maakt zijn gulp los en pakt hem vast. Haar vingers trillen nauwelijks merkbaar. als ze hem in zich neemt. Het publiek kijkt toe, hun energie siddert in de lucht. Alles verloopt zoals gepland, totdat de man achterover leunt, zijn schouders ophaalt en nonchalant zegt: 'Sorry, ik heb geen munt.'
Michelle versteent. Even staart ze hem aan, een steek van frustratie in haar buik. Het eerste gat blijft leeg. Verdomme. Ze heeft geen tijd om stil te staan bij de teleurstelling. Ze moet verder.

Kim stapt het podium op met Jesse aan haar zijde. Janneke’s maag draait zich om zodra ze hem ziet. Mollig, onverzorgd. Zijn ronde brilletje hangt scheef op zijn neus, zijn haren strak naar achteren, ofwel door gel, of omdat het van nature zo vet is dat hij het niet eens nodig heeft. Onder zijn nagels zit zwart vuil en als hij dichterbij komt, slaat een zure adem haar tegemoet.
Ze slikt. Niet hij. Niet hem.
'Kim,' fluistert ze scherp, haar stem haast smekend. 'Weet je het zeker? Ik wil hem niet.'
Kim knikt resoluut. 'Echt, Janneke. Ik denk dat hij er een heeft. Ik leg je later uit waarom.'
Janneke’s vingers trillen als ze zijn broek openmaakt, haar blik gefixeerd op de vlekken op de stof. Ze dwingt zichzelf te ademen, zichzelf te focussen. Dit moet. Dit hoort erbij.
Michelle kijkt vanaf een afstand toe, haar maag keert zich bijna om. Arme Janneke.
Janneke dwingt zichzelf om niet weg te kijken, niet te kokhalzen. Hopelijk is dit snel voorbij.
Jesse kreunt luid, trekt met een zelfvoldane grijns zijn broek weer omhoog en haalt nonchalant een munt uit zijn zak. Hij laat hem in Janneke’s hand vallen.
'Yesss!' roept ze uit, haar stem een mengeling van opluchting en adrenaline.
Het publiek joelt. Ze steekt de munt demonstratief in de gleuf. Tot haar verrassing floept er een groen lichtje aan. De eerste is binnen.

Michelle spot een knappe man. Hij lacht naar haar en knikt zo hard, dat ze er van overtuigd is dat hij een munt heeft. Ze loodst hem naar Janneke. Haar hart maakt een sprongetje zodra Janneke klaar is en hem aankijkt. Als hij echter zijn schouders ophaalt, weet ze dat ze in de maling is genomen.
'Hoe kan dit nou?' moppert ze gefrustreerd. 'Waarom werken ze nou niet mee!' En weer moet ze verder.

Kim’s ogen flitsen door de menigte en blijven hangen op een bekende verschijning, de shemale uit het kippenhok. Zonder aarzeling neemt ze haar mee terug naar Janneke. De tijd tikt genadeloos door, ze ziet de klok vanuit haar ooghoeken. Geen seconde te verliezen.
Janneke gaat aan het werk. Haar bewegingen zijn strak en gefocust. Minuten glijden voorbij en dan godzijdank heeft ze wel weer een munt. Kim wordt steeds zekerder an haar gedachte: het zijn de mensen met wie we ze iets speciaals hebben gedaan. Ze deelt haar vermoeden met Michelle.
'Zou het?' Michelle kijkt haar met een nadenkende blik aan. 'Ja… dat zou echt iets voor Hendrik zijn om te bedenken.'
De klok tikt verder. Veertig minuten verstreken. Twee munten binnen. Who’s next?

Michelle beweegt zich weer tussen de menigte als er plots aan haar staartje wordt getrokken. Met een ruk draait ze zich om en voelt direct dat de buttplug uit haar glijdt. Haar adem stokt.
Voor haar staat een man, het staartje triomfantelijk omhooghoudend.
'Geef terug,' snauwt ze.
'Tja,' grijnst hij. 'Als je niet was omgedraaid, was dit niet gebeurd, hè?'
Haar maag krimpt samen. Nee. Niet hij.
Vol afgrijzen herkent ze hem, de chauffeur die ze op de parkeerplaats aan de snelweg voor geld had gepijpt. Haar wangen kleuren rood van schaamte. Wat als iemand haar had gezien, haar had herkend? En waarom was ze in godsnaam toen zo opgewonden geweest?
Zonder iets te zeggen rukt ze het staartje uit zijn hand. Het liefst zou ze verdwijnen in de massa, maar ze weet dat Kim gelijk heeft. De chauffeur hoort bij de groep die ze zoeken. Hij zal vast een munt hebben.
'Loop mee,' zegt ze kort en gebiedend. 'Ik denk dat jij een coin hebt.'
De man kantelt zijn hoofd en kijkt haar geamuseerd aan. 'Nou, nou… Misschien wel. Maar ik kan nu niet achter je aan lopen, hè?'
Michelle’s ogen vernauwen zich. 'Waarom niet?'
Hij grijnst. 'Je hebt toch geen staartje in?'
Ze balt haar vuisten. 'Wat maakt dat nou uit?' Haar geduld raakt op.
De chauffeur zet zijn handen in zijn zij. 'Ik neem mijn opdrachten serieus. Ik moest achter een staartje aanlopen als het me gevraagd werd. En jij… hebt er geen in.'
Michelle haalt diep adem en zegt ijzig. 'Ik heb het toch in mijn hand? Doe niet zo moeilijk.'
Ze voelt een aanwezigheid naast zich en kijkt op. Hendrik is naar hen toe gelopen. Zijn blik gaat van haar naar de chauffeur.
De spanning stijgt..