Hoofdstuk

Het aantal spelletjes met mezelf breidde uit. Toen ik 16 was heb ik mezelf een keer een primitief brandmerk gegeven. Nu wij beschikten over een badkamer was er ook een keukengasbrander doorstromer aanwezig. Daarin zit een waakvlam. Ik nam een aardappelmesje en hield het metalen uiteinde in de waakvlam. Ik hield de opgewarmde punt tegen mijn buik. Te heet… de opwinding was nog niet voldoende op peil. Toen die opwinding er wel was drukte ik het uiteinde van het mesje tegen mijn onderlichaam. Het was heftig en de gewaarwording was dan ook alleen maar mogelijk geweest omdat ik dicht tegen het orgasme aanzat. Deze gelijktijdigheid was erg belangrijk. Nadien was het minder aangenaam.

De wonde moest verzorgd worden en dat moest ik voor mijn ouders verborgen houden. Maar dat lukte niet, het was te erg. Ik maakte mijn ouders wijs dat ik tegen de warmwaterkraan in de douche was gevallen en dat zou de brandwond veroorzaakt hebben. Mijn ouders stelden zich daar geen vragen bij maar als mijn kinderen met zo een lachwekkende verklaring zouden opkomen dan stelde ik daar wel vragen bij. Zo een wonde kan onmogelijk worden veroorzaakt door even de warmwaterkraan aan te stoten. Het voorval liep goed af… niemand stelde zich vragen.
Maar nu, zoveel jaren later, vind ik het veelbetekenend dat niemand vragen stelde.