Hoofdstuk

'Alsjeblieft, Kim, haal me eruit,' fluistert Michelle.
'Kim!' sist ze iets harder als ze geen reactie krijgt. 'Toe nou!' Ze zegt het zo hard als ze durft. Ze weet zeker dat Kim haar eruit kan halen. Kim moet gezien hebben wat de cijfercombinatie van het slot is; zij stond immers achter Hendrik toen hij de bench op slot deed.
'Kim, please,' probeert ze nog voor een laatste keer. Ze spitst haar oren, maar het blijft helemaal stil. Net als Michelle de moed opgeeft, staat haar vriendin voor haar.

Kim zakt op haar hurken en grijpt de spijlen vast. 'Zal ik je eruit halen?' vraagt Kim onnodig.
'Ja, graag,' fluistert Michelle, haar ogen glinsteren van hoop. Ze kan de heerlijke warme douche al bijna voelen. Deze korte termijn verleiding trekt zo erg dat ze niet eens afweegt of ze zichzelf hiermee niet nog meer in de nesten werkt.
Kim rommelt met het cijferslot.
Michelle houdt haar adem in, bang dat Hendrik iets hoort. Please, bidt ze in stilte, laat het haar lukken. Dan hoort ze een klik: het slot is open. Ze balt haar handen tot vuisten, triomfantelijk dat het Kim gelukt is. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat Kim de bench eindelijk open heeft.
'Dankjewel,' fluistert Michelle als ze uit de bench kruipt. Ze legt haar hand op Kim's arm en gebaart dat zij weer terug naar bed kan. Kim knikt kort en loopt terug naar het bed waar Hendrik nog steeds diep slaapt.

Op haar tenen sluipt Michelle de kamer uit, ervoor wakend dat ze zich niet stoot tegen de houten stoel. Stel je voor... snel verdrijft ze dit slechte scenario en vervangt het met het beeld dat ze op weg is naar de logeerkamer met de badkamer. Daar waar haar rode lievelings-Rituals staat, en een bed met heerlijk ruikende lakens. Ze ziet zichzelf al helemaal liggen.

Op haar tenen daalt ze de houten trap af, precies wetend welke planken ze moet vermijden zodat Hendrik niet wakker wordt. Het huis ligt er stil en verlaten bij. Eigenlijk houdt ze wel van de nacht; het geeft altijd zo'n magisch gevoel. Het gevoel dat ze de hele wereld aankan.

Bij de logeerkamer aangekomen pakt ze de deurklink vast. Nog even en ze staat onder de douche! Vijf tellen later is het werkelijkheid, ze hoeft zich immers niet uit te kleden. De warme straal op haar gezicht, buik en rug... wat een heerlijkheid. Ze pakt haar rode Rituals en spuit een beetje schuim op haar hand. Met haar andere hand wrijft ze het schuim verder uit. Het voelt zo heerlijk zacht en ruikt zo zoet. Dan zijn haar haren aan de beurt. Tijdens het uitspoelen van de shampoo neuriet ze een liedje dat ze ooit op de lagere school heeft geleerd. Nu nog even de crèmespoeling erin, haar haren uitborstelen. Afmaken met wat gel en dan schitteren haar bruine krullen weer als vanouds.

Ze poetst ook haar tanden en vertrouwt haar lichaam een scheerbeurt toe. Met haar scheermesje glijdt ze over haar benen en haar kutje. O, wat voelt ze weer heerlijk glad. Nog een beetje Rituals op haar handen, waarmee ze haar lichaam lekker inzeept. Haar fantasie gaat met haar op de loop. Het voelt alsof Michael haar lichaam inzeept en zijn handen haar klitje vinden. Zijn lange vingers weten wat ze moeten doen, met de juiste druk cirkelt hij eromheen. Ze kreunt hardop. Nu staat Michael met zijn gespierde lichaam achter haar. Zijn armen om haar middel en zijn gevaarte tegen haar kontgaatje aanduwend. Als vanzelf kreunt ze harder. 'O Michael,' zegt ze hijgend. 'Ja, ga door.'

En dan is het in één keer gedaan met de pret. Michelle's ogen vernauwen zich door het felle licht. Het is Kim die de lamp op de hoogst felle stand heeft gezet.
'Wat doe jij hier?' reageert Michelle boos.
Kim kijkt haar met de handen in haar zij aan. 'Ben je gek geworden of zo?' fluistert ze scherp. 'Hendrik kan je zo horen. Zo makkelijk kon ik je al horen.'
'Echt waar?' vraagt Michelle nu toch wel een beetje bezorgd.
'Ja, droog je af. We moeten terug.' Kim werpt haar een zachte witte handdoek toe.
'Waarom roep je trouwens Michael's naam, en zo hard?'
Beduusd kijkt Michelle haar aan. 'Ik riep echt Michael's naam?'
Kim trekt vol ongeloof haar schouders op. 'Echt,' sist ze. 'Ik begrijp je niet. Ik haal je eruit, dan ga je hier naar beneden, neem je een douche alsof je alleen in huis bent, schreeuw je je man's naam en dan weet je het niet?'
'Nee, echt niet. En ik wil niet terug naar boven. Ik wil in de logeerkamer slapen,' durft ze nog te zeggen. Kim sleurt haar echter mee naar de slaapkamer. 'Haal dat maar uit je hoofd,' sist ze. 'Dan hebben we helemaal de poppen aan het dansen.'

Bijtend op haar onderlip lopen ze terug naar de slaapkamer. Zachtjes openen ze de deur en daar is alles nog in diepe rust.
'Gelukkig,' zegt Kim zo zachtjes dat je het bijna niet hoort. Door het maanlicht kan Michelle zien dat ze naar de bench wijst. Met schouders die zwaar naar beneden hangen loopt Michelle erheen. Ze bukt om erin te gaan, maar zoals vaker gebeurt, schiet haar been in de kramp.
'Au!' ze gilt het uit. 'Help me, dit doet zo'n zeer!' Ze ploft neer op de vloer, strekt haar been uit, probeert de pijn weg te masseren. 'Til mijn been op, alsjeblieft,' zegt ze met een van pijn vertrokken gezicht.