Hoofdstuk

Terwijl ik de keukenvloer schrob hoor ik hoe een bestelbusje vlak voor de voordeur stopt. Maja en Sonja komen binnen. Zoals mij is geleerd gaat mijn kopje naar de vloer en met mijn tongetje naar buiten geef ik een welkomsblafje. Daarna schrob ik verder.

Maja tilt met Haar voet mijn dienstersrokje iets omhoog. En zegt: enthousiasme!

Blij kwispel ik dan aan Haar voeten. Ze lacht. Zij is sterker dan ik. Heeft Gezag over mij. Is Eigenares. En het hondje blaft blij.

Sonja zet een tas op tafel waar een heleboel ringen en andere doe het zelf artikel in zitten. ik kruip achter de Vrouwen aan het ruime park in. Op een groot aantal plekken moet ik de ringen vastzetten aan bomen, een bankje, een tafel en aan sommige stellages die de Vrouwen daar kort geleden neer hebben gezet.

Wat zijn de Vrouwen van plan?

Dan zie ik dat er een bord is geplaatst bij de ingang van het landgoed. Het is in het Pools, maar gelukkig hebben we nog google translate. ik schrik: Park voor Vrouwelijke Meerderwaardigheid. De plaats waar mannetjes hun minderwaardigheid leren aanvaarden.

Wat zijn de Vrouwen van plan?

Die avond word ik al vroeg in een stal geplaatst. Een afgeschermde box waar ik word vastgemaakt aan een ring in de muur. ik zie dat er nog 6 nieuw afgetimmerde boxen zijn.

Wat zijn de Vrouwen van plan?

Die avond hoor ik het busje weer. Sonja en Maja en nog twee andere Vrouwen komen binnen. Gevolgd door 6 naakte vodjes die achter Hen aan kruipen. De vodjes worden in de andere ligboxen vastgezet.

Jullie vodjes zullen de ervaring van jullie leven krijgen, zegt Maja in het Engels. Ik ben er zeker van dat jullie gelukkig zullen zijn dat jullie je hebben ingeschreven. Want wanneer zijn mannetjes gelukkig? Nou?

Mannetjes zijn gelukkig onder het Gezag van de Vrouw, antwoorden de 6 in koor.

Zullen We ze even testen, die vodjes, voordat We ze ter beschikking stellen in het park? ik schrik. Een van de twee Vrouwen die ik niet ken, atletisch gebouwd, pakt glimlachend een zweep. En ik hoor 6 boxen bij mij vandaan een vodje gillen. De zweepslagen en het gekerm en gegil komt dichterbij. mijn buurvodje schreeuwt het uit.

De deur van mijn box gaat open. ik hoor de Vrouw grinniken. ik hoor de zweepslagen. En ik hoor mijzelf gillen.

Het kan ermee door, oordelen de Vrouwen.

Als de Vrouwen weg zijn fluisteren de vodjes. Hier heb ik al mijn hele leven van gedroomd, zegt mijn buurvodje. De opwinding en het geluk klinkt duidelijk door. En dat is bij alle zeven vodjes het geval. Wat heeft Vrouwe Maja een heerlijke ogen en billen. Het was zo geil toen Ze me afzweepte, hoor ik drie boxen verderop. Geilheid en onderwerpingsgeluk maken het vodje hees.

ik zeg: gebruik het woord geilheid niet. Dat vinden de Vrouwen niet fijn. Zeg liever dat je onderwerpingshongerig bent.

Zo pratend over onderwerping aan de Vrouw doortrekt een onderwerpingshonger alle vodjes. En gelukkig wachten wij vodjes op de verdere beslissingen van onze Eigenaressen.

De volgende ochtend worden wij vodjes gewekt. En op verschillende plekken in het park vastgezet. Dus daarvoor waren die ringen.

Het is een soort beeldentuin. Elk mannetje, elk vodje, zit in een duidelijke houding van onderwerping. ik ben geknield in aanbidding. Voor mij een tafel. Daarop een aantal dozen met eieren.

En dan wordt het duidelijk. Er komen kleine groepjes Vrouwen aangeslenterd. Het park is opengesteld voor Vrouwelijk publiek. Die zich in deze beeldentuin, een beeldentuin van mannelijke gehoorzaamheid en onderwerping kan amuseren. Want de minderwaardigheid van mannetjes, vodjes, blijft een bron van amusement en verwondering voor Vrouwen.

Ze lezen op de A4-tjes die Ze bij zich hebben wat de bedoeling is. Bij mij kunnen de Vrouwen als amusement eieren gooien. Max drie per Vrouw. Het gelach en de aanmoedigingen van de Vrouwen maken mij warm. Ze gieren het uit dat het vodjespikje omhoog komt. En er is direct een doel om op te richten. De balletjes worden vol geraakt. ik gil. De Vrouwen lachen.

Iets verderop wordt een ander vodje afgezweept. ik zie het vodje genieten. De Vrouwen zien dat ook. Het zijn Engelse Vrouwen en ik kan net horen wat zij tegen Sonja en de mij onbekende atletische Vrouw zeggen. Dat Ze liever hebben dat het mannetje leert door pijn, dan dat het vodje gewoon ongegeneerd zit te genieten.

Dat is simpel geregeld, zegt Sonja. En Ze zegt tegen het vodje: koetje. Het vodje begint te loeien terwijl hij gemolken wordt. En al snel spuit hij in een bekertje. Zo, zegt Sonja, de zweepslagen zullen niet alleen nog africhting tot gevolg hebben. Niet langer onderwerpingsgenot.

De atletische Vrouw loopt naar mij toe met het volgespoten bekertje. Ze trekt mijn bekje omhoog en zegt: volgens Mij heb jij dorst. En giet het leeg in mijn bekje.

Er komt een groepje van drie Vrouwen aan. ik zie dat Ze elk een strapon voor hebben. Uit Hun woorden begrijp ik dat dat voor 10 euro kan worden gehuurd. Een van Hen staat achter mij. Een tweede kijkt lachend toe. De derde kijkt in mijn oogjes en lacht om de uitdrukking van angst en onderwerping op mijn bekje.

Neem dit vodje maar eens hard, Liesbeth!

Direct word ik hard volgestoten. Maja neemt mij ook wel eens, maar langzamer. Rustiger. Maar de Vrouw voor mij roept: Liesbeth, harder en sneller stoten. Dit is hilarisch, kijk dat bekje eens.

ik gil, maar al heel snel kronkelt mijn vodjes lichaampje van geilheid en onderwerping. En de ogen van de Vrouw die me aankijken, het stevig genomen worden. Al snel spuit ik juichend.

Daarna is de onderwerpingshonger vrijwel weg. Terwijl Liesbeth mij spottend aankijkt neemt Haar Vriendin mij. ik kreun alleen nog. Word willoos genomen. Terwijl Liesbeth zegt: schoonlikken. En ze ramt de strapon in mijn bekje.

ik ben niets meer. De Vrouwen zijn Alles. Zij bepalen. Zij gebruiken. Zij zijn Superieur.

Een beeldentuin is kunst. De kunst moet de kern van het leven vangen. Dat is hier gelukt. Dit is kunst naar het echte leven. En het is goed.