Hoofdstuk

De Vrouw van het makelaarskantoor loopt met mij door het landgoed. Het is fantastisch. Mooie oude gebouwen. En een heel stuk grond erbij. Eenvoudig maar heel elegant, zo ziet het eruit. Ik kijk uit het raam en kijk uit over het park. Ik koop het landgoed.

Ze zegt me dat het landgoed en alle gebouwen echt niet door mij alleen verzorgd kunnen worden. Ze raad mij aan in ieder geval 2 personen als hulp in dienst te nemen. Zij heeft wel een idee. ik dank Haar, en Ze zal de personeelsleden naar mij toesturen voor een kennismaking.

De volgende ochtend bellen twee mooie jonge Vrouwen aan. De een is duidelijk wilskrachtig en heeft doordringende ogen. De andere Vrouw, iets jonger, is iets meer schuchter. De eerste heet Maja. De tweede Sonja. Beiden worden in dienst genomen.

Die dag zijn beide Vrouwen bezig met het schoonmaken van het huis en de bijgebouwen. ik wandel door het park. Wat een stilte. Wat een rust. Wat een mooie natuur.

Sonja kookt het avondeten terwijl Maja met mij koffie drinkt. Ze kijkt me af en toe strak aan, en glimlacht als Ze ziet hoe onzeker ik daarvan word.

We eten gezellig samen aan een tafel in de keuken, een ruim souterrain. Met mooie oude pannen en servies in de kasten.

Die avond kijken Maja en Sonja tv. Ik maak een avondwandeling over mijn eigen landgoed.

Als ik terug ben loop ik de trap op naar mijn slaapkamer. Maja loopt voor mij op de trap. Wat een mooie billen heeft Ze. En Haar ogen. Haar wilskracht. Stiekem kijk ik naar Haar billen, in een mooie spijkerbroek.

Ze kucht.

Geschrokken kijk ik op en zie dat Ze me spottend aankijkt. Ze heeft mijn onderwerpingshongerige oogjes gezien. En lacht spottend.

In bed merk ik mijn onderwerpingsopwinding. Het is heel stil in het landhuis. Daardoor hoor ik Maja en Sonja lachen. Maja heeft Sonja natuurlijk alles vertelt. En de Vrouwen lachen om mijn onderwerpingsoogjes, vol aanbidding. Een luide lach van Sonja.

ik kan het niet laten en pak mijn vodjespikje vast. ik denk aan de billen van Maja. ik denk aan de billen van Sonja. ik denk aan Hun ogen. ik hoor Hun gelach.

ik merk dat het vodjespikje begint te spuiten. En tot mijn schrik merk ik dat ik daarbij een luide kreet gaf. Even is het stil. Daarna zwelt het gelach een verdieping hoger onbedaarlijk aan.

ik ben gelukkig.