Hoofdstuk

ik voelde me klein...schuldig.
Daar had ik helemaal niet over nagedacht.
Ik had haast, moest nog boodschappen doen en op tijd op school staan om de kinderen weer op te halen.
En er kwam toch niks aan? Ok, het stoplicht voor voetgangers stond nog op rood, maar de weg was vrij. Dat kon toch geen kwaad.

En daar kwam weer zo'n losse opmerking...
"Als je mijn sub was, kreeg je er nu 5 met de riem"

Holy Moly, serieus?
Maar wacht eens, hij had gezegd dat na een straf alles vergeven en vergeten was.
Een schone lei. Geen schuldgevoel meer.
Dat sprak me toch wel heel erg aan.

En toen kwam daar die cruciale vraag...

"Is dit wat je wilt? Sta je er voor open om het eens te proberen?"

Ik heb hem gevraagd of ik daar even over mocht nadenken, want dat was toch wel een enorme beslissing.