Hoofdstuk

Verbaasd staan Jacob en Albert op de kleine, stenen trap. De deur valt zacht achter ze dicht. Albert haalt zijn schouders op. ‘Een andere keer, ook goed.’
Jacob kijkt met een donkere blik naar de gesloten deur. Het bevalt hem niets. Seth bevalt hem niets. De manier waarop hij plotseling in het leven van Donna verscheen en de manier waarop hij van plan is te blijven bevalt hem al helemaal niet. Jacob vertrouwt hem niet. Hij kan hem ook aan niemand koppelen. De zoon van? Kleinzoon van? Hij weet het niet, Albert ook niet. Ze zouden het moeten weten. Binnen de Molukse gemeenschap weet iedereen waar welke naam vandaan komt. Er is altijd een connectie. En dat is belangrijk. De moeder van Donna is Molukse, haar vader is half-Moluks. Het kan problemen geven. De banden die in het verleden zijn aangegaan zijn onbreekbaar. Het gaat van zoon op zoon, van dochter op dochter. Ook nu nog en ook hier in Nederland. Familie. Geen bloedband, maar toch familie. Hij loopt achter zijn broer aan. ‘Kreeg jij ook de indruk dat Donna nergens van wist?’
‘Niet op gelet. Dat lijkt me niet. Donna is geen type om iets te doen waar ze geen zin in heeft.’
‘Donna is anders bij die jongen.’
Albert lacht. ‘Dat zal de liefde zijn. Die maakt nog altijd blind,’
‘Het zint me niet.’
‘Donna is een volwassen vrouw.’
En ze laat zich beïnvloeden door Seth, denkt Jacob. Een paar weken geleden wilde ze het huis nog verkopen en nu woont ze er. Vanuit het niets, samen met een man die ze amper kent. De manier waarop Seth met Donna omgaat staat Jacob ook al niet aan. De man is kortaf, bars en haast onverschillig. ‘Heb je gehoord hoe hij haar noemt?’
‘Donna, toch?’
‘Putta. Je weet wat dat betekent?’
‘Toch? Ik dacht dat ik het verkeerd had verstaan en ja, ik weet wat het betekent.’
Vind je dat niet vreemd?’
‘Misschien een onhandig koosnaampje, waarschijnlijk was het niet voor onze oren bedoeld.’
‘Ik vind het vreemd en dan de manier waarop hij ons zo snel mogelijk de deur uit wilde hebben.’
‘Jacob, sorry, maar je gedraagt je als een oud wijf. Die twee zijn verliefd. Hij wil samen met zijn meisje zijn. Het is dat ik beter weet, maar anders zou ik denken dat je jaloers bent.’

Jacob geeft geen antwoord en stapt zwijgend in het busje. Hij heeft gezien wat het huis met haar deed. Ze wilde daar niet zijn en nu gaat ze er wonen? Haar argumenten gelooft hij niet.
‘Verkopen kan altijd nog en het is mijn huis. Seth vindt het zonde om nu al te verkopen. Hij vindt het een mooi huis. Misschien kunnen we er samen ons huis van maken. Ik ben wel toe aan ons en minder mij.’
Jacob kent Donna als een vlinder, niet klaar om zich te binden. Ze deelde herinneringen die langzaam bij haar terugkwamen en ze zocht hem op als ze angstig en verward was. Hij vond het prettig dat ze hem die rol had gegeven. Een mentor, iemand daar haar helpt met zoeken naar ontbrekende stukjes.
‘Je bent toch niet jaloers?’
‘Natuurlijk niet. Donna is als een dochter.’
‘Misschien daarom juist.’
Hij is niet jaloers, wel bezorgd. Na alles rond Alex. Hij dacht dat ze het rustig vond. Haar werk, haar flat en verder het contact met hem en Albert. Ze kon die rust goed gebruiken. Seth brengt vooral onrust.
 
Boos gooit Donna haar tas op een stapel dozen en ze trekt met korte gebaren de gordijnen aan de voorkant van het huis dicht. Seth lacht. ‘Niemand ziet je, de poort is op slot.’
‘We hadden best kunnen gaan eten met Albert en Jacob. Dit had heel goed kunnen wachten. Ik wilde dit niet.’
‘En toch is het gebeurd.’
Boos kijkt ze hem aan. ’Wat is het volgende? Mijn gezicht, nog andere plekken. Ik dacht …’
‘Niet je gezicht, je merkt het vanzelf wel.’
‘Je bent gek! Als je serieus denkt dat ik nog meer gaten in mijn lijf laat schieten.’
‘Dat zei je de vorige keer ook.’

Met ruwe bewegingen trekt Donna haar blouse en het topje eronder uit. Haar tepels branden en schrijnen, de huid eromheen is lichtrood. De stof van haar kleding schuurt pijnlijk. Seth komt bij haar staan en houdt haar borsten in zijn handen. Donna bijt op haar lip als zijn duimen voorzichtig langs de ringetjes gaan. Het schrijnt pijnlijk, tegelijk stuurt het schokjes door haar buik en naar de ring tussen haar benen.
‘Je dacht wat?’
‘Gewoon, ik dacht dat je een verrassing had, iets voor ons. Voor ons samen.’
‘Dit is ook voor ons samen. Voor mij en voor mijn putta. Voor niemand anders.’
‘Je moet dat niet steeds zeggen, Jacob heeft het gehoord en die man … wat moet hij niet denken?’
‘Het kan me niet schelen wat anderen denken. Ik zeg wat ik wil.’
 
Donna wil zeggen dat ze het niet prettig vindt, maar dan liegt ze. Ze vindt het wel prettig. Iedereen noemt haar Donna. Seth noemt haar zelden Donna en als hij het doet klinkt het dwingend, niet liefkozend zoals dat andere woord. Vanavond ook in het bijzijn van die man.

‘Gewoon ontspannen putta en stil blijven liggen.’
Zijn handen zorgden dat ze ook daadwerkelijk bleef liggen. Er hing een scherpe geur van ontsmettingsmiddel in kamer en het klemmetje op haar tepel, deed haar sneller ademen. De dunne pen om de juiste plek aan te geven, kietelde tegen haar huid. Ze deed haar ogen dicht toen de twee mannen naar haar vastgeklemde en uitgerekte tepels keken alsof het een klusje was dat even opgelost moest worden. Ze kneep haar ogen nog stijver dicht toen de naald op één van haar tepels werd gezet. Het was een dikke naald. Toen ze riep dat ze niet wilde werd ze genegeerd.

‘Hoe voelt dit putta?’
‘Het doet een beetje pijn.’
‘Ook lekker?’
Ze knikt en Seth lacht. ‘Het werkt meteen stimulerend en dat blijft. Altijd.’
‘Waarom wil je dit?’
‘Omdat het kan. Omdat jij het ook wil. Omdat je van mij bent. En ik vind het leuk om mee te spelen, net als met die andere.’
Hij laat haar los, knikt naar het grote bureau dat midden in de kamer staat. ‘Waarom moest dat mee. Het lijkt op het grote bureau in je vaders kamer.’
‘Ik ben er aan gehecht.’
‘Waarom?’
‘Mijn vader heeft het houtsnijwerk gedaan, toen mijn moeder zwanger was …’
Seth loopt naar het bureau en glijdt met zijn hand  langs de figuren aan de randen van het blad. Het zijn krullerige vormen afgewisseld met vreemde symbolen en macabere afbeeldingen. Hij volgt met zijn vingers de lijnen op de deurtjes en langs de poten. ‘Niet echt kindvriendelijke afbeeldingen, wel knap gedaan. Waarom is het op slot?’
‘Ik ben de sleutel kwijt.’
‘Wat zit er in?’
‘Niets bijzonders, vooral papieren.’
En foto’s. Honderden, misschien wel duizenden. De sleutel zit veilig in haar tas. Ze wil niet dat Seth het weet. Hij zal doen alsof het hem niets kan schelen. Misschien kan het hem ook niets schelen en ze wil dat het hem wel iets kan schelen. Ze wil dat hij erdoor geraakt wordt, maar ze wil niet dat hij weet hoeveel, en hoe vaak. Al die gezichten. Het betekent niets. Niets vergeleken bij hem.
 
Hij kijkt naar haar, wenkt haar met zijn ogen en ze hoort zijn stem zonder dat hij zijn mond hoeft te openen. ‘Kom hier putta.’
Ze wil dat hij het haar weer laat voelen. Donna kan haar verlangen onmogelijk verbergen en hij ziet het. Ze weet dat hij het ziet.
‘Doe je rok omhoog.’ Hij duwt haar achteruit tegen het bureau en trekt haar slip naar beneden. Het blijft hangen rond haar knieën. Zijn vingers zoeken tussen haar benen naar het ringetje. Hij geeft er kleine rukjes aan. Zijn tanden bijten in haar vlees en trekken aan de ringetjes door haar tepels. Hij bijt in haar hals en gaat weer terug naar haar tepels. Hij streelt haar en speelt met haar tot ze hem smeekt haar te neuken en te laten komen. Hij laat haar komen terwijl hij gehurkt voor haar zit met zijn vingers door de nieuwe ringetjes en zijn tong rond het oude. De pijnlijke kwelling gaat over in genot. Hij duwt haar achterover op het bureau, duwt zijn voorhoofd tegen dat van haar en trekt zichzelf af. Ze probeert hem niet eens meer aan te raken. Ze weet dat hij het haar niet toestaat. Zijn warme zaad landt op haar huid. Het is het enige dat hij haar gunt. Sinds die ene keer heeft hij haar niet meer geneukt. Donna verlangt er hevig naar. Het verlangen kwelt haar en het genot is pijnlijk.