Hoofdstuk

Michelle pakt het gezicht van Janneke zachtjes tussen haar handen. Ze beseft dat ze het moet afstaan, maar dan doet ze het wel op haar manier. Dit is iets wat Hendrik nooit kan controleren. Hoe kan hij nou weten of alles binnen is? Michelle gniffelt in zichzelf en drukt haar mond op die van Janneke. Langzaam opent ze haar lippen en laat de helft van het witte goed erin lopen. Ze veegt nadrukkelijk met haar hand langs haar mond en slikt dan het restant door zonder dat Hendrik het kan zien.

‘Zo,’ zegt ze gemaakt vrolijk. ‘Kijk, mijn mond is leeg en die van Janneke vol.’ Met haar handen in haar zij kijkt ze hem aan. Hij kijkt haar zo strak aan dat ze er verlegen van wordt. Hij zal toch zeker niet iets in de gaten hebben? Vanuit haar ooghoek ziet Michelle dat Janneke haar mond leeg spuugt op de grond. Hendrik die de andere kant opkijkt heeft iets in de gaten. En met al die kippen om de grond, zie je er ook geen restanten op de vloer.
Als Hendrik zich omdraait, laat Janneke haar lege mond zien. Net alsof ze alles netjes doorgeslikt heeft. Hendrik wrijft over zijn ogen. Ergens voelt hij in zijn binnenste dat er een loopje met hem genomen wordt. Dit was ergens te gemakkelijk gedaan. Voor nu laat hij de meiden in de waan. Het is tijd om naar bed te gaan. Even bijkomen van alle dagen die ze gehad hebben.

De volgende weken gaan zo rustig aan, dat Michelle bijna twijfelt of ze nog wel bij haar Meester in huis is. Hendrik verlaat het huis, maar geen idee waarnaartoe. De drie meiden vermaken zich aan de rand van het zwembad, met uitgaan en zelfs met het geven van feestjes aan hun vrienden.

En op deze donderdag waarin het weer eens een snikhete dag is, komt Hendrik met een serieus kijkend gezicht op Michelle afgelopen, die samen met Kim en Janneke een cocktail drink.
‘Kim en Janneke,’ zegt hij. ‘Ik wil hier graag even alleen zijn met Michelle.’
Michelle haar mond valt open: Hoezo met haar alleen?
Schoorvoetend staan de meiden op, maar wel heel nieuwsgierig wat hier nou aan de hand is.
‘Michelle,’ zegt Hendrik met een zwaar gemoed. ‘Ik voel aan alles dat ik een beslissing te maken heb en ik wil weten hoe je erin staat.’

Michelle fronst haar wenkbrauwen, waar zou dit over gaan en welke keuze heeft hij te maken. Hendrik veegt met zijn vinger langs zijn neus.
'Michelle,' zegt hij met een diepe zucht. 'Ik ben met iets al weken bezig en ik krijg het plaatje in mijn hoofd maar niet rond.'
Hij laat een stilte vallen en kijkt hoe Michelle hierop reageert. Ze wriemelt wat met haar handen.
'Wat dan Hendrik?' vraagt ze door.
'Nou eh, ik kan niet anders dan een beslissing te maken.'
'Ja, dat zei je net ook al zegt ze goedmoedig. Waar moet je dan tussen kiezen?'
Ze zet haar nagels in haar huid. God, laat er niet iets met Michael zijn. Moet ze nu die keuze gaan maken of ze voor hem of voor Hendrik kiest? Hier is ze echt nog niet aan toe.
'Het is wel vertrouwelijk, dat begrijp je toch zeker wel,' toetst hij voor de zekerheid.

Als Michelle knikt, steekt hij van wal. 'Ik moet een keuze maken om óf Secret Order over te dragen aan iemand anders óf hier te stoppen. Ik kan niet mijn geld op twee plekken uitgeven. Dit gaat gewoon niet meer!'
Michelle zucht hoorbaar van opluchting. Gelukkig is er niets met Michael en hoeft ook zij niet zelf een keuze te maken. Hendrik weet natuurlijk dat ze vroeger economie gestudeerd heeft en dat ze hem misschien kan helpen. Een jubelgevoel in haar binnenste: hij heeft haar nodig en dat gaat ze hem geven ook.
'Wat kan ik voor je doen Hendrik? Wat is het probleem.' Ze denkt er niet eens bij na dat ze hem nu bij zijn voornaam heeft genoemd. Dit is haar vak, dit is waar ze goed in is. Uren zitten ze met elkaar bij het zwembad te praten.

Kim en Janneke kijken regelmatig, maar kunnen er maar moeilijk wijs uit worden wat daar besproken wordt.
'Hoe staat het met jouw opdrachten Janneke?' vraagt Kim vol belangstelling. 'Je moest er nog twee toch?'
'Yes, dat klopt,' zegt Janneke goed gemutst en ze laat een heerlijke rijpe aardbei haar mond in glijden.
'Maar,' zegt ze haar mond vol. 'Eigenlijk vind ik wel dat die opdrachten in de schuur dubbel telt. En als Hendrik dat ook vindt ben ik dus klaar.'
Kim gniffelt: 'jij gelooft ook in sprookjes zekers.'
Janneke bromt wat en vestigt dan weer haar blik op Hendrik en Michelle. 'Waar zullen ze het nou toch over hebben?' Kim knikt naar Michelle die een notitieblok in haar hand heeft en met een rode pen er van alles opschrijft. Hendrik zit voorovergebogen met zijn handen in het haar ernaar te kijken.