Hoofdstuk

Het derde uur is gym. Een geliefd onderdeel, in ieder geval voor de Vrouwen. Sommige mannetjes vinden het niets. Maar meer en meer van hen beginnen te genieten van dit onderdeel.

De Lerares roept: vandaag spelen we balletjesballen!

Gejuich en gejoel van de Vrouwen. Het is een geliefd spel. De regels lijken op basketbal. Maar de bal..wel kleiner dan een basketbal, moet niet in het basketbalnet. Er zijn andere doelen.

De mannetjes worden op een rij langs de twee zijden van het speelveld gezet. Een wit rond bord wordt voor hen gezet. Daarin een gat. De balletjes worden door dat gat gestoken, zodat ze er aan de voorkant vrolijk uit steken.

De bedoeling is dat het aanvallende team de bal zo hard mogelijk tegen de balletjes gooit. Dat kan direct, maar meestal wordt de bal via de grond gekaatst. Dat is lastiger te verdedigen voor het andere team.

Het is niet voldoende als een paar balletjes geraakt worden. Pas als het mannetje gilt van pijn is er een punt gescoord.

Er wordt getossed wie mag beginnen. Het blauwe team. Snel passen ze de bal over en dribbelen. Een afstandsschot. Net naast.

Dan komt de counter. Aan de andere kant van het veld staan geen verdedigers. En een Vrouwen van het gele team staat vrij. Een geweldige pass. Handig tikt ze de bal naar de grond voor controle. Een vrij schot. Hard gaat de bal van korte afstand tegen het doel. Luid gegil. Gejuich. 1-0.

Na nog 5 keer gillen staat het 3-3. De reguliere speeltijd is voorbij. Penalties moeten de beslissing brengen.

Het gele team mag beginnen. 2,5 meter afstand. Voordat Ze gooit streelt de speeltster het pikje van het doel. Dat wordt snel hard. Zo wordt het doel vergroot. Een toegestane tactiek.

Recht en hard gooit ze. Vol raak. Gegil gevolgd door gejuich.

Het blauwe team. Het is aanvoerster Bernadette. Berucht om de harde precieze worp. Ze neemt een korte aanloop en gooit hard en precies. Vol op de balletjes. Maar...enkel een zacht gekerm. Geen gegil. Geen doelpunt.

De Vrouwen van het gele team juichen. Een welverdiende overwinning.