Hoofdstuk

'Godver B! Wacht maar! ' Mijn bloed kookt en ik weet niet eens precies waarom. Voor de zoveelste keer heeft hij mij getriggerd. Ik ben ziedend en ben mezelf aan het beraden op een verrassing. Een niet al te fraaie verrassing voor hem. Wel een fraaie voor mezelf.

De pest is dat ik hem met niet veel zal hebben. Dus ik moet echt in mijn gedachten graven. Waar heeft hij een hekel aan? Waar kan ik hem mee aanpakken, zodat ik mijn frustratie kan botvieren? En dan schiet het me ineens te binnen...

Ik laat de gedachte op me inwerken en ben me aan het beramen hoe ik dat het beste vorm kan geven. Hoe krijg ik hem mee? En dan weet ik het. Ik weet wat me te doen staat.

Op de dag dat we hebben afgesproken, zorg ik dat ik heel erg op tijd ben. U bent ook altijd op tijd dus ik ben er een uur eerder dan afgesproken. Ik kijk om me heen naar een plek om me te verstoppen, waarbij ik wel de afspreekplek zie en denk bij mezelf dat irritatie nr. 1 al snel zal gaan plaatsvinden.

Een kwartier later bent u er al. Pfff...dat wordt zo'n anderhalf uur op mijn verstopplek blijven zitten. Ik kijk naar u en zie dat u uw telefoon pakt. Al vrij snel zie ik een appje verschijnen dat u op de plek bent en hoe lang ik nog moet. Gniffelend type ik terug dat ik in de file sta en volgens de routeplanner vijf minuten later dan afgesproken er zal zijn.

U haalt een kop koffie en een broodje en gaat weer zitten op de afspreekplek. U heeft uw koptelefoon op en geniet zichtbaar van de muziek. Intussen appen we verder. U heeft zin in mij en baalt ervan dat ik vijf minuten later ben. 'Maak er maar tien van' app ik terug. Als ik op verzonden heb gedrukt, kijk ik naar u. Er verschijnt een lach om mijn lippen als ik uw irritatie zie.

Lekker voor u, denk ik bij mezelf. Ik voel intussen dat mijn benen zich al een tijdje verkrampen en probeer van houding te wisselen. Helaas lukt dat niet zo gemakkelijk. Dan besluit ik u niet van te voren meer te appen dat het nog later wordt. Ik app lekker pas terug als u mij appt waar ik blijf. Als ik er inmiddels vijftien minuten te laat nog niet ben, pakt u uw telefoon weer en vraagt me waar ik blijf.
Ik app terug: Sorry, mijn lief, maar het duurt nog minstens een kwartier.
Ik mag nooit sorry zeggen, maar nu doe ik het expres toch. Irritatie nr. 2 en we zijn nog niet eens samen.

Ja hoor... boos appt u terug dat ik geen sorry mag zeggen en dat u blij bent als ik er ben. Als ik naar u kijk, zie ik vooral een geïrriteerde blik. Lekker, denk ik weer.

Dan sta ik op. Tenminste, dat probeer ik. Mijn benen doen echt zeer en ik blijf even staan om weer normaal te kunnen lopen. Als het zover is, loop ik naar u toe.

Blij loop ik uw kant op. U kijkt nog steeds geïrriteerd en nr.3 mag u zo incasseren. Als ik bij u ben, zie ik aan u dat u even twijfelt. Zoenen of niet. U ziet namelijk dat ik niet alleen te laat was, maar ook geen lippenstift en nagellak op heb. Toch zoent u me eerst. Uw irritatie reageert u op me af door even gemeen hard op mijn tong te bijten tijdens het zoenen. Godver. Dat doet echt zeer!

Als u me loslaat en uw blik naar beneden laat glijden, komt u uit op nr.4. Ik heb gympen aan! Nu kunt u uw boosheid niet meer verbergen. 'Wat denk jij allemaal te doen en je te kunnen permitteren? Waar zijn je nagellak en lippenstift?' Aarzelend haal ik ze uit mijn tas. U pakt ze aan en laat me op een bankje plaats nemen. Expres lakt u mijn nagels zo, dat ook mijn vel rood wordt. Oftewel... ik krijg hele rode handen. Dan pakt u mijn lippenstift en maakt een hele grote clownsmond ermee. Ook hier gaat u expres over de randen heen. Als u klaar bent, gebiedt u mij mijn schoenen uit te doen.

Aarzelend trek ik ze uit. 'Geen kousen aan?' Ik schud mijn hoofd. Nr.5. Ik moet mijn slip en beha uittrekken. De ene voet verbindt u met mijn beha en de andere met mijn slipje. Dan moet ik opstaan. De schoenen moeten blijven staan voor de eerlijke vinder. U zegt me twee meter achter u te lopen. Door uw toon waag ik het niet om daar geen gehoor aan te geven.

U leidt me naar een spiegel en dwingt me erin te kijken. 'Mooi hè?!' Ik zie uw sadistische glimlach, terwijl ik me realiseer hoe bizar ik eruit zie nu. Bovendien is lopen zonder schoeisel ook niet echt prettig. Indringend kijkt u me aan via de spiegel en zegt me terug te kijken. Ik kijk in uw ogen. Uw blik wordt steeds vrolijker, terwijl ik steeds meer ineen krimp. Fuck! Waarom trap ik toch altijd weer in die valkuil. Waarom kan ik het niet laten om recalcitrant te zijn.

Dan kijkt u om u heen en zegt me mijn kont naar u te steken. U pakt een plug en duwt hem er zonder pardon in. 'Als hij uit je valt, heb je echt een groot probleem! Het is je eigen schuld dat je geen slipje meer hebt om vallen tegen te houden, meisje' Ik knik naar u en knijp mijn billen tegen elkaar om ervoor te zorgen dat de plug blijft zitten.

'Plannen zijn gewijzigd' zegt u terwijl ik weer achter u aanloop. 'Het is zonde om je voor mezelf te hebben als je er zo bijloopt. Dus het wordt geen hotel. We gaan een vol terras uitzoeken'. Kut, ik had zo'n behoefte aan samen te zijn.

Op een overvol terras neemt u plaats en zegt u me dat ik ook mag zitten. We drinken wat en u kijkt me steeds zwijgend aan. In uw ogen zie ik genoegdoening. Tja...misschien had ik me toch eens moeten verzetten tegen mijn recalcitrante neigingen, maar ik vrees dat ik het nooit leer.

U zegt me mijn benen wijd te doen, zodat u een mooi uitzicht heeft. Gehoorzaam doe ik dit. Ik ben heel nat, maar ik vraag me af of u er überhaupt iets aan gaat doen. Na een uurtje zegt u me dat de straf wel genoeg is en dat we alsnog naar het hotel gaan.

Blij sta ik op. Ik was de plug helemaal vergeten, die nu op de grond stuitert. Uw blik is in één klap weer helemaal veranderd. U zegt me de plug op te rapen en vast te houden. Dan grijpt u me bij mijn haren en sleurt me op die manier terug naar de afspreekplek. Daar aangekomen sist u me toe :' Ik had je gewaarschuwd! Je kwam te laat, waar ik je nog niet voor heb kunnen straffen en je laat je plug vallen? Jij gaat nu naar huis en ik zie jou over twee weken weer!'

Dan duwt u me een harde zoen op mijn mond waarna u van mij wegloopt. Ik bedenk me dat nr. 6 t/m 10 nog niet eens aan bod zijn gekomen. Bewaar ik ze voor een volgende keer of heb ik mijn lesje geleerd?