Hoofdstuk

Ze wacht bij de deur van de toiletten. Het is er rommelig. In de grote ruimte staat nog een verlaten bureau, kartonnen dozen met papieren eronder. Kabels hangen uit het plafond en liggen los over de vloer. Alex komt uit de lift en Donna loopt naar de lege ruimte. Ze wenkt dat ze mee moet komen. Alex volgt en Alex doet. Donna duwt haar tegen het kale bureau, trekt haar shirt omhoog en draait haar om. Alex kreunt en Donna hijgt. ‘Je broek, naar beneden.’
Ze duwt een vinger bij Alex naar binnen. Ze is al nat. Haar andere hand laat ze onder haar shirt glijden en ze knijpt in haar tepels. Alex duwt zich verder om haar vinger heen. Donna fluistert woorden die haar nog geiler maken. Het meisje zucht. ‘Dieper Donna. Alsjeblieft, dieper.’
Donna beweegt haar vingers sneller. Helemaal eruit, er weer diep in. ‘Doe maar net of het een dikke dildo is. In en uit je kutje. Of een dikke, harde lul die je elk moment helemaal vol kan spuiten. Dat wil je wel toch?’
Alex kreunt harder en beweegt haar onderlichaam mee in het ritme van Donna. Ze probeert het orgasme tegen te houden. Nog niet, ze wil nog niet.
‘Dat vind je geil hè, de gedachte dat je hard geneukt wordt. In en uit, in en uit.’
Jammerend komt Alex klaar. Donna voelt het nog vochtiger worden en trekt haar vingers terug, stopt ze in Alex’s mond. Het meisje zuigt en Donna lacht, tilt haar rok op. ‘En nu likken en je vingers gebruiken. Maak me klaar.’
Alex doet, volgt aanwijzingen en duwt zelfs zonder aarzelen een vinger in Donna’s kontje. Ze proeft haar zoetigheid als Donna met ingehouden adem tegen haar mond klaarkomt.

Nog geen half uur later stappen ze weer uit de lift. Alex blozend, Donna tevreden. Ze kan haar echt alles vragen. Alex zal het doen, zonder aarzelen. Vergenoegd ontvouwen nieuwe beelden in haar hoofd. Beelden die ruw verjaagd worden door geschreeuw op de afdeling en de aanblik van een woedende jongeman. Alex houdt haar adem in. ‘Shit, Ronnie.’
Het vriendje. Donna glimlacht. Het vriendje vindt het niet leuk dat hij van zijn voetstuk is gevallen. Norman en iemand die ze herkent van de afdeling applicatie’s proberen hem te kalmeren.

‘Waar is die vuile pot! Ik wil haar spreken. Ze moet met haar tengels van haar afblijven.’
De wilde ogen blijven hangen op Alex, daarna op Donna. Donna glimlacht als ze zijn gezicht ziet veranderen. De woede maakt plaats voor verbazing en bewondering. Ook hij is onder de indruk. In elk geval voor even. Dan worden zijn ogen weer woest en stormt hij op haar af. ‘Vuile pot. Vieze, vuile hoer van een pot.’
Norman houdt hem tegen. ‘Kalm aan vriend en let op je woorden.’
Met een hoofdknik maakt hij Donna en Alex duidelijk dat ze door moeten lopen en samen met de applicatieman beweegt hij de jongen naar de lift. ‘Tijd om af te koelen maat, en laat ik niet merken dat je de dames lastig valt.’
Alex loopt met een kleur van schaamte naar het kantoor van Norman. Het geschreeuw van de jongen verdwijnt langzaam als de lift zich verwijderd. Donna wil naar haar bureau lopen.
‘Mevrouw Coredo?’
Verstoord draait ze zich om. ‘Gewoon Donna, zoals ik al eerder heb gezegd.’
‘Ik hou het liever wat formeler. Heeft u even?’

Donna heeft niet even en al helemaal niet als het op zo’n gebiedende toon wordt gezegd. Hij mag dan haar baas zijn, hij heeft helemaal niets over haar te zeggen. Dat heeft niemand.