Hoofdstuk

'U weet waarom? Hoe dan?' dringt Michelle aan als de non niet gelijk antwoordt.
'Nou eh, zo moeilijk is het toch niet. Het is zelfs logisch. Zie je het zelf echt niet?'
Een diepe frons verschijnt in het voorhoofd van Michelle. Verslaafd, niet moeilijk en logisch. Ze kan er zelf geen touw aan vastknopen.
'Je bent gewoon een echte slet geworden schattepatatje, exact wat Hendrik van je wil hebben.'
'Ik eh ik ben wat?' vraagt ze onnozel.
'Ja een slet, dus ga je je daar ook naar gedragen. Er is dus niets mis met jou.'

Op dat moment komt Hendrik de trap oplopen. 'O jullie zijn er klaar mee,' constateert hij. Net als Michelle wil antwoorden, pakt Hendrik haar bij haar arm. 'Praten doe je morgen maar tijdens je therapie uurtje, het is nu bedtijd voor je. We gaan naar Kim en Michelle.'
De non wil nog wat zeggen, maar Hendrik kijkt haar heel strak aan. Ze durft niet meer, ze heeft Hendrik nodig. Iets wat hij overigens nog niet weet. Direct is ze weer bij haar droom. Het mooie klooster in Denekamp, zo vredig en rustig. Zo mooi in die natuur, iedereen die er graag komt. En bijna niemand die weet van "The Secret Order". En dat zij zelf dan daar de dagelijkse leiding heeft en bepaalt wat er gebeurt en met wie. Van die gedachte alleen al voelt ze wat steigeren. Maar ja, nu is Hendrik nog het hoofd van "The Secret Order". Tegen haar natuurlijke manier in, houdt ze dan ook netjes haar mond en buigt zelfs kort haar hoofd.

Hendrik neemt Michelle mee naar buiten. Ze snuift de vertrouwde avondlucht in. De bijna volle maan wijst hun de weg langs het zwembad. Michelle had verwacht naar het eerdere huisje van Hendrik* te gaan, maar nee ze lopen er voorbij. En daar ziet ze het: stokstijf blijft ze staan.
'Huh, wat is dat dan?' vraagt ze met hoge stem terwijl ze ernaar wijst.
'Ik geef je zo een rondleiding,' reageert Hendrik met een glimlach.
'Maar hoe komt het daar? En nog wel op mijn land, zonder dat ik iets weet!'
Hendrik haalt nonchalant zijn schouders op. 'Dat busje voor de deur, weet je nog?'
En of ze die goed-ogende man nog weet. Maar hij kan dit toch niet net zomaar neergezet hebben? Of had hij dit al eerder gedaan en kwam hij nu zijn geld halen. Nou hoe het ook is: ze vindt het maar raadselachtig. Argwanend kijkt ze naar de houten blokhut voor haar. Zo eentje die je wel vaker in Zweden ziet, met grote ronde balken. Voor haar een groot raadsel
waarom er opeens zo'n blokhut staat.

'Kom dan gaan we naar de dames' zegt Hendrik vriendelijk. Het eerste wat haar opvalt is de sterke grenenhouten geur. En zodra haar ogen gewend zijn aan de schemering, nog iets anders. 'Kim, Janneke,' roept ze ongelovig uit. 'Wat doen jullie daar nou?' Daar aan de rechterkant staan haar beide vriendinnen en totaal niet geriefelijk. Hun handen zijn vastgemaakt boven hun hoofd, een stok staat tussen hun schaamlippen tot aan de grond. En dan is er ook nog eens een been-spreider tussen hun enkels gezet. Totaal gefixeerd staan ze daar!
'Zo nu jij,' grinnikt Hendrik.'
'Dat is toch niet normaal meer,' tiert Michelle. 'Het is nu echt bedtijd hoor.'
'Ja, daarom juist.' Op deze tegenstand had Hendrik natuurlijk al lang gerekend. Uit zijn zak haalt hij de handboeien. Met een vloeiende beweging klikt hij de armen van Michelle boven haar hoofd vast aan de bevestiging in de houten balk. Ze slaat haar handen om de balk en zet kracht met haar benen om Hendrik weg te duwen. 'Maak mij los Hendrik, dit is echt achterlijk!' Met genoegen ziet ze dat hij een stap achteruit moet zetten door haar kracht. Alleen lukt het haar niet nog een keer. Razendsnel heeft Hendrik haar enkels gepakt om daar en daar de bondage enkelband te plaatsen, waarna de been-spreider volgt. Daar staat ze dan, opnieuw volledig overgeleverd.

'Je dacht echt dat je te slim was hè,' vraagt hij quasi nieuwsgierig.
Michelle probeert goed te maken, wat ze kan. 'Alstublieft Meester, ik was een beetje in mijn emotie ofzo, maar maak ons los. Ik zal luisteren, echt waar!'
'Ja, dat moet ook schatje. Goed dat je het zelf ook weet. Maar ik moet je wel even wat beter fixeren.' Zorgvuldig plaatst hij de stok tussen de schaamlippen van Michelle. Ze kan echt geen beweging meer maken.

Hendrik zet een stap achteruit. Zijn hand beweegt zich over de dikke bobbel in zijn broek. Drie meisjes zo mooi staand voor hem. 'Hmm, ik vergeet toch wat.' Hij geeft Michelle een knipoog. 'Enig idee wat het is schatje?'
"Schatje" op de manier waarop hij het zegt, weet ze genoeg. Het is echt niet zo liefkozend en romantisch bedoeld. En ze krijgt gelijk.

Uit de grote plunjezak die aan de muur hangt haalt hij iets uit. Ze slikt de brok in haar keel weg als ze ziet wat het is. 'Kijk schatje deze doe ik om.' Het is helaas te bekend: het is weer zo'n mondgag met dildo.
Hendrik plaatst het, eigenlijk net iets te diep en te strak. 'Als het echt niet gaat, dan kunnen jullie op deze knop drukken, zie je wel? Dat is dan jullie stopwoord.' Ze ziet de rode knop aan de zijkant van de balk. Ze kijkt opzij naar Janneke en Kim die kort hun schouders ophalen. Veel meer kunnen zij ook niet.

'Welterusten dames,' grinnikt Hendrik. 'Geniet van jullie verdiende nachtrust en doe de groeten aan de huisdieren van jullie. Ik ga naar de Non kijken wat zij kan doen.'
'Huisdieren?' murmelt Michelle, maar de deur gaat al dicht.

--
* uit deel 1: "99 Zweepslagen, Meeslepende BDSM roman". Is nu ook als boek uitgegeven! Wil je bestellen? Heel graag via www.bravenewbooks.nl/clairnemas. Gratis voor leden van Kobo Plus en Nextory.