Hoofdstuk

Janneke ligt op haar zij en kijkt naar de slapende vrouw naast haar. Donna ligt op haar rug, haar handen aan weerszijden van haar hoofd. Haast als een baby. Open en onschuldig. Ontspannen ook. Alsof alles van de afgelopen uren van haar af is gegleden. Niet bij Janneke. Het zijn juist de gedachten aan de afgelopen uren die haar wakker houden. Voorzichtig stapt ze uit bed. Onbedoeld trekt ze toch wat van het dekbed mee en weg van Donna. Haar lichaam is bleek, zacht en warm. Mooi ook en het is bijna jammer dat Donna zo goed weet dat ze mooi is. Dat ze zo goed weet dat Janneke verknocht is aan dat prachtige lichaam en aan de vrouw in dat lichaam. Donna mompelt, verplaatst een been en draait met haar hoofd. Behoedzaam legt Janneke het dekbed weer over haar heen. In de keuken schenkt ze het laatste beetje wijn in een glas. Haar gedachten gaan naar eerder vandaag en het berichtje van Donna. Het voelde als een afwijzing en dat is niet voor het eerst. Donna laat haar heel vaak blijken dat ze zich zonder haar ook prima kan vermaken. Janneke weet dat ze er boos om zou moeten worden. Ze wordt het niet. Donna is Donna. Toch probeerde ze het aan te kaarten. Eerst tijdens het eten en later toen ze in bad zaten weer. Donna is ontvankelijker als ze haar streelt en vasthoudt. Tot ze geil wordt en dan is er ook niets anders meer. Ze ziet haar gezicht weer voor zich toen ze zei dat ze haar berichtje niet leuk vond. ‘Welk berichtje?’
‘Dat je me later deze week wel zou spreken, omdat ik vanavond eigenlijk niet kon komen.’
‘Maar je bent wel gekomen. Je etentje ging toch niet door?’
Haar etentje ging wel door. Ze had afgezegd, maar dat had ze Donna niet verteld. Nu denkt ze dat ze dat beter wel had kunnen doen. Donna’s reactie was kwetsend. Net alsof het haar eigenlijk niet zo veel kan schelen. Donna lachte haar uit en gaf haar een zoen. ‘Gelukkig ging je etentje niet door. Ik wil graag bij je zijn, maar de rest van de week ben ik druk.’
Janneke probeerde haar uit te leggen dat ze soms het gevoel krijgt dat ze niet zo veel voor haar betekent, maar het kwam niet bij Donna binnen. Het enige wat ze ermee bereikte was dat haar gezicht donker werd en dat legde een domper op hun samen zijn. ‘Als je dat denkt, dan moet je misschien maar gaan. Ik ben nu toch met jou. Ik had ook wat kunnen gaan drinken met een collega. Wees blij dat we nu samen zijn.’
Donna was kinderlijk verongelijkt en Janneke zuchtte. ‘Je kan toch ook gewoon een keer het dansen overslaan. Je gaat elke week. Dan had ik gewoon naar mijn etentje kunnen gaan en …’
‘Maar je etentje ging niet door!’
Donna stapte uit bad en sloeg een handdoek om haar vochtige lichaam. ‘Jezus Janneke, als je deze avond wil verpesten dan moet je zo doorgaan.’
Janneke suste haar en liet het onderwerp rusten. Nu wenst ze dat ze er op door was gegaan. Ze is gek op Donna, maar wordt gek van haar eigen twijfels. Janneke kan niet goed omgaan met onzekerheid.

Vanuit de slaapkamer klinkt gestommel en Janneke neemt een grote slok van haar wijn. Naakt staat Donna in het smalle halletje. ‘Wat doe je, waarom ben je niet in bed?’
‘Ik kon niet slapen.’
Donna komt naar haar toe en gaat schrijlings op haar schoot zitten. ‘Kom naar bed. Het is koud zonder jou.’
Janneke laat zich weer verleiden door haar warme lichaam en loopt aan haar hand mee terug naar het bed. Donna trekt aan haar shirt. ‘Niet doen, je weet dat ik niet graag naakt slaap.’
‘Wie had het over slapen. We zijn wakker.’
Janneke pakt haar bij haar polsen en houdt haar tegen. ‘Hou je van mij Donna?’
‘Wat een stomme vraag. Dat weet je toch?’
‘Zeg het dan.’
Donna lacht. ‘Janneke, ik hou van je. En wil je dan nu je mond houden en me zoenen.’