Hoofdstuk

Met snelle passen rent Donna naar de bushalte. Ze ziet de bus al aankomen en steekt haar hand op, ondertussen over een plas springend. De lucht is donker, het waait en de regen komt met bakken naar beneden vallen. Donna merkt er weinig van. Haar hoofd is helder, haar hart licht en haar lijf warm en rozig. In de bus gaat ze achterin bij een groepje tieners zitten en schudt de ergste druppels uit haar haren. Ze lacht als twee meisjes haar verontwaardigd aankijken en haalt haar schouders op om het zachte scheldwoord. Ze doen maar. Zij zijn niet drie keer klaargekomen. Zij hebben niet de leukste, liefste en geilste vriendin die er bestaat. Donna wordt warm van binnen als ze aan gisterenavond denkt. Janneke’s warme mond en handen op haar huid, haar vingers tussen haar benen en tegelijk de koele buitenlucht. In een opwelling pakt ze haar telefoon en stuurt Janneke een berichtje.
‘Ik wil meer. Kom je vanavond naar mij, dan haal ik sushi.’
Tevreden slaat ze haar benen over elkaar. Janneke is gek op sushi.

In de lift ziet ze Alex. Het meisje ziet er fletser uit dan ze zich herinnert. Kleiner ook en haar kleren zitten te strak. ‘Goedemorgen Alex, gaat het goed?’
Alex schudt haar hoofd. ‘Ruzie met Ronnie.’
‘Wie is Ronnie?’
‘Mijn vriend, ik heb je over hem verteld.’
Vaag herinnert Donna zich het georakeld van het meisje. De god is kennelijk van zijn voetstuk gevallen. ‘Trek het je niet aan, dat waait wel over.’
Alex knikt. ‘Vast wel. Heb je vandaag tijd om naar mijn foto’s te kijken?’
‘Nee, ik heb het vreselijk druk. Een andere keer.’
‘Na het werk?’
‘Kan niet. Ik wil op tijd naar huis.’
De deuren van de lift glijden open. Donna stapt eruit, Alex volgt haar. ‘Wat ga je doen dan?’
‘Ik wil gewoon op tijd naar huis. Als ik jou was, zou ik opschieten. Norman heeft een hekel aan laatkomers.’
Ze draait met haar ogen als Alex er op een drafje vandoor gaat. ‘Stagiaires …’

Haar dag is vol en druk en ze ziet het antwoord van Janneke dan ook pas halverwege de middag. ‘Sorry lieverd. Ik heb dat etentje met mijn werk vanavond. Morgen ook goed?’
Nee, morgen is haar dansavond en Janneke weet dat. Hoe kan ze dat nou voorstellen. Het prettige gevoel verdwijnt een beetje. Ze wil haar vanavond zien. Samen eten, samen in bad, vrijen. Janneke heeft zo vaak etentjes van haar werk. Nukkig stuurt ze een bericht terug.
‘Morgen ga ik dansen. Laat maar, ik spreek je later wel.’
Geïrriteerd loopt ze naar de keuken waar Alex de vaatwasser in staat te ruimen. ‘Je moet uitkijken dat Norman je niet alleen de rotklusjes laat opknappen. Hij is een lui varken. Wil je dat ik naar je foto’s kijk?’
Verrast kijkt Alex haar aan. ‘Ik dacht dat je geen tijd had?’
‘Ik heb nu tijd. Graag of niet hoor.’
‘Jawel, heel graag!’
Alex rent weg om haar map te pakken en Donna glimlacht. Het is echt zo makkelijk.

Terug bij haar bureau leest ze het laatste berichtje van Janneke.
‘Etentje gaat niet door. Ik kom naar jou toe.’
Donna kijkt op de klok en verzamelt haar spullen. Haar hart is weer licht. Alex verschijnt. Ze kijkt naar de telefoon in Donna’s handen, de tas en jas over haar arm.
‘Ga je weg? Maar je zou …’
‘Een spoedopdracht. Morgen kijk ik echt. Leg ze maar op mijn bureau.’
Donna’s hoofd zit alweer vol met Janneke en de avond die in het verschiet ligt.