Hoofdstuk

'Nee, nee, U meent het toch niet echt hè,' zegt ze half smekend. 'Niet met kippen.' met opengesperde ogen kijkt ze hem aan.
'Kippen? Hoe kom je daar nu bij dan?'
'Nou dat busje net? Met die man die U aan het werk zet?'
'Ach je bent nog niet aan slapen toe,' antwoordt Hendrik kort. 'Ik heb nog wat anders voor jou in gedachten.'
Kut, kut, kut, foetert ze in zichzelf. Straks breng ik hem alleen maar op gedachten!

'Als het goed is, zie je het binnen een paar tellen,' zegt hij terwijl Hendrik op zijn AppleWatch kijkt. Michelle schrikt van het harde geluid van de bel en kijkt argwanend als Hendrik de deur opent. Nee, het is niet de goed-ogende man die ze ziet.
De vrouw die er staat is lang. Je zou aan een non kunnen denken, door het nonnenkapje wat ze op heeft. Maar daarbij houdt de gelijkenis wel op. Wat ze eronder aan heeft! Michelle heeft dit nooit eerder gezien. Het is een leren nonnenjurk. Althans, als je het zo mag noemen. De jurk is zwart, behalve het grote witte kruis wat net onder haar grote borsten staat afgebeeld. De jurk valt aan de achterkant tot haar enkels. De voorkant gaat bij haar kruis over in een smalle strook van leer die sierlijk tussen haar lange benen valt. Hoge naaldhakken maken dit absurde plaatje compleet.

Beduusd is Michelle, dit is toch geen normale non of wel soms. Argwanend kijkt ze naar Hendrik die wat in het oor van de non fluistert en ondertussen naar haar wijst. Met geen mogelijkheid kan ze horen waar ze het over hebben. De non zet haar roze trolley tegen de muur neer en loopt dan met kleine sierlijke stapjes naar haar toe. Ze hoort het tikken van de naaldhakken op de houten vloer. Het klinkt onbestendig, wat staat haar te wachten?

De non stopt pas als ze tot ze een paar centimeter voor Michelle staat. Michelle zou graag een stap terug willen zetten, maar de hoek biedt daar geen enkele mogelijkheid toe. De non bukt iets, waardoor ze op ooghoogte met Michelle staat. Dan strekt ze haar hand naar haar uit. Opvallend zijn haar paars gelakte nagels en zo lang dat je er echt niet mee kan typen. Heel licht raakt ze de wang van Michelle aan. En dan, zonder enige waarschuwing, duwt ze twee vingers in haar mond en duwt verder.

Michelle verzet zich door haar armen tegen haar borst te duwen. Maar de non is onverklaarbaar sterk. Ze duwt Michelle zo tegen zich aan dat ze geen kant op kan. Als ze bijna moet kokhalzen trekt ze eindelijk haar vingers terug. Ze voelt de ferme tik tegen haar rechterwang en het kan bijna niet anders dan dat er een scherpe kras in achtergelaten is.
'Ben je helemaal...' roept Michelle uit. Als ze echter ziet hoe resoluut de non haar vinger voor haar mond legt en sist dat ze nu heel gauw stil moet zijn, slikt ze haar verbeten woorden in.

De non loopt terug naar haar koffer, klikt deze open en pakt er iets uit. Michelle ziet de zwarte riem en dezelfde kleur handboeien. Als de non weer bij haar is boeit ze haar handen vast achter haar rug en klikt ze haar een riem aan haar collier vast. Te verbouwereerd is ze om te protesteren. 'Zo eens kijken of je kunt luisteren,' zegt ze pissig en hardhandig trekt ze haar mee richting Hendrik.

Hendrik kijkt naar Michelle die heel angstig kijkt. Hij geeft Michelle een aai over haar haren en zegt: 'Schatje,' legt hij uit, 'dit is de nieuwe versie van de Nonnen.'
'Nee!' zegt Michelle, die gelijktijdig hard haar hoofd heen en weer schudt. 'Ze is gek!'
'Nee, nee,' werpt Hendrik tegen. Ze doet alleen wat ik haar heb opgedragen. Zeg maar een non 2.0. Wees gerust, ze neemt je alleen de biecht af en straft je eventueel. Begrepen?'
Stilletjes kijkt ze hem aan.
'Heb je het begrepen vroeg ik,' zegt hij bars.
Stil knikt ze van ja en voegt dan snel de woorden toe die hij wil horen: 'Ja Meester,' zegt ze timide.
'Mooi, dan ga ik even buiten kijken,' zegt hij en voegt daad bij het woord.

'Maar Meester,' protesteert Michelle die het er niet mee eens is dat hij weggaat. Doordat haar mond openstaat, duwt de non razendsnel een gag in haar mond. Ze voelt dat er een dildo aan vastzit, die ver in haar mond komt als de non de gag extra strak aantrekt.
'Zo, slet,' zegt de non. 'Als het té erg wordt, sla je drie keer met je handen op de grond. Dan zal ik Hendrik erbij halen en kan jij je stopwoord tegen hem zeggen.'

Hoe verzint Hendrik het toch. Iedere keer weer laat hij haar verder gaan en haar stopwoord heeft ze tot nu toe nog niet hoeven uit te spreken. Ergens is ze er ook trots op. Maar, vraagt ze zich ongerust af, hoe lang kan ze dit volhouden? Het enige pluspunt wat ze nu kan bedenken, is dat ze net niet hoeft te kokhalzen. De dildo zit er dus niet te ver in.

Met een ruk aan haar riem trekt de non haar naar beneden, waardoor ze ruw op haar knieën belandt. Trut, denkt ze. Met een vernietigend oog kijkt ze schuin omhoog. Verward sluit ze daarna gelijk weer haar ogen. Nee, dit kan niet.