Hoofdstuk

Enigszins panikerend en volledig machteloos keek ik om mij heen, Meesteres Jill die bovenop mij zat en mij in de houdgreep hield. Meesteres Katja die met haar prachtige leren laarzen grijnzend naast mij stond en haar volgende sigaret al weer had aangestoken. Het leek een onontkoombare situatie en waar de nacht nog heel lang kon duren.

‘’Dus sletje, hoe lang gaan we dit nog volhouden vannacht ? Hoe laat wilde je het gaan maken ? Wees nou gewoon verstandig en geef ons wat wij hebben willen, je zou het jezelf een stuk gemakkelijker maken.

Meesters Jill keek mij grijnzend aan het grinnikte zachtjes naar Meesteres Katja….

‘’Wij willen dit ook niet hé sletje, alleen je geeft ons geen keus. Zie ons als een deurwaarder, betaal jij je schuld niet goedschiks dan wordt het kwaadschiks.

Terwijl mijn pik ondanks alle angst volledig fier overeind stond wist ik dat er inderdaad geen uitweg was uit deze situatie. De handen van Meesteres Jill vouwde zich opnieuw om mijn nek heen en het werd moeilijker en moeilijker om het voor langere tijd vol te houden. Mijn ademhaling werd moeilijker en moeilijker en de grijnzende glimlach van Meesteres Jill gaf me een absoluut machteloos gevoel. Een gevoel van compleet schaakmat staan, geen kant meer op kunnen.

Terwijl ik snakte naar adem en Meesteres Katja de zoveelste sigaret uitdrukte op mijn lichaam brak ik mentaal volledig. Ik probeerde wanhopig genade te roepen met het slipje en ballgag in mijn mond. De pijn, de wetenschap dat ik hier toch niet als winnaar uit zou gaan komen en wetende dat zij alles uit de kast zouden halen was genoeg reden om mijn plek te kennen.

Meesteres Katja keek met een duivelse glimlach in mijn ogen en wist dat ze beet had. Meesteres Jill maakte de ballgag los en keek met een zelfvoldane grijns……

‘’Zo sletje heb je ons wat te zeggen ? Ben je eindelijk tot bezinnen gekomen en verstandig geworden”’

Ik liep nog half naar adem te happen door de wurging van Meesteres Jill maar mompelde enigszins onverstaanbaar genade. Er zat zoveel angst in dat ene woordje en mijn Meesteressen hoorde dat in elke letter als ik hun gezichtsuitdrukking zag. Ze genoten, de angst die ze in mij naar boven wilde halen…..

Meesteres Jill en Katja keken elkaar aan en grinnikte een beetje naar elkaar…

‘’ Kijk dat is fijn om te horen, als je dit nou meteen had gedaan had dit allemaal niet nodig geweest. We dachten dat we je beter hadden afgericht sletje. Blijkbaar moeten we jou komende tijd toch nog even iets harder aanpakken dan de afgelopen maanden. Vertel wat is je pincode en je autosleutels mag je nu per direct afstaan’’

Enigszins angstig handige ik mijn pincode over, gaf ik hun mijn autosleutels en wist ik absoluut niet wat de gevolgen waren. Hoeveel zouden ze eraf halen ? Wat waren ze van plan met mijn autosleutels? Ik was er totaal niet gerust op. Deze hele situatie niet en het sadisme in de ogen van mijn Meesteressen maakte het absoluut niet beter.

Meesteres Katja keek mij aan en vervolgde haar woord…..

‘’ Dus sletje wij gaan nu een flink deel van jouw schuld innen en wat je met jouw van plan zijn, tjsa. Als jij nou de juiste keus had gemaakt aan het begin van deze avond was het een stuk beter voor je afgelopen’’

Haar lippen krulde meer en meer naar het sadistische toe, haar ogen begonnen te twinkelen en ze zocht oogcontact met Meesteres Jill. Waar exact hetzelfde gebeurde……

De nodige angst gierde door mijn lichaam en ik wist niet zo goed meer waar ik het zoeken moest. Angst, onzekerheid en wat ging er met mij gebeuren…. !!

‘’Dus luister even heel goed sletje, als jij ons gewoon de sleutels en pincode had gegeven zonder tegenwoord hadden wij je zo laten gaan. Misschien lopend, misschien met de auto, maar oh oh oh je hebt het jezelf weer aardig lastig gemaakt sletje. Je weet toch ondertussen dat aan elke beslissing van jou een consequentie zit.

Jij mag straks opstaan en je loopt gehoorzaam achter ons aan ! Loop je weg ? Is je auto ook weg voor de komende weken ! Je loopt rustig achter ons aan en je zal zien wat volgen gaat !!! Je zal na vanavond in ieder geval nooit meer de foute beslissing maken, dat zullen we je voor eens en altijd bijbrengen sletje…..’’

Ik dacht vooraf deze avond dat het niet veel erger kon worden als die 1e avond dat ik Meesteres Jill ontmoette, maar langzaam bij beetje begon ik daar toch over te twijfelen. Mijn hartslag verhoogde en er begon toch langzaam enigszins paniek te komen. Meesteres Jill stond op en ik zag ondanks het donker haar prachtige billen in die leren broek omhoog gaan.

Met enigszins trillende benen stond ik op en liep ik achter mijn Meesteressen aan. Geen boeien, geen hondenlijn om mijn nek, nee ze wisten dat ik toch niet weg zou rennen. Mijn auto had ik veel te hard nodig. Ondanks een prachtig uitzicht liepen we dieper en dieper de bossen in en op dit tijdstap was het compleet verlaten. Het was ondertussen tegen tweeën en pikkedonker, het feit dat er bij hun geen enkel spoortje angst of twijfel was zegde mij genoeg. Ik had ze compleet onderschat vanavond en betaalde daar nu een torenhoge prijs voor.

Op een gegeven moment stopte Meesteres Katja en Jill met lopen, we waren ergens midden in de bushbush geëindigd. We stonden midden op een looppad en ik keek hun doodsbang toe, de angst stond volgens mij om mijn gezicht getekend. Wat waren ze hier van plan ?!

‘’Zo sletje, we zijn op plek van bestemming en hier mag jij rustig je beslissing van vanavond gaan overdenken. We lopen straks zo’n 10 á 15 meter de bosjes en in daar ga jij ons keurig gehoorzamen en onderga jij je lot. We zullen je voor eens en altijd bijbrengen dat je voortaan keurig antwoord als wij iets vragen, je keurig iets geeft als wij dat eisen…..’’

Onverwacht en totaal uit het niets greep Meesteres Katja mij bij mijn haren, ik schrok van de onverwachte wending en keek angstig in haar sadistische ogen. Ze trok me hardhandig naar links en gaf me een duw vooruit….. ‘’lopen sletje’’ !!

Nadat we van het wandelpad af waren, maar nog steeds in zicht kreeg ik te horen dat ik mocht stoppen. Ik draaide mij om een keek in volledige paniek naar mijn Meesteressen, ze maakte snel duidelijk dat ik mij broek weer mocht aantrekken en ik met mijn rug tegen de boom mocht gaan staan. Mijn hele lichaam weigerde maar voordat ik het wist greep Meesteres Katja mijn haren vast en sleepte me tegen de boom aan. Vol ongeloof, angst en enigszins de pijn aan mijn haren nam ik plaats.

Meesteres Jill pakte razendsnel een setje handboeien uit haar tas en voordat ik het wist stond ik daar, vastgebonden aan een boom. Verbouwereerd, angstig en enigszins panikerend proberende mijn boeien los te krijgen stond ik daar. In welke situatie was ik nou weer beland ? Hoe heeft dit zover kunnen komen en wat waren ze in godsnaam van plan !!

Meesteres Jill stond stevig en wijdbeens voor me, ze stond als een huis en haar hele houding en blik maakte diepe indruk. Ze kwam stapvoetend naar me toe en fluisterde zachtjes...

‘’Jij redt het hier wel toch ? Mensen lopen hier dagelijks, we leggen de sleuteltjes voor je neer op het wandelpad’’

Ik schudde wanhopig mijn gezicht en wist niet helemaal of ze nu serieus was. De angst stond op mijn hele gezicht en Meesteres Katja genoot van elke centimeter in mijn gezicht. Meesteres Jill stond er grijnzend naar en ook zei stond helaas volledig achter haar plan.

‘’Wat zal je nu een spijt hebben hé sletje, had je die pincode en sleutels maar meteen gegeven. Maar hé, na deze ervaring zal je die nooit meer maken bij ons. Nu denk je zeker dat wij natuurlijk terugkomen, net zoals de vorige keer maar na vanavond hebben we toch even overlegd. In die mooie roze bh van je en die oerdomme beslissing van je vanavond, zal een omstander je wel vinden morgenochtend. Wie weet dat je dan eindelijk eens je lesje leert, weet waar je staat en dat je van ons bent en zal zijn ten alle tijden…..’’

Meesteres Jill en Katja bogen zich nog eenmaal naar mij toe en fluisterde zachtjes in mijn oren….

‘’succes sletje, je zal het nodig hebben vanavond. De sleuteltjes liggen op het wandelpad, autosleutels onder de motorkap. Goodluck sletje en denk rustig na over je fouten ’’

Daar stond ik dan, enigszins vol ongeloof draaide mijn Meesteressen hun hoofd weg en keek mij nog eenmalig grijnzend aan….

‘’Oh ja voor misschien morgenochtend nog, hier heb ik wat wc papier voor in je bh. De omstander die je vindt moet toch ook nog wat lol van je hebben hé’’

Ze propte wat wc papier in mijn bh en ik voelde de vernedering door mijn lichaam vloeien. Ik kreeg nog een enorme klap in mijn gezicht en mijn wangen tintelde na. Hoe heeft het zover kunnen komen, hoe kon ik zo stom zijn om toch weer ongehoorzaam te zijn. Wetende dat er niet te spotten viel met deze 2 genadeloze vrouwen…..

Meesteres Katja knipoogde nog 1 keer en liep met Meesteres Jill aan haar zijde richting het wandelpad. Verbouwereerd, verslagen en vol ongeloof bleef ik achter, hopende dat ze morgenochtend terug zouden komen en zouden bluffen……