Hoofdstuk

Ondanks het feit dat ik ’s nachts een paar keer wakker was geworden en ‘het’ bijna wilde opgeven, zette ik toch door om Mevrouw de volgende ochtend tevreden te stellen.

Ik voelde dat ik uiteindelijk toch voldoende uren had geslapen. Ik lag wakker, ik zag en hoorde nog niets. Ik zou gewoon moeten wachten totdat Mevrouw mij uit mijn positie zou komen bevrijden.

Ik had natuurlijk geen idee van tijd, het was aardedonker en doodstil. Ik voelde in de vroege ochtend seksuele opwinding in mijn lijf opkomen. Ik had geen idee waarom, maar het gebeurde zomaar. Niet dat ik er wat mee kon doen, maar het gaf me wel een fijn gevoel.

Op een bepaald moment hoorde ik de deur opengaan. Waarschijnlijk kwam Mevrouw binnen en ook hoorde ik dat het slot openging van de kooi. De pols- en enkelbanden werden losgemaakt. Ik kreeg de opdracht uit de kooi te kruipen. Ik was nog altijd verpakt in een dicht zentai pak met masker. Met moeite kwam ik overeind en stond een beetje onwennig in de voor mij nog steeds donkere ruimte. Mevrouw maakte ook het slot van het masker los en zei: “Trek je masker van je hoofd, maar open je ogen nog niet, wen eerst even aan het daglicht alvorens je je ogen helemaal opendoet.” Ik zei nog steeds niets, want er werd immers niets gevraagd. Dat was inmiddels de vaste afspraak: ‘Niet praten in de aanwezigheid van Mevrouw, tenzij ik daarvoor uitdrukkelijke toestemming kreeg’.

Door mijn oogleden zag ik al iets van het daglicht mijn ogen bereiken. Toch moesten mijn ogen behoorlijk wennen aan het directe daglicht dat door de open deur naar binnen kwam. Ik realiseerde me ineens dat ik enorm nodig naar de wc moest. Mevrouw merkte dat en zei: “O, het sletje moet plassen.” Ze moest enorm lachen en zei: “Niet in je zentai pak plassen hoor, ga maar gauw.” Ik liep snel naar het toilet, trok mijn rits in het kruis open en liet mijn blaas de vrije loop. Wat een opluchting was dat.

Ontbijt

Mevrouw bekeek me van top tot teen in het zentai pak en zei uiteindelijk: “Houd dat pak maar even aan, het bevalt me wel. We gaan nu even ontbijten.” Ze wees naar het keukentje in de veronderstelling dat ik alles zou doen om zo samen het ontbijt te kunnen nuttigen. Ik zette alles klaar op tafel en schoof de stoel naar achteren voor Mevrouw, zodat Ze kon gaan zitten. Ik wachtte netjes, totdat ik toestemming zou krijgen om ook te mogen zitten. Dat gebeurde niet en ik kreeg ook niet de aanwijzing iets te mogen gaan eten. Mevrouw ging gewoon ontbijten alsof er niets aan de hand was. “Maak even thee voor me.” Ik ging meteen weer naar het keukentje en zette water op. Ik zocht naar de theeglazen en de thee en presenteerde enkele minuten later een kop thee aan Mevrouw: “Alstublieft Mevrouw,” zei ik netjes. Ze zei niets.

Nadat Mevrouw klaar was met Haar ontbijt zei Ze: “Nu mag jij even ontbijten, je mag gaan zitten.” Ze stond op en ging naar Haar slaapkamer. Ik zat alleen aan tafel. Ik had best eetlust, dus ik genoot van mijn ontbijt. Mevrouw was bezig in Haar kamer. Ik voelde dat ik blij was met mijn nederigheid, Mevrouw te dienen, geen eigen wil te tonen, niet wilde of kon sturen. Dat had ik in de loop van de tijd wel geleerd. Mevrouw voelde me zo goed aan in mijn behoeften, het werd bijna gewoon binnen mijn ‘tweede ik’.

Kleding van Mevrouw

Ik was nog aan het eten toen Mevrouw weer uit Haar slaapkamer kwam. Ik keek Haar met extra bewondering aan. Ze was heel spannend gekleed. Zo had ik Haar nog nooit gezien. Meteen voelde ik extra kracht van Haar afstralen. Ik keek Haar echter niet rechtstreeks aan en moest het doen met mijn eigen gedachten. Ook zei ik niets, ik was overrompeld. Ik zat aan tafel, Ik dacht dat Ze op meer neerkeek, maar dat wist ik niet zeker. Ze liet me ‘dwalen’ in mijn gedachten en ik wist absoluut niet wat er in Haar omging.

Ik voelde de opwinding van Haar verschijning, maar ik durfde op geen enkele wijze een reactie te geven. Wel vroeg ik me af wat die outfit zou brengen voor het verloop van deze dag. “Ruim het ontbijt op en maak koffie.” Mevrouw ging zitten op een grote fauteuil in de kamer. Die fauteuil toonde als een soort troon, van waaruit een dom gezag kon tonen. Zo zat Ze ook, benen over elkaar en kijkend naar mijn werkzaamheden. Ik ruimde de tafel op en in het keukentje deed ik de afwas. Daarna bleef ik in de kamer staan in afwachting.

Lange tijd keek Ze me aan, maar Ze zei niets. Ik realiseerde me dat ik ook Haar aankeek, maar wist niet of dat wel mocht. Als Ze vandaag echt als dom zou ‘optreden’ dan mag ik als sub Haar niet zomaar aankijken. Dat realiseerde ik me ineens. Ik boog mijn hoofd naar beneden en keek naar de vloer. “Goedzo saskia,” zei Ze.

Naar Eindhoven

Ze stond op en deed een halsband om, net strak genoeg om de restrictie ervan te ervaren als sub. Ze klikte er een riem aan vast en zei: “Volg me naar de auto, we gaan een stukje rijden.”

Ze stelde de navigatie in naar een adres in Eindhoven. Ik volgde de instructies netjes. Er werd onderweg niets gezegd. Mevrouw keek zo nu en dan naar mij, dat merkte ik wel, maar ik zei niets. We kwamen in een rustige straat aan de rand van het centrum. Ik moest de auto parkeren, we stonden voor de deur van een oud gebouw, er waren aan de buitenkant geen namen van bedrijven of organisaties vermeld. Niets maakte mij duidelijk waar we waren. Mevrouw ‘trok’ me mee naar binnen. Daar was een paneel te zien met naambordjes en nummers met daarbij een drukknop om te bellen. Mevrouw drukte op de knop waarbij de naam ‘women clinic’ stond. Mevrouw zei door de intercom: “Ik heb een afspraak voor saskia.” De reactie door de speaker was kort en duidelijk: “Komt U binnen, U wordt verwacht.” De binnendeur ging open en ik moest achter Mevrouw meelopen naar de tweede verdieping. Een vrouw kwam aangelopen en zei: “Goedemorgen, U komt voor een basisonderzoek voor saskia, dat klopt toch?” Mevrouw zei: “Ja, dat klopt.” Onderzoek? Wat gaat er gebeuren, dat was de vraag die in me opkwam. De vrouw keek helemaal niet op van de halsband en ook mijn kleding leek haar niets te doen. “Gaat U maar even zitten, de dokter komt zo.” Dokter? Wat gaat hier gebeuren? Ik keek naar Mevrouw, ondanks het feit dat ik daar geen toestemming voor had gekregen. Ze wees met Haar wijsvinger naar de vloer, de opdracht was duidelijk.”

Dokter Natalia

Er kwam een vrouw uit een lange gang aangewandeld, ik hoorde haar hakken klikken op de vloer. Ik keek niet op, ik bleef met mijn hoofd naar de vloer kijken. Ze maakte kennis met Mevrouw. “Ik ben dokter Natalia, ik doe het onderzoek. Komt U maar mee.” Ik kreeg een kleine ruk aan de riem ten teken dat ik moest opstaan. Ik liep achter Mevrouw aan. We werden naar een kamer gebracht. Daar kreeg Mevrouw de vraag of ik me even kon uitkleden. Aan mij werd niets gevraagd. Mevrouw zei: “Kleed je uit, je houdt je beha om en je borsten in. Verder alles uit.”

Ik trok het zentai pak uit en stond een beetje verlegen in de ruimte. Dokter Natalia zei tegen Mevrouw: “Laat haar maar in de gynaecologe stoel plaatsnemen, benen wijd op de steunen.” Ik wist niet wat me overkwam. Maar ik deed wat er gevraagd werd. Mevrouw ging zitten en keek op afstand toe. Van dokter Natalia kreeg ik een latex masker over mijn hoofd. Ze zei voor het eerst iets tegen mij: “Met het masker voorkomen we dat je afgeleid wordt.” Het masker had alleen twee neusgaatjes, waardoor ik maar moeizaam kon ademen. Het was wel opwindend en mijn kruis toonde die opwinding.

Vastgezet

Mijn armen en benen werden met riemen vastgezet, ik kon geen kant op. Het duurde enige tijd voordat ik voelde dat er een vloeistof op mijn nog altijd stijf staande penis werd gesmeerd. Het wond me enorm op. De dokter onderzocht de ‘situatie’ goed en zei tegen Mevrouw: “Haar clitoris functioneert naar behoren, zal ik nu de urinebuis onderzoeken?” Mevrouw zei: “Ja, en doet u dat grondig ik wil weten of ze volledig gezond is, dat is belangrijk voor later gebruik.” Ik wist niet wat ik hoorde…..

Urinebuis

Dokter Natalia zei: “Ik zal wat extra vloeistof op haar clitoris aanbrengen, zodat het inwendig onderzoek van haar urinebuis wat makkelijker gaat.” Ik voelde de vloeistof, het werd een lekker glijbaar geheel. De dokter pakte ‘mijn’ clitoris en stak er voorzichtig een buis in, ik voelde de buis volledig naar binnen gaan, het gevoel was hemels. Ik voelde trillingen in de buis, die ik niet thuis kon brengen. Ik moest voorkomen dat ik ging kreunen, dat lukte maar net. Toen de buis heel langzaam werd verwijderd, verdween ook het heerlijke gevoel en kwam mijn ‘clitoris’ tot rust. De dokter zei: “Dat was kennelijk teveel voor de clitoris Mevrouw, kijk nou eens, helemaal weer slap.” Mevrouw moest lachen en zei: “Het is ook niet de bedoeling dat ze het te lekker gaat vinden. Onderzoek nu haar vagina maar.”

Vagina

Voordat ik er erg in had, kreeg ik dezelfde vloeistof op mijn ‘gaatje’, door Mevrouw nu vagina genoemd. De dokter stak een vinger in mijn gaatje om de vloeistof een beetje naar binnen te begeleiden. Het duurde maar heel even voordat ik iets kouds naar binnen voelde gaan, het gleed er heel makkelijk in en voelde ‘het ding’ zich verbreden. De dokter zei: “Zo, en nu even binnen kijken wat we daar tegenkomen.” Verder bleef het stil.

Na een tijdje zei de dokter tegen Mevrouw: “Haar vagina ziet er prima uit, volledig gezond en klaar voor verder gebruik Mevrouw. Wilt u dat ik dat even voor u test qua diepte en breedte?” Mevrouw zei: “Ja, graag.”

Vrouwtje

Hetgeen ingebracht was, werd verwijderd en al snel vervangen door iets diks. Het deed in aanvang een beetje pijn, maar ik hield me in. De glibberige massa deed zijn werk toen het ‘instrument’ mij penetreerde. Het ging dieper en dieper. De opwinding deed ook weer mijn clitoris tot leven komen. Ik genoot totdat Mevrouw zei: “Voor nu is dit wel genoeg dokter.”. De dikke massa verliet mijn ‘vagina’ hetgeen ik jammer vond. De opwinding verdwenen snel, zeker omdat alle aanrakingen tot rust waren gekomen. Ik werd losgemaakt, het masker ging van mijn hoofd af. Ik zat op de stoel, niemand die me aankeek. Ik kreeg een tissue aangereikt om ‘de boel’ af te drogen. Mevrouw zei: “Kleed je aan.” Ik deed natuurlijk wat er gevraagd werd. Ik stond op van de stoel. Mevrouw zei tegen de dokter: “Dank voor het onderzoek. Je weet het maar nooit het met die sletjes die zich zomaar aanbieden via bdsmzaken.nl. Allemaal wel leuk hoor, maar je wilt toch weten of dit soort vrouwtjes wel in orde zijn.” De dokter zei: “Dit vrouwtje is helemaal geschikt voor verder gebruik, dat kunt u van mij aannemen.”