Hoofdstuk

Onwennig kijkt Michelle om zich heen, auto's zoeven hen voorbij. In hoeverre zouden ze haar kunnen zien? Minder geblindeerd: is ze dan wel of niet te zien? Gefrustreerd haalt ze haar handen door haar haren. O, hoe kan het toch dat Hendrik haar iedere keer weer zo van slag brengt.

En dan moeten ze ook nog eens 100x edgen. Of wacht eens... Samen 100x edgen kan je ook beluisteren alszijnde ieder rond de 35 keer. Dat zal hij vast niet bedoeld hebben, maar hiermee is ze hem toch weer sneller af. Het geeft haar een flauw glimlachje op haar gezicht, die gelijk bevriest als ze voor een rood verkeerslicht staan. Een vrachtwagen staat namelijk naast haar, die zo naar binnen kan kijken. Achter het stuur zit een breed geposteerde man, die zijn hoofd kaalgeschoren heeft. Hoe goed kan hij haar nu zien? Nerveus slaat ze haar benen over elkaar. Met haar ellebogen bedekt ze haar cup D borsten voor zover dit lukt. Ze voelt de blik van Hendrik op haar gericht. O wat voelt het ongemakkelijk. Please, laat het op groen springen: haar ogen zijn gefixeerd op het verkeerslicht. Laten we alsjeblieft weer rijden, snel weg van hier, bidt ze.

Tevergeefs...

'Benen wijd,' beveelt Hendrik haar.
'Straks kan hij mij zien,' sist Michelle die een knikje geeft naar de trucker naast haar.
'Wijd!' en hij geeft haar een tik tegen haar binnen-benen.
'Maar Meester,' zegt ze paniekerig. 'Dat is te veel risico!'
Zonder op haar smeekbede in te gaan krijgt ze al de volgende instructie: 'En streel je borsten ook gelijk.'
'Nee, ik doe het niet,' zegt ze nu kordaat. 'Straks ziet hij mij.'
'O je wilt dat hij je ziet?' Hendrik reikt naar het knopje op het dashboard. Het knopje om het raam naar beneden te laten gaan.
'Néé,' gilt Michelle en ze trekt zijn hand weg. 'Niet doen, niet opendoen. Ik doe al wat U zegt.' Ze spreidt haar benen en beroert haar tepels.
'Hmm, lekker hè,' moedigt Hendrik haar aan. 'Leg je benen maar even op het dashboard en breng je heupen omhoog. Moedig die vent aan, kijk of je contact kan maken.'
Zijn vinger weer in de richting van het knopje. Wat kan ze anders dan te volgen. Ze beweegt haar heupen, vingert en god wat maakt het haar weer opgewonden. Ze kijkt de chauffeur aan, niet zo moeilijk want hij kijkt recht voor zich uit. Maar dan... kijkt hij haar kant op! Als in een reflex verbreekt ze het oogcontact. Met een klap zet ze haar benen weer op de grond. Haar hart klopt als een razende in haar keel.

'Hup benen op het dashboard, wijd en strelen dat klitje.' Of het nu de dwingende blik van Hendrik is of dat haar opgewondenheid het van haar angst wint: ze doet wat hij zegt. Uitdagend legt ze haar benen weer op het dashboard en brengt haar heupen omhoog. Ze beroert heel zacht haar tepels die fier overeind staan. Ze durft zelfs een blik opzij te werpen en ziet hoe de trucker gebiologeerd naar haar kijkt. Op hetzelfde moment zet Hendrik de auto weer in beweging. Uitdagend lacht ze naar hem, blij dat ze weer rijden en ze dit weer gehad heeft. Zo snel als Hendrik eerst reed, zo langzaam doet hij het nu. Michelle kijkt achterom en ziet de trucker nog steeds achter zich.

'Vergeten jullie niet iets?' moedigt Hendrik de dames aan. Michelle had nog niet meegedaan, maar Janneke en Kim waren al over de helft met edgen totdat ze het tot stilstand brachten door alles wat met Michelle en de trucker gebeurde.
'53,' zegt Kim snel die alweer direct haar edge kan oppakken. Zelfs Michelle is snel bij haar edge en doet nu volop mee. Ze gaan snel: '74,' telt Janneke, '75' vult Michelle aan. Als er een afslag naar een parkeerplaats is zet Hendrik een keer de alarmlichten aan. De trucker knippert met de lampen waarop Hendrik de gewone richting aanwijzer aandoet. Hij draait de parkeerplaats op. Michelle draait zich opnieuw om. Kut, de trucker volgt hen!

'Wat doet U nou Meester,' vraagt Michelle met wijd opengesperde ogen.
'Geduld, alles komt goed.' Hendrik stopt de auto en stapt uit. Michelle ziet dat haar Meester de trucker een hand geeft. Ze lachen wat en wisselen wat woorden uit.
Michelle kijkt om zich heen. Het is rustig, misschien omdat deze parkeerplaats iets van de weg afligt. Op het grasveldje aan haar kant staan een paar picknick banken, erachter hoge kastanje- en eikenbomen. Ze ziet haar lievelingsvogel, een merel, zoekend naar wormen in het hoge gras. Het heeft bijna een liefelijk karakter waar ze nu staan, ware het niet waar haar ogen nu op gefixeerd zijn. 'Kut,' sist ze tegen haar vriendinnen. 'Kijk nou, wat doet Hendrik!' Ze kijken achterom en zien hoe Hendrik en de kale man met een stevige pas naar hun auto toelopen. 'Wat moet die man hier?' zegt ze met hoge stem tegen Kim. Zo gedurfd als ze zich net voelde, zo graag zou ze zich nu willen verstoppen.

Hendrik doet de deur aan haar kant open. Ze hoort "haar" merel vrolijk fluiten. Zo in schril contrast met hoe zij zich voelt.
'Uitstappen nietsnutje!'
Kuis slaat ze haar armen om haar naakte lichaam. Met een diepe rimpel op haar voorhoofd kijkt ze hem aan.
'NU!' gebiedt Hendrik.