Hoofdstuk

'Goed gedaan meisje' en Hendrik geeft Michelle een dikke tongzoen. Ze proeft de zachte smaak van peperemunt op zijn tong en ruikt zijn heerlijke parfum. Michelle voelt haar hart bonzen van opwinding terwijl hij zich van haar losmaakt. Hendrik kijkt theatraal op zijn horloge: ‘de hoogste tijd om te gaan,’ mompelt hij. Terwijl hij wegloopt geeft hij nog een laatste instructie aan Janneke: 'Zuig Michelles kut even droog, we gaan zo weg en ik wil geen vlekken in de auto.' Janneke kruipt tussen de benen van Michelle en begint te zuigen, terwijl de geur van seksuele lust haar neusgaten binnendringt. Haar benen zijn gevoelloos doordat haar armen nog steeds strak vastgebonden zijn om haar knieën, waardoor de bloedcirculatie beperkt wordt.

Vanuit de hal horen ze Hendrik roepen. 'Komen jullie?' Het geluid van zijn stem klinkt als dreigend en vol ongeduld. Dit wordt nog eens benadrukt als het licht in de badkamer automatisch uitgeschakeld wordt. Snel pakt Kim de hondenriem en klikt deze vast aan Jannekes halsband. Zo snel mogelijk roffelen ze de trap af. Janneke kan het maar nauwelijks bijhouden op haar knieën. Eigenlijk moet ze ook plassen, maar ze besluit zich stil te houden.

'Naar buiten jullie, dan sluit ik af,' instrueert Hendrik. Via de zijdeur doen ze wat hij heeft bevolen. Ze voelen hoe het koele briesje over hun naakte lichamen strijkt, als ze op het grindpad stappen. Ze zien Hendriks auto staan. Alleen is dit aan het einde van het grindpad van ca 50 meter. De moed zakt de meiden in de schoenen: dit gaat pijn doen.

Michelle en Kim lopen op hun tenen om de scherpe steentjes zo min mogelijk te voelen. Het is echter zo scherp, dat de steentjes krasjes op hun tenen nalaat. Janneke zet zich schrap en probeert zich zo stil mogelijk te houden, wetende dat Hendrik geen verzet tolereert.
Het scherpe grind knarst onder haar knieën terwijl ze er tergend langzaam overheen kruipt. Hendrik geeft haar een duwtje dat het best wat sneller kan.

Dan zet hij het alarm aan voordat hij de deur afsluit en loopt op zijn Italiaanse designer schoenen de meiden met gemak voorbij. 'Komt er nog wat van, beetje tempo!' roept hij geïrriteerd als hij bij de auto is.
'Maar, maar…' begint Michelle.
'Wat maar?' onderbreekt Hendrik haar bits.
'We zijn nog naakt!' zegt Michelle wanhopig.
'En Janneke kan toch niet zo in de auto?' voegt Kim toe, fronsend eraan toe.
‘Want?’
‘Ze kan toch niet op haar knieën zitten? Het is gevaarlijk en de bloedsomloop werkt straks niet meer.’
Hendrik zucht. ‘Kom nou eerst eens hier, alledrie!’

‘Wat een kut-steentjes,’ moppert Michelle die op haar tenen zo voorzichtig mogelijk verder naar Hendrik balanceert. Het lijkt wel of Kim er toch niet zoveel moeite mee heeft. Zij is als eerste bij Hendrik. Janneke is nog steeds bijna aan het begin. Besluiteloos zit ze daar. De hondenriem ligt losjes op de grond.
‘Jij blijft liever hier?’ bijt Hendrik haar toe. Het gezicht van Janneke wordt rood van nijd. Wild schudt ze haar hoofd heen en weer. Ze wilde niets zeggen, maar ze houdt het niet meer vol: ‘die steentjes zijn heel scherp. Ik moet er met mijn handen en knieën doorheen.’
‘Ja en?’ Vraagt Hendrik schouderophalend.
‘Dit is toch niet normaal meer, of wel soms?’
‘Dit is je derde straf hè. In totaal heb je er zeven te gaan, dus ik zou maar even opschieten!’
Janneke beseft dat dit part of the deal is. Ze zet haar kiezen op elkaar, voelt hoe de steentjes zich in haar vel boren. De wind op haar warme gloeiende billen geven iets van verlichting, dat dan weer wel. Langzaam maar gestaag ploetert ze voort. Tot ze eindelijk voor Hendrik staat.
‘Braaf zo,’ complimenteert Hendrik haar en hij geeft haar drie klopjes op haar haren. Hij bukt en maakt de gespen van Janneke los. Haar bloed begint te stromen. Stram staat ze op. Niets laat ze merken van de ongelofelijke pijn die ze nu voelt. Ze weet dat ze geen medelijden kan verwachten van Hendrik en ze heeft zichzelf beloofd om deze straffen te ondergaan. Hendrik weet het en weer voelt hij de waardering verder voor haar stijgen.

‘Nou hup, alle drie erin.’ Hij houdt de achterdeur weer open.
‘Maar wij zijn naakt!’ roept Michelle nogmaals uit.
‘Dacht je dat ik blind was ofzo?’ schampert Hendrik.
Met samengeknepen ogen kijkt Michelle hem aan. ‘Ik ga zo echt niet mee.’ En ze slaat haar armen demonstratief over elkaar.
'Nou dan blijf je lekker hier staan, naakt, langs de straat Michelle,' zegt hij ijzig.
Kim en Janneke zeggen niets en gaan achter in de auto zitten. Hendrik kijkt strak naar Michelle. ‘Wat gaat het worden? Ga je mee of blijf je staan?’
Michelle kijkt naar de andere meiden en fluistert: 'overlopers, aan jullie heb ik ook niets.'
'Wat zeg je Michelle?'
Haastig verbetert ze zichzelf: 'Dat ik graag meega Meester, sorry voor mijn gedrag.'

Net als Michelle wil instappen gooit Hendrik de deur dicht. 'Kijk geblindeerd glas! Je ziet bijna niets hè.'
'Ow dat wist ik niet,' stamelt ze.
'Voorin is het minder geblindeerd, dus daar mag jij zitten, gezellig naast mij. Tenzij je hier wil blijven staan?'
Even twijfelt ze: wat moet ze nou? Ze ziet Hendrik er echter voor aan om zomaar weg te rijden, dus kiest ze eieren voor haar geld. Als Hendrik de passagiersdeur dan ook opent stapt ze in zonder iets te zeggen. Hendrik gaat achter het stuur zitten. Er zit geen sleutel n de auto. Hij kan de auto met knop op het stuur starten. Hij zet de automaat in de Drive en geeft vol gas. De meiden worden vol naar achteren geduwd. En Hendrik? Hij geniet zichtbaar van het rijden.

De rit terug verloopt in stilte. Hendrik rijdt hard en ongeduldig, alsof hij haast heeft om ergens te komen. Af en toe kijkt hij even in de achteruitkijkspiegel om te zien hoe het met de meiden gaat. Ze zitten stil en ingetogen op de achterbank, als kleine kinderen die net een pak slaag hebben gehad.
'Jullie opdracht,' zegt hij bars: voordat we thuis zijn hebben jullie samen 100 x geedged!, ook jij Michelle voorin de auto dus.'