Hoofdstuk

‘Laatste vijf minuten,’ schalt het door de speaker. Wat ze gedacht had gebeurde niet. Hendrik telde helemaal niet om de vijf minuten. En zo kon het gebeuren dat ze toch nog tijd tekort hadden. De tijd was veel en veel sneller gegaan dan ze gedacht hadden.
'Spuit een straal over Janneke heen,' zegt Kim haastig. 'We moeten haar in het gareel krijgen deze laatste minuten.' Als Kim gehaast is maakt ze altijd van die kleine snelle gehaaste pasjes. Ze struikelt bijna over haar voeten als ze naar de waterkraan loopt.
'Laat mij maar,' grinnikt Michelle. 'Met jou duurt het zo nog langer.' Snel zet ze de kraan aan, ze vindt het zielig voor Janneke om het helemaal koud te zetten. Sterker nog, ze laat het een warme straal zijn.

Ze hebben het weer voor elkaar gekregen. Alles is schoon en Janneke zit er weer op en top bij als Hendrik komt aangelopen. Hij heeft zijn oor tegen zijn iPhone gedrukt. 'Dat was toch niet de afspraak,' horen ze hem grommen.
Kim en Michelle kijken elkaar aan, wat nu weer?
'Hoezo een half uurtje later?' Zijn geïrriteerde uitdrukking verdwijnt als hij naar de stem luistert. 'Oké aan file kan je niets doen. Ik vermaak mij hier wel met iets anders, tot zo.' Hij stopt de iPhone 13 Pro in zijn broekzak en kijkt naar de dames. Zijn blik blijft hangen op Janneke. Haar natte haren hangen als slierten om haar gezicht. Hij grijnst als hij haar zo op haar knietjes ziet zitten. Ja, ze heeft wat te verduren, maar ja, daar heeft ze het dan ook zelf naar gemaakt.

'Goed hè Meester, alles is gedaan' flirt Michelle.
'Sst,' sist Hendrik.
'Nou zeg, het is hier toch geen kerk,' laat ze zich ontvallen.
'Jij durft,' zegt hij ijzig. 'Kom eens voor mij staan.'
Ze twijfelt, waarom moet ze nou toch altijd weer de aandacht op haarzelf vestigen. Waarom kan ze nou niet eens haar grote mond houden.
Hendrik vindt het allemaal te lang duren en pakt haar beet en draait haar om zodat ze naar Janneke en Kim kijkt. 'Een kerk zeg je. Doen ze dit in een kerk?' Hij duwt zijn knie tussen haar been, waardoor ze ze automatisch uit elkaar plaatst. 'Of dit' en hij brengt zijn rechterhand richting haar kruis, waarna hij haar klitje zachtjes masseert. Van die heerlijke zachte rondjes. 'Niet in de kerk én we hebben spontaan wat tijd over,' fluistert Hendrik in haar oor.
Kippenvel op haar armen en ze slikt. Ondanks het blauwtje wat ze liep is ze weer bloedgeil.
'Je wilde toch nog lekker klaarkomen,' daagt hij haar uit. 'Dat gaan we nu doen.'
'Nu?' vraagt ze onnozel.
'Ja, kijk maar naar de twee dames voor je en laat het mij weten als je kunt klaarkomen. Dan zal ik voor je aftellen.'
'Toch niet zo?' stamelt ze.
'Jawel,' dan kunnen we daarna naar huis.' even laat hij een stilte vallen. 'Met ons drietjes.'
Michelle durft niet te vragen waar Janneke dan heen gaat. Blijkbaar niet met hen mee.

Het is allemaal zo tegenstrijdig. Ja, ze wil klaarkomen. Maar toch niet als ze in de ogen van haar vriendinnen kijkt? Het voelt zo frustrerend. "Maar dat vind je toch lekker", laat dat kleine stemmetje in zich roeren. "Nee, dat is toch belachelijk", zet ze haar interne dialoog voort.
Hendrik schijnt haar kleine stemmetje te raden. 'Niet zo moeilijk doen. Jij wilde klaarkomen, dus hup.'

"Zie je Mies", zegt haar interne stem. "Concentreer je en ga uit je hoofd, anders lukt het niet. Ga naar je gevoel". Ze sluit haar ogen en concentreert zich op het gevoel daar beneden. Ja, eindelijk ze komt erin. Hendrik zet meer druk en gaat sneller, ze beseft dat hij ongeduldig wordt. Direct is ze weer in het denken. Ze bijt op haar onderlip van frustratie.
‘Ik heb niet de hele dag de tijd hè,’ voert hij de druk op.
Ze slaat haar ogen weer open. In een flits ziet ze dat Kim ook meedoet, blijkbaar ook bloedgeil. Janneke kan alleen maar kijken, haar polsen zitten nog vast aan het collier.
Ze knijpt haar ogen weer dicht, wetend dat ze weer opnieuw moet beginnen om terug in het gevoel te komen. 'Iets zachter alstublieft,' prevelt ze. Het is tegen dovemansoren gericht. Hendrik zet onverminderd dezelfde kracht voort.
Ze concentreert en concentreert. Ze slaakt een kreun, ze is er bijna, nog eventjes.
‘Nou dit duurt te lang hoor’ en Hendrik verwijdert zijn vingers van haar klitje.
‘Nee Meester,’ zegt Michelle. ‘Ik was er bijna, echt. Ik kan het nu zelfs binnen 30 seconden.’
‘En dat moet ik geloven?’
‘Ja Meester, toe!’
Hij kijkt in haar smekende bruine ogen, de rode blos op haar gezicht. Haar borstkast die deinzend op en neer gaat. Het geile sletje in haar is wakker en hoe!

'Zitten daar naast Janneke,' gebiedt Hendrik. 'Kim hier komen.'
Dat laat Kim zich geen tweede keer zeggen. Ze stapt gelijk naar voren.
'Kim laat je wel zien hoe het wel moet Michelle,' zegt hij met zijn blik op Kim gericht.
Die frustratie in haar lichaam is enorm. Als ze nu haar vingers op haar klitje zet komt ze ter plekke klaar. 'Maar ik kan het nu echt!' roept ze gefrustreerd uit. Ze voelt de tranen achter haar oogleden prikken.
'Zitten, op je knieën naast Janneke.'
'Meester toe?' smeekt ze nogmaals.
'Zitten zei ik. Wat is daar nou zo moeilijk aan,' moppert Hendrik.
'Het is echt niet eerlijk hoor, ik kan het nu en dan stuurt U mij weg!' Radeloos kijkt ze hem aan.