Hoofdstuk

Wat maakt dat ik mijn meisje wil onderwerpen? Het staat diametraal op mijn linkse jaren 70 opvoeding, het staat haaks op mijn eigen politieke overtuiging, het is het tegenovergestelde van hoe ik mijn kinderen opvoed.

Als het nou alleen in de slaapkamer plaatsvond kon ik zeggen dat het een kinky spelletje was, maar het is meer dan dat. Hoe werkt dit in hemelsnaam bij mij? Als ik weer eens in een filosofische bui ben en door het raam naar buiten staar om hier wat woorden voor te vinden dan kom ik uit op zoiets als:

Hoe beter de verschillen tussen D en s worden benadrukt of hoe meer deze relatie wordt uitvergroot, hoe harder de liefde gaat stromen. Het is een beetje als een waterval, hoe hoger die is; hoe harder het water er vanaf gaat.

Ik raak er niet alleen opgewonden van, het is voor mij een wederzijdse verklaring van liefde, het is onze manier van “ik hou van jou” zeggen tegen elkaar.

Ja het klopt dat zij hiervoor wat zelfstandigheid moet inleveren en ik daarvoor een stuk extra verantwoordelijkheid op mij neem. Is dat gekunsteld? Misschien, maar dat is de hoffelijkheid van bijvoorbeeld de deur voor haar openhouden dan ook.
Het zijn rituelen, verhalen die wij elkaar vertellen, waar wij beiden in geloven en die onze relatie sprookjesachtig maken.
Zijn wij dan gek? Misschien, maar iedereen is gek in Wonderland.

“But I don’t want to go among mad people,” Alice remarked.

“Oh, you ca’n’t help that,” said the Cat: “we’re all mad here. I’m mad. You’re mad.”

“How do you know I’m mad?” said Alice.

“You must be,” said the Cat, “or you wouldn’t have come here.”