Hoofdstuk

Ik heb geen Dom achter mijn naam staan, alleen al omdat ik gewoon niet dom ben.

Maar vooral ook omdat ik mijzelf zo helemaal niet zie. Want wat is een Dom dan? Een immer boos kijkende, in het leer gehulde mijnheer met een in beton gegoten regelboek waar iedereen zich aan moet houden? Ieder zijn ding, maar dit is niet de mijne.

Sorry, ik moet wel eerlijk blijven: niet meer de mijne. Ook ik werd in het begin geregeerd door mijn eigen geilheid en verviel in de BDSM-clichés. Niets mis mee, iedereen moet ook gewoon zijn ding doen, zijn pad aflopen, maar voor mij werkt het niet meer.

OK, hoe nu verder dan? Want ik wil haar nog steeds onderwerpen. Wat is er dan voor nodig om een goede Dom te zijn als je geen leren broek wil aantrekken?

Een uurtje naar het plafond staren bracht me bij de volgende stelling: een Dom moet een talent hebben waarmee hij meer verantwoordelijkheid kan dragen dan de ander. Dus op het moment dat jij, als Dom, op je strepen gaat staan moet je haar de veiligheid, liefde en geborgenheid kunnen bieden die zij nodig heeft. Daarna kan alles.

Is het zo simpel? Ik denk het eerlijk gezegd wel. Maar hoe weet je dan wat zij nodig heeft? Wel, er is maar één manier om daar achter te komen: praat met elkaar!

Is dat makkelijk? Als het goed is niet, want je moet je eigen kwetsbaarheden aan elkaar laten zien en dat kan best ingewikkeld zijn.

Maar f*ck, wat kan het dan mooi worden!