Hoofdstuk

'Volgende wek ben ie nen hele wek van mie,' zegt hij zachtjes. En hij aait haar teder over haar wang. Of hij haar nu niet begrepen heeft, of er niet op in wil gaan is voor Janneke onduidelijk. Wat ze wel weet is dat ze hier nog steeds achterblijven. Hun kans is verkeken.

Het geluid van de bus sterft weg. Michelle's hart bonkt als een bezetene als ze tante Annie haar kant op hoort komen.
'Zo meissie waar waren we gebleven?' En ze rukt de ducktape in een keer van haar mond.
Michelle gilt het uit. 'Dat doet zeer stom wijf,' roept ze woedend uit.
Dat is precies tegen het zere been van tante Annie. Ze slaat de kooi open en opnieuw gaat het alarm af. Dit keer is tante Annie voorbereid en met een afstandsbediening laat ze het geluid verstommen.

Ze maakt Michelle los en trekt haar boos mee als opeens de tv schermen aangaan. Hendrik is vol in beeld. 'Annie, wat ben je van plan,' zegt hij kortaf. Michelle houdt haar adem in. Daar is haar Meester. Janneke heeft gelijk. Hij blijft voor haar zorgen, al is het op afstand. Ze ziet dat Hendrik nog slaperige ogen heeft. Hij was natuurlijk wakker gebeld door Tim.
'Dat wicht scheldt me uit. Daar wilde ik haar een lesje voor laten leren,' zegt ze grimmig. 'Ze heeft...'

Michelle is al boos, maar nu wordt ze witheet. Dit is haar kans om dat gekke mens te laten stoppen. 'Ze wil wat met kaarsen doen,' onderbreekt Michelle haar dan ook. Nu houdt ze zich helemaal niet meer in: 'Het is echt een kutwijf. U moet ons redden hier!' En ze rukt zich los van tante Annie. Hijgend staat ze voor het tv scherm met haar vuisten gebald.
Even valt Hendrik stil en als blikken konden doden dan was niet zij, maar tante Annie dood geweest.. 'Ik had je toch zeker bevolen haar NIET aan te raken?' zegt hij op grimmige toon. Tante Annie lijkt te krimpen onder zijn woorden. Voor Michelle geeft het een heerlijk triomfantelijk gevoel. Eindelijk zijn de rollen omgedraaid!

'Ja Hendrik, maar...'
'Nu zijn ze los hè.' Hendrik slaakt een diepe zucht en aan de diepe rimpel op zijn voorhoofd zie je hem denken.
'Nou Janneke nog niet hoor, die heb ik anders vastgezet zullen we maar zeggen.'
'Want?'
Tante Annie bijt op haar lip. Dit had ze natuurlijk ook niet mogen doen.
'Ze heeft Janneke ook niet goed behandeld,' schreeuwt Michelle. 'U moet ons echt komen halen en wel nu!' Haar stem is zo dwingend, dat ze natuurlijk van tevoren al had kunnen weten dat dit ook niet de juiste toon is.

'Oké zet ze maar samen in een kooi dan kunnen ze even babbelen met elkaar. En die kaarsen? Laat nog maar even. Misschien dat we dat morgen maar samen moeten doen Annie.'
Tante Annie laat een glimlach zien. 'Ik ga het meteen regelen voor je Hendrik.'
'Mooi, dan blijf ik nog even kijken.'
'Meester, dat kunt U niet menen!'
Toch wel, met het gele stroomstootwapen uit haar schort dwingt ze Michelle weer terug naar een kooi van bredere afmetingen. Zodra Michelle opgesloten zit, loopt ze naar Janneke.

'Hoor je dat Janniepannie,' zegt ze gemaakt vrolijk. 'Hendrik wil even zien hoe netjes je met mij meeloopt.' Met een druk op de knop laat ze de machine stoppen en bevrijdt ze Janneke van de dildo's.
Janneke beweegt voorzichtig haar benen en armen, god wat voelt het stram.
'Weet dat Hendrik meekijkt, dus ik zou je smoeltje maar houden dame,' fluistert ze en ze maakt de gag los. Janneke heeft een hele droge mond, ze snakt naar water. Het lijkt of tante Annie haar gedachten raadt: 'Als je in je hok bent, krijg je wat eten en drinken. Nu niet nog dus.' Janneke stribbelt tegen, maar die gemene heks trekt ook bij haar het gele stroomstootwapen uit haar schort. Ooit heeft ze die eerder gevoeld. Strijdlustig, maar wetend dat er vast een ander moment komt, laat ze zich meetrekken naar de grote kooi. Hardhandig wordt ze naar binnen geduwd. De deur gaat met een klap dicht. Tante Annie doet het cijferslot erop.

Hendrik knikt goedkeurend en zwaait een keer op het beeldscherm. Net voordat het scherm uitgaat zien Janneke en Michelle dat Kim bij Hendrik in bed ligt. Heerlijk slapend onder zijn dekbed. Michelle roept nog, maar het beeldscherm gaat uit.
'Toch niet jaloers juffie,' vraagt tante Annie zonder antwoord te verwachten. Ze geeft de meiden een flesje water met een koek en zucht. 'Jammer voor jullie, ik was wel goed geweest met de kaarsen. Ik ga nu maar slapen, welterusten' en ze loopt weg.

'Wat een kut mens!' snuift Janneke. Ze voelt de armen van Michelle om haar heen en wordt rustig. Zachtjes wiegt ze haar heen en weer.
'Hé,' zegt Michelle. 'Het is niet voor niets geweest. We zijn nu samen en we zitten niet meer geboeid.'
Dan wijst Michelle naar het plafond: 'Dat mens heeft zelfs een peertje aangelaten, of misschien vergeten uit te doen, dus we kunnen elkaar weer zien.'
Janneke grimast. 'Een eerste huwelijksnacht had ik wel anders voor mij gezien.'
Michelle verstijft, hoort ze het nou goed? Huwelijksnacht. Ze houdt haar adem in, Janneke voelt het.