Hoofdstuk

Een oud vrouwtje met grijze haren, gekleed in een leren pakje stapt dichterbij. Hoe oud? Janneke schat haar een jaar of 70 misschien wel richting de 80. Toch loopt ze kwiek met haar wandelstok in haar hand hun kant op. Godzijdank is deze verschijning genoeg om haar vriendin te laten stoppen met dat hysterisch gelach. Doodstil is ze nu. Bij Janneke daartegenover ontstaat een storm van woede die explodeert. 'Wie ben je,' snauwt ze de vrouw dan ook toe. Hier wordt niet op gereageerd. Steeds dichter en dichterbij komt ze. 'Ik wil Hendrik,' schreeuwt Janneke haar strijdlustig toe. 'Dus ga weg.'

'Jullie riepen om hulp dames?' vraagt de vrouw poeslief, alsof Janneke niets heeft gezegd. Net als Janneke naar adem hapt, om haar van repliek te dienen, krijgt ze al haar eerste instructie: 'Eerst rustig ademhalen,' zegt ze met een ietwat krakende stem. De gerimpelde handen krioelen door het haar van Janneke. Ze ruikt haar indringende geur, een mengeling van sigarettenrook en pindakaas. Als Janneke haar een mep had kunnen verkopen, dan had ze die nu gekregen. Helaas zit ze vast en kan ze helemaal niets uithalen.

Michelle merkt dat ze het een benauwende situatie vindt. Snel richt ze zich op haar ademhalingsoefeningen die ze ooit bij yoga geleerd heeft. Adem in, adem uit...
'Niet bang zijn dames,' krast de oude vrouw. 'Ik ben jullie oppas voor vannacht. Noem mij maar tante Annie.'
Tante Annie? Hoe kan je het verzinnen, denkt Michelle smalend. En gelijk denkt ze aan het bekende liedje: "Annie, hou jij me tassie effe vast. Want die gozer wil met me dansen. Annie, geef mij me tassie maar weer terug. Want die gozer die ken niet dansen." En dan tassie vervangen door stokkie natuurlijk.

Zich geen kwaad bewust van Michelle's gedachtes gaat ze verder. 'Als jullie iets nodig hebben dan hoor ik het graag. Ik mag jullie alleen niet losmaken maar dat snappen jullie vast wel.' En dan die harde snerpende lach. Als het had gekund had Janneke haar echt een knal voor haar kop willen geven.

Michelle wil iets gedaan krijgen en mompelt zachtjes: 'Een handdoek? Zou u mijn gezicht willen afdrogen?'
Weer die lach: 'Zo te zien heb je al drinken gehad schatje, geeft niets, geef ik alleen wat te drinken aan Janneke.'

Tante Annie loopt naar een kast en pakt daar geen handdoek, maar een kom uit. Janneke ziet dat ze de kom op de grond plaatst en erboven hurkt. Ze doet haar leren slip aan de kant en met een ferme straal plast ze in de kom. Het kost haar gewoonweg geen enkele moeite. Zou ze dan toch eerder zestig dan zeventig zijn? Grijsharige dames die hun haren in een knot dragen zien er gewoonweg oud uit. En dan nog eens die stok waarmee ze loopt.
Tante Annie kijkt Janneke nu recht in haar ogen aan. 'Altijd een leuk gezicht hè schat! Al benieuwd hoe het smaakt?'

Janneke zegt even niets. 'Heeft u het zelf weleens gedronken?' vraagt ze poeslief.
'Ja hoor, ontelbare keren.'
Durft ze die verdiepende vraag te stellen? Ze gokt erop: 'doet u het nog weleens?'
'Nee,' snauwt ze haar toe. Gelukkig geen afwijzing, het is een antwoord. 'En hoe is uw leven nu?' vraagt ze door. Ze moet weten hoe ze erin staat. Wie weet wat ze kan bereiken.
Tante Annie strompelt met de kom met inhoud naar Janneke en kijkt haar fronsend aan. 'Hoe bedoel je hoe is mijn leven nu? Je ziet toch de stok? Ik word een dagje ouder. Gelukkig mag ik nog oppassen en af en toe dit soort leuke dingen doen,' grimast ze.
'En als ik uw leven nou nog leuker kan maken?' daagt Janneke haar uit. Michelle houdt haar adem in. Waar is ze in godsnaam mee bezig? Wil ze tante Annie ook laten overlopen?

'Hoe leuker dan?'
'Nou daarmee' en Janneke knikt naar de stok. 'Hoe lang geleden is het dat u het met de stok heeft gehad zeg maar?'
Tante Annie kijkt ernaar in haar handen. 'Eh, nee daar heb ik nog nooit mee van langs gehad nee,' zegt ze twijfelachtig.
'Ik kan daarvoor zorgen hè,' reageert Janneke ad-rem. 'Ik mag dan wel opgesloten zitten, maar eigenlijk ben ik een Meesteres.' Het lijkt of tante Annie hier over na moet denken. 'Maar waarom zit je vast dan?'
'U weet dat niet?'
'Nee, ik ben alleen maar oppasser voor in nood. Ik vraag Hendrik nooit naar zijn beweegredenen, daar houdt hij echt niet van.'
'Maar zelf bent u niet meer actief?' vraagt Janneke nogmaals.
'Nee,' zucht ze. 'Helaas niet.'
'Dan gaan we daar verandering in aanbrengen. Maak mij nu los.' Haar stem klinkt stellig en wat betreft Michelle echt als een Meesteres.
Tante Annie denkt na, wrijft met haar vingers door het haar. Voelt nog een achtergebleven krulspeld. Ze loopt naar de andere kant van de hal en opent daar een kast.