Hoofdstuk

Michelle wilde dat ze de plas van Janneke uit haar ogen kon wrijven. Druppeltjes hangen aan haar gezicht. Wat eerst nog warm was, voelt nu heel koud. En fris ruikt het ook niet. Ze kan ruiken dat Janneke niet veel gedronken heeft.

Wat zei Janneke nou, heeft ze het goed gehoord? Was zij echt jaloers, niet om Hendrik maar om haar? Zij, die een lesje aan het leren was om niet jaloers te zijn toen Janneke en Hendrik zo in elkaar opgingen was gespeeld? Wilde ze echt juist bij haar zijn, haar jaloers maken? De stilte is voor Janneke niet om te harde. Ze kan het gezicht van Michelle niet zien, dus daar valt ook niets aan af te lezen. Ze bijt op haar kiezen om Michelle de ruimte te geven. Zij snapt ook wel dat dit niet zomaar iets is wat je dagelijks hoort. Zo graag zou ze haar hand door de donkerbruine krullen van haar vriendin willen strijken. Over haar huid strelen, haar in haar armen nemen en haar een dikke knuffel geven. Fluisteren dat het allemaal wel goed komt, dat ze er tot nu toe altijd samen uitgekomen zijn. Helaas belet de situatie van dit moment haar deze mogelijkheid.

In de verte lijkt het of ze een kraan hoort lopen. De duisternis lijkt nog donkerder en van haar vriendin hoort ze nog steeds niets. Ze kan er niet meer tegen en doorbreekt uiteindelijk de stilte. 'Mies,' haar stem klinkt gebroken. 'Alsjeblieft zeg wat.'
Nog is het stil en godzijdank antwoordt ze dan eindelijk. 'Je...je wilde mij jaloers maken?' Janneke knikt, maar dat ziet Michelle niet. Als Janneke dat doorheeft zegt ze het hardop: 'Ja, maar ik wilde dat je niet jaloers was om Hendrik, maar eerder om mij.'
'Eh, je bedoelt dat ik dan met jou iets wilde doen of zo.' Michelle knijpt haar vingers samen tot ze zich een bal vormen. Hoe was het mogelijk dat ze met haar beste vriendin die ze ooit was, dit gesprek voert.
'Ja,' klinkt het simpel. En weer is het stil.

'Ben je boos?' klinkt het kwetsbaar uit de mond van Janneke. Michelle sluit haar ogen, ze weet het gewoonweg even niet meer. Al die tijd dat ze haar vriendin verdacht van het in- en inslecht te zijn, ligt het opeens toch weer anders. Waar is haar mensenkennis gebleven? Wat heeft ze gemist dat ze dit niet gezien heeft? 'Het spijt mij allemaal zo,' zegt Janneke nu.
'Nee,' onderbreekt Michelle haar resoluut. 'Ik ben niet boos, wel verdrietig en ik schaam me.'
De laatste woorden kwamen er aarzelend uit.
'Hoezo?' vraagt Janneke die feilloos doorheeft dat ze nog een extra zetje nodig heeft om door te gaan.
'Wij hebben je vastgebonden op dat bed, ik ben tegen je tekeergegaan, je laten zingen enzo.'* En weer is ze stil.
Janneke is weer in de master room, waar alles tot een gezamenlijk einde kwam. Trots was ze ook niet op haar eigen gedrag. 'Ik was jaloers en boos toen,' bekent Janneke. 'Daarom deed ik zo naar. En ik zat in de rol van Meesteres en niet echt goed geloof ik.'

'Maar Jan, waarom heb je het niet gewoon gezegd! Michelle kan er niet over uit dat haar vriendin zo'n groot geheim met zich meedroeg. Al die tijd al.
'Tja,' klinkt het aarzelend.
'Jij bent toch mijn beste vriendin altijd geweest? Ik dacht dat we dit wel konden bespreken.'
'En hoe had je gereageerd dan? Beeld je eens in. Ik sta op je stoep en zeg: "Ik wil een Meesteres worden en ik denk dat jij mijn subje kunt zijn." Nou, hoe had je dat gevonden dan?'

Michelle kan er niets aan doen, maar schiet in de lach. Het zit bijna tegen het hysterische aan. Eerst lacht Janneke mee, maar als haar vriendin niet stopt wordt ze bang. 'Michelle, stop.' En dan nogmaals: 'Michelle,' zegt ze angstig. 'Het komt goed, echt!'
'Neeeheee,' gilt Michelle die een zenuwinzinking nabij is. 'Het komt helemaal niet goed! Hendrik is boos, jou heb ik niet goed behandeld en tegen Kim was ik ook niet zo aardig. Het komt helemaal niet goed, hoor je. Helemaal niet!' Het metaal rinkelt, in de duisternis gehuld, zwiepen ze heen en weer.

'Meester,' gilt Janneke. 'Dit is serieus, dit gaat niet goed. Maak ons los!' Ook al weet Janneke dat ze heen en weer zwiepen, voor haar voelt het meer alsof ze zich in een draaimolen bevindt. Ze moet zorgen dat ze hier samen uitkomen en wel nu. Hendrik kennende laat hij hen echt niet zomaar achter. Hij moet nu echt wel komen.

'Meester!' gillen ze nu samen in koor. Een paar tellen later knippert Michelle met haar ogen tegen het felle licht.
Zie je wel, gniffelt Janneke in zichzelf. Maar haar lach vergaat als ze het geluid hoort wat al tikkend dichterbij komt. En als ze ziet wat, of eigenlijk meer wie, daar komt aangelopen zakt haar mond iets open.

--
* Dit is beschreven in het eerste deel: “99 Zweepslagen-meeslepende BDSM fantasie” wat als e-book is uitgegeven. Voor €7,95 te bestellen via www.bravenewbooks.nl/clairnemas, bol.com of Kobo (gratis met Kobo plus). Je hoeft GEEN adres in te vullen.