Hoofdstuk

'Dames en heren,' schalt de bekende stem door de ruimte. De muziek is gestopt, geroezemoes maakt ervoor in de plaats. Michelle knippert met haar ogen als er een fel licht op haar schijnt. Met blozende wangen schuift ze haar omhooggeschoven rokje omlaag. Godsamme, haar Meester had het natuurlijk door dat ze bijna klaarkwam!

'Jullie kennen mijn subje nog wel toch?' Nieuwsgierig volgt het publiek de vinger van Hendrik die naar haar wijst. 'Kom eens hier meisje,' zet hij Michelle voor het blok. Eerst blijft ze stokstijf staan, totdat handen haar naar voren schuiven. Stap voor stap komt ze dichter bij het hartvormige podium waar haar Meester op haar wacht. Ze voelt hoe de spieren in haar lichaam zich aanspannen: Pfff, wat heeft Hendrik nu weer bedacht.

Haar Meester knikt haar toe. Daarna brult hij door de microfoon: 'Misschien weten jullie dat in haar een hele goede danseres schuilt.' Hendrik wijst naar de chrome danspaal rechts voor hem. Michelles wangen worden nu vuurrood. Wil hij nou werkelijk dat zij hier een opvoering gaat geven? Kim pakt haar hand. 'Kom Mies, gewoon je eraan overgeven,' geeft ze advies, of zal het meer een wijze raad zijn?

Ze komt echter niet verder in beweging en schudt haar hand los.
'Ik denk dat ze een beetje aanmoediging nodig heeft, beste mensen,' klinkt het geamuseerd. Noem haar maar... "106."'
Een geile golf in haar onderbuik. Een nummer? Krijgt ze een nummer? Het is net of het voor de mensen hier de normaalste zaak van de wereld is. '106, 106, 106,' schreeuwen ze met elkaar. Alsof het geredigeerd wordt, wordt er nu handen-klap aan toegevoegd. '106,' klap, klap, klap, '106,' klap, klap, klap...'
En Michelle staat daar en beschaamd merkt ze op dat ze echt behoorlijk nat wordt daar beneden.

Zijn ogen vangen de hare. Als een magneet wordt ze zijn kant opgetrokken. Ze zet weer een stap in zijn richting en ziet de goedkeurende blik in zijn ogen. Haar hart bonst. Ja, ze is een goede danser. Maar hier? Als paaldanser? Met al die mensen voor zich? Ooit heeft ze er weleens aan paaldansen gedaan, maar god hoe lang is dat geleden.
Hendrik weet dat hij haar heeft, dat ze voor hem zal gaan. Hij drukt op zijn Apple Watch, waarna de muziek weer aangaat: 'I wanna be your slave, I wanna be your master' klinkt het in haar oren. Het is het nummer van Måneskin wat haar verder naar voren drijft. Hendrik pakt haar hand: 'stel mij niet teleur,' fluistert hij in haar oor.

Onwennig pakt ze de paal die glad is onder haar zweterige handen. De mensen voor haar kijken allemaal naar haar. Ze kijkt in de richting van Hendrik: hij geeft haar een bemoedigend knikje. 'Jaaa!' gilt het publiek als ze zien dat ze de paal vast heeft en erom heen draait. Ze sluit haar ogen, geeft zich over aan het gevoel. Ze is weer de erotische danseres. Zoals ze vroeger op de bar danste en ooit in een opwelling een cursus paaldansen heeft gedaan.

Maar hoe kon Hendrik dat weten? Heeft ze dat ooit gezegd? Ze verdrijft haar gedachten en gaat terug naar haar innerlijke ik. Met haar lichaam zwiert ze om en langs de paal, precies op het ritme van de muziek. Haar ogen blijven sluiten kan ze echter niet. Ze moet juist "spelen" met het publiek had haar dansleraar haar geleerd. "It's all about your attitude lady" had hij tot vervelens aan toe geroepen. Het gaat om zelfvertrouwen, om het durven, ervoor te gaan. Ze slikt en opent dan haar ogen, zet haar glimlach op en "speelt". Door de reacties van het publiek weet ze dat ze het goed doet. Ze krijgt er nu echt plezier in en daagt het publiek uit. Ze zal laten zien wat ze kan!

En dan krijgt ze het geniale idee om ook Hendrik erin te betrekken. Hij daagt haar uit, maar wat hij kan, kan zij ook! Ze wenkt hem met haar handen. Hij reageert niet. Ze loopt naar hem toe, danst om hem heen. Alsof hij de paal is, zo beweegt ze haar lichaam om hem heen. Het publiek joelt steeds harder. Lichtjes zet ze haar handen op zijn lichaam. Ze staat nu zo dichtbij dat ze zijn heerlijke aftershave ruikt. Hendrik laat het allemaal gelaten toe. Heel licht geeft ze hem een kus op z'n lippen en laat daarna haar handen over zijn lichaam naar beneden glijden. Tot haar genoegen voelt ze dat zijn paal lekker stijf is. Durft ze nog verder te gaan? In een opwelling geeft ze toe aan haar primaire behoefte. Laat die lekkere stijfheid ook maar voor het publiek tonen, grinnikt ze in zichzelf. Al zwierend om hem heen maakt ze zijn riem los en tilt z'n bloes speels omhoog. Het gejoel van het publiek laat weten dat ze er meer dan plezier in hebben. Nog steeds grijpt Hendrik niet in. Nu frunnikt ze aan de knoopjes van zijn broek. En dan vindt Hendrik het welletjes: 'Ga terug naar de paal,' sist hij in haar oor. Alles in Michelle zegt echter door te gaan met waar ze nu mee bezig is.