Hoofdstuk

Verdere stappen kan ze niet zetten, want Hendrik pakt haar tepels tussen duim en wijsvingers vast. Heel zachtjes, dat wel. 'Wat zei je?' vraagt hij quasi nonchalant. Haar tepels veranderen in stijve puntjes. Rustig draait hij er nu een rondje omheen. 'Nou?' dringt hij ondertussen aan.

'Kunt U alstublieft zeggen wat er met Janneke is gebeurd?' vraagt Michelle liefjes.
'Au,' gilt ze. 'Laat los, please laat los!' Ze staat nu op haar tenen, zoekend naar vermindering van de scherpe pijn in haar tepels.
'Wat zeg je? Ik hoor je niet?' daagt Hendrik haar uit.
'Ik wilde alleen maar weten...' kermt ze. Duidelijk het verkeerde antwoord gevend, want Hendrik draait haar tepels nu een kwartslag om.
'Godsamme,' krijst ze. Ze probeert zijn handen weg te duwen. Het is tevergeefs, Hendrik laat nog geen millimeter los. 'Oké,' hijgt ze. 'Ik ga mij aankleden, ik zal niet zeuren en meegaan zoals U wenst.' De druk op haar tepels is weg. De napijn is wat blijft. Zachtjes masseert ze haar borsten terwijl ze naar haar kamer loopt.
'Er ligt een setje op je bed klaar,' hoort ze Hendrik haar toeroepen. Ach, dat is ook zo. Haar kast is helemaal leeggehaald. Naakt loopt ze, tenzij Hendrik anders bepaalt, zoals hij nu bevolen heeft.

Op het roze sprei in haar kamer ligt een kort zwart leren rokje, met aan de zijkant een rits die volledig opengeritst kan worden. Een slipje ontbreekt, daarvoor in de plaats ligt de licht-gevende buttplug klaar. Het topje bestaat uit een zwart leren BH. Langzaam pakt ze het op. De soepele stof in haar handen, doet haar lichaam tintelen. Alleen al van het idee dat ze hiermee over straat gaat lopen. Met soepele bewegingen trekt ze haar setje aan. Ze maakt een paar erotische bewegingen voor de spiegel en lacht. Ja, ze voelt zich sexy. Nu maar afwachten waar ze heen gaan. Zal ze daar Janneke weer tegenkomen?

'We gaan niet naar Janneke hè Meester,' vraagt Kim. Hendrik knikt.
'Tijd dat we even gaan stappen, even onze gedachten leeg maken. Kleed je om en zorg dat je op tijd in de hal staat. Zeg niets tegen Michelle wat we gaan doen.'

Hendrik loopt weg naar zijn kamer. Ondertussen stuurt hij een sms bericht om een taxi te regelen. Hij trekt een zwarte jeans aan met een zwartzijden overhemd en zwarte sokken. Zijn schoenen vallen op, deze zijn rood, knalrood met bloemen erop. Puntige neus en een hakje. Hij loopt naar de spiegel en doet wat gel in zijn haren. Dan loopt hij naar beneden waar de dames al op hem wachten. Alle twee in dezelfde kleding. Ze staan nog voor de spiegel zich op te maken. Knalrode lippenstift. Hendrik doet de poort open via een schakelaar die rechts in de hal hangt en de taxi komt voorrijden. De lucht ruikt als een lenteavond. Een lange man, Michelle schat hem een jaar of 50, stapt uit de taxi. 'Dames,' zegt hij en hij houdt de deur voor hen open. Michelle voelt zijn ogen over haar lichaam strelen als ze instapt. Een beetje ongemakkelijk voelt het, als een sletje zit ze erbij. En gek genoeg windt het haar tegelijkertijd op. Ze hoort het hek piepend sluiten als ze het zwarte hek doorrijden. Ze zijn op weg, maar waarheen?

Na een kwartiertje rijden geeft Hendrik Michelle en Kim handboeien. 'Maak je polsen vast achter je rug,' instrueert hij. Ze schuiven hun zitvlak naar voren om te doen wat hij vraagt. Lekker zit het nu niet meer, gelukkig stopt de taxi niet veel later. Nieuwsgierig kijkt Michelle naar het oud vervallen industriepand. Er brandt licht binnen en ze hoort een soort Bachata-muziek.

Hendrik maakt de deur voor ze open. 'Hup uitstappen dan,' beveelt hij.
Michelle voelt de koele avondlucht weer op haar armen. De maan verlicht zich als een zachte gloed over de straat.

'Wat is dit nou weer,' vraagt Michelle terwijl ze naar het vervallen gebouw kijkt.
Hendrik zet zijn handen op haar schouders en kijkt haar recht aan. 'Wil je meer over mij weten?'
Michelle kijkt hem met grote ogen aan.
'Dit pand is van mijn vader geweest. Als je binnenkomt hoor je muziek, het is net een feesttentje zeg maar. Maar er is daar meer, veel meer.'
Michelle hoort de taxi wegrijden, wat zal die man wel niet gedacht hebben om twee geboeide vrouwen hier te zien uitstappen.
Ze richt zich weer op Hendrik die verder vertelt: 'Als klein jongetje ging ik met mijn vader mee naar dit pand. Het werd toen voor andere dingen gebruikt hoor, maar ik struinde hier altijd rond. Er was daar iets wat mij fascineerde en waar ik later fantasieën over kreeg. Hendrik verbijt een glimlach, wat Michelle nog nieuwsgieriger maakt.

'Wat was daar dan?' Met een schuin hoofd wacht ze op antwoord. Hendrik wisselt een blik uit met Kim uit. Kim schudt haar hoofd. Er wordt daar een taal uitgewisseld die Michelle niet begrijpt.
'Jij weet het ook Kim?' zo proberend erachter te komen.
Kim haalt haar schouders op.'
'Weet je het nou wel of niet?'
'Het gaat je niet aan Michelle,' kapt Hendrik het gesprek af. 'Hup, lopen, we gaan naar binnen' met een zacht duwtje zet hij haar aan tot lopen.
Langzaam stapt ze vooruit. Waarheen? Weer iets nieuws? Ze is nieuwsgierig, maar ze voelt dat het ook wel iets rustiger aan mag allemaal.
Hendrik en Kim lopen op haar vooruit. Krijgt ze ook even verwerkingstijd van wat ze nu net allemaal gehoord heeft? Ze ziet hen al naar binnen stappen.
Oké Mies, spreekt ze zichzelf in gedachte toe. Of je blijft hier staan, óf je gaat nu mee. Een andere keus heb je niet.