Hoofdstuk

'Allereerst moest ik zelf leren gehoorzamen, maar daar heb ik je al van alles over verteld.' Michelle knikt.
'En natuurlijk pijn leren incasseren.'
'Ja, ook die weet ik.'
Hendrik lacht als een boer die kiespijn heeft. 'Dat waren dus de grondbeginselen. Of je nu sub of Meester bent. Je moet in beide opgeleid zijn. Als sub om te ondergaan. Als Meester om te beseffen wat het is om orders op te volgen en pijn te leren doorstaan.'
De frons op het gezicht van Michelle zegt genoeg. Ze vindt het ronduit kul hoe het daar aan toe is gegaan.

'Maar wat ik echt erg vond was dat ze mij vastbonden en urenlang in het donker lieten zitten.'
'En die krukjes vond U ook niet zo leuk,' vult Kim aan.
'Krukjes?' echoot Michelle.
'Ja, die stonden in de gezamenlijke eetzaal,' legt Hendrik uit. 'Daar moest ik op zitten. Helaas geen gewone krukjes, maar er stonden dildo's op. Drie maal raden waar die in werd geschoven...'
Michelle hoeft niet eens antwoord te geven. Stil wordt ze er wel van. Het lijkt haar echt vreselijk om dit allemaal zo te moeten ondergaan.
'Ik heb er ook op gezeten,' zegt Kim strijdlustig.' Michelle ziet de rode blos in haar nek. 'Deed ik het niet, dan kreeg ik gewoon geen eten en drinken, de etters.'

Michelle reageert niet. Hendrik ziet hoe strakgespannen haar schouders staan. Haar ogen schieten steeds heen en weer. Net alsof ze ieder moment op de vlucht moet slaan.
'Gaat het wel?' vraagt hij haar. Met zachte druk begeleidt hij haar naar de bank. Hij neemt plaats en laat haar voor hem zitten. Zachtjes kneedt hij haar strakke schouders. Onder zijn handen worden ze weer zacht. Met gesloten ogen geniet ze even van dit moment.

'Ik vind het vreselijk wat jullie doorgemaakt hebben,' zegt ze gesmoord. 'Maar vertel toch maar de rest.'
'Oké. We zijn er bijna hoor. Wat ik ook moest, is slapen op een betonnen vloer. Daglicht was daar niet, dus dat had ik een lange tijd niet gezien. En mezelf wassen ging ook niet. Ik kreeg alleen harde waterstralen, en uiteraard alleen koud.'
'En vergeet niet dat er geen Wc's waren,' maakt Kim het rijtje compleet. 'Behoeftes deden we op een emmer.'
'Klopt, er leek geen einde aan alle ellende te komen. Totdat...'

Het laatste woord spreekt Hendrik geheimzinnig uit. Michelle draait zich om en kijkt hem aan. 'Totdat wat Meester?'
'Nieuwsgierig?' plaagt hij haar weer.
Michelle grinnikt, hij kent haar te goed.

'Totdat er een man tegen mij begon te praten. Hij was strak in pak, net een vertegenwoordiger zeg maar. Hij zei: "Nog even doorbijten, je hebt binnenkort examen en als je dat haalt mag je hier weg. Vrij zal je echter nooit meer zijn."'
'Wat bedoelde hij dan?'
'Tja, toen had ik nog geen idee.'
Michelle wrijft met haar handen over haar bovenarmen. Hendrik staat op en loopt naar de kast. Hij pakt een deken en legt deze over haar rillende schouders.

'Het examen ging over slaan. Dat had ik eerder geleerd.'
'En gelijk op subjes oefenen hè,' vult Kim schamper aan.
'Ja klopt. Ik denk dat ik er zo'n twintig heb geslagen. Vrouwen, maar ook mannen. Ze waren tussen de 20 en 50 jaar, schat ik zo in.'
'Kende U iemand?' Voordat ze het wist had ze de vraag al gesteld. Maar eigenlijk vindt ze het zelf een hele stomme vraag.
Hendrik geeft echter gewoon antwoord. 'Ik denk het niet. Maar ze stonden met een zak over hun hoofd voor mij. Kon het dus ook niet zo goed inschatten.'
Beelden schieten door Michelle's hoofd. Ze huivert. Alles wat ze ziet is hard, koud en meedogenloos.

'Was jij daar ook bij Kim?' Met ingehouden adem wacht ze haar antwoord af.
Het is niet Kim, maar Hendrik die reageert. 'Eerst niet, later wel. Dat was toen ik alle lessen in bondage had gehad en overweg kon met alle verschillende zwepen. Toen vonden ze mij klaar voor het examen.'
'En dat examen was ik dus,' vult Kim zachtjes aan.
Hendrik en Kim wisselen een blik van verstandhouding uit. Wat betekent die blik? Troost? Verdriet? Aftastend of ze verder kunnen vertellen? In ieder geval zijn ze weer terug bij dit nare moment.

'Kim werd eh...' Michelle ziet dat Kim een knikje aan Hendrik geeft. Blijkbaar goed dat ook hier de details worden verteld.
'Ze werd letterlijk over de drempel geduwd. In tegenstelling tot de anderen, had ze geen zak over haar hoofd. Ze stonk naar urine en zweet en ze was volledig naakt. Een van de nonnen riep: "bedenk wat je doet! Wil je vrij zijn als een Meester of voor altijd een slaaf zijn.'

En toen? Michelle kan er niet over uit: zij die dacht dat ze het zo loodzwaar had. Het staat in schril contrast met wat Hendrik en Kim hebben meegemaakt. Arme Kim, zo staand daar en dan je collega zo onder ogen komen. Compleet naakt en zo vies.
En Hendrik dan. Hij is degene die de leiding moet nemen. Wat heeft hij gedaan? Wat zou zij doen. De diepe rimpel op haar voorhoofd laat zien dat dit voor Michelle geen makkelijke keuze zou zijn geweest.