Hoofdstuk

'Ik zal het vertellen.' Kim's ogen staan resoluut.
'Ik stond daar dus en ik voelde hoe twee nonnen mij vastgrepen bij mijn armen. Ik probeerde ze van mij af te slaan, maar ze waren te sterk. Iemand anders deed mij een blinddoek om. Ik vernam dat ze iets om mijn polsen deden.'
'Handboeien?' gist Michelle.
'Ja, polsbanden. Al had ik daar toen nog geen idee van.'
Handboeien/polsboeien: What's in the name, denkt Michelle
'De polsbanden werden aan de muur vast gemaakt, net boven mijn hoofd, mijn handen echt heel ver uit elkaar.' Kim begint aan een feitelijke weergave, maar nu wordt ze door boosheid overmand. 'Kan je je indenken? roept ze uit. 'Ik had ooit iets over BDSM gelezen en het smaakte naar meer. Maar echt niet op deze manier! De hufters.' Haar stem wordt steeds hoger en scheller. 'Ik was bang, heel bang. Ze stelden geen stopwoorden in. Helemaal niets. Kan je je dat indenken?'
Michelle schudt haar hoofd.
'Nee natuurlijk niet. Dat kon ik ook niet. Nou, ik kan je zeggen: zo wil je niet met BDSM in aanraking komen. Want dat is dit niet!'

Hendrik kijkt haar aan. 'Gaat het nog Kim?' Zonder haar antwoord af te wachten loopt hij naar de drankkast en pakt een flesje water. Hendrik weet hoe heftig dit was, al is hij wel nieuwsgierig naar wat hij nog niet weet.

Kim neemt een slok, voelt zich iets rustiger worden en gaat door. 'Er is dus iets wat ik nog niet eerder heb verteld.' Hendrik knikt ter aanmoediging. Zijn ogen staan rustig, meelevend.
'Mijn lichaam liet mij in de steek. Ik wilde het niet en toch gebeurde het. Hoe kan het toch... ' Weer laat Kim een stilte vallen en moedig pakt ze het weer op. 'Ik heb het nooit durven vertellen, omdat ik mij zo schaam.'
'Doe rustig aan Kim, wij zijn er voor je,' stelt Hendrik haar gerust. 'Je hoeft je voor ons niet te schamen.'
'Nou oké,' Kim slaat haar ogen neer. 'Ik kwam klaar,' fluistert ze. 'Godverdomme,' verheft ze haar stem. 'Ik kwam bij die engerds klaar. Nu weten jullie het!' Haar ogen staan vol tranen als ze hen aankijkt. 'Maar je moet weten dat ik er echt níet van genoot.'

Hendrik slaat een arm om haar heen. Ze laat haar tranen de vrije loop. 'Echt, ik schaam me zo,' fluistert ze.'
Hendrik dept met de zijkant van zijn hand haar gezicht voorzichtig droog. 'Nu weet U het dus ook,' zegt ze zachtjes.
'Goed dat je het verteld hebt,' stelt Hendrik haar gerust. 'Maar waarom...' Hendrik kan zijn zin niet eens afmaken.
'U wilt zeker weten waarom ik het nooit verteld heb.' Haar stem klinkt venijnig. 'U weet dat ik nooit eerder kon klaarkomen. Het was net één keer gelukt. Eén hele mooie ervaring waar ik meer van wilde hebben. Maar nee, zij moesten dat bederven. De tweede keer in mijn leven kwam ik door hen klaar!' Kim's borstkas deint op en neer van woede. 'Dit had toch nooit mogen gebeuren, of wel soms.'

Michelle reikt haar haar hand. 'Ik snap je Kim. Je bent razend, ze hebben je iets moois afgenomen. Echt zo naar!'
Kim's ogen vullen zich met tranen bij zoveel medeleven. 'Ja, de tweede keer in mijn leven. En het was gedwongen en echt niet lekker. Ik wilde het niet, maar mijn lichaam deed het. In een mum van tijd, terwijl ik er zelf altijd zo moeite mee heb gehad. Ik voelde mij zo vies!'
Michelle knikt. 'Ik weet niet of het je helpt, maar weet dat meer vrouwen dit hebben. Dat ze klaarkomen bij gedwongen seks. Niet omdat het lekker is, maar omdat de hersenen en daarmee ons lichaam erop reageert. Dus jij kunt hier niets aan doen.'
'Dankjewel,' fluistert Kim.
Hendrik masseert de schouders van Kim die nog strak omhoog staan.
'Toe, ontspan je maar even,' zegt hij rustig. Kim sluit haar ogen en geeft zich even helemaal over aan dit moment.

Haar ogen staan leeg, als ze ze weer opent.
'Weet je hoe ik klaar kwam?' Blijkbaar wil Kim nu wel haar hele verhaal kwijt.
'Nou?' Michelle voelt de onrust in haar lijf. Om Kim, maar misschien ook wel om Janneke die daar is.
'Ze zeiden: je bent in het klooster en wij vinden dat je communie moet doen.'
In gedachten ziet Michelle zich aan een tafeltje op het altaar zitten, zij aan zij met klasgenoten. Met haar prachtige blauw-witte jurk en glanzende muiltjes keek ze trots naar haar ouders en opa en oma die ook in de kerk waren. Vroom had ze haar linker- over haar rechterhand gelegd om zo haar Eerste Communie te ontvangen. Een mooi moment, maar als ze iets zeker weet, is dat dit bij Kim zo niet is gegaan.

'Ik stond daar en met z'n tweeën hielden ze mijn benen vast.' Michelle's aandacht is weer volledig bij Kim. 'Ik hoorde iets metaalachtige op de grond. Het voelde koud toen ze ertegenaan trapten en het tegen mijn been aankwam.' Kim gebaart naar beneden, alsof daar die bak staat.
'Zeik nu!' riep iemand.
'Natuurlijk deed ik het niet. Ik gilde dat ik terug wilde naar Hendrik.'
'Eerst communie doen,' zei volgens mij die kleine non. 'Dan mag je Hendrik even zien.'
'Dus plaste je erin,' helpt Michelle haar.
'Ja, wat moest ik hè. Dat geluid ook. Nooit zal ik het vergeten. Mijn plas dat in die bak kletterde. Misschien nog wel versterkt omdat ik natuurlijk niets zag.'

Toen werd mijn blinddoek afgetrokken. Ik knipperde even tegen het felle licht.
Ik zag hoe die oudste non de bak oppakte en erin snoof. Die uitdrukking op haar gezicht, alsof ze een heerlijk stoofschotel rook of zo! Bijna met eerbied hield ze de schaal omhoog.'

'En toen?' vraagt Michelle ademloos.