Hoofdstuk

Rust valt over je als een tropennacht.
En in het zwarte peilloze niets, ben je wakker als nooit tevoren.
De stilte snijdt al je gedachten los tot aan de kern van je ziel, totdat je ziel, ontdaan van alle greeploze hersenspinsels, valt.
Vrije val in het zwart van de nacht tot je tot zachtjes in het water landt.
Ogen dicht, zintuigen vol aan, gewichtloos.
Je drijft op je rug, armen en benen wijd gespreid, handpalmen kwetsbaar open omhoog gericht.
Sluit je ogen, voel het water langs je lichaam bewegen en elk stukje naakte huid beroeren terwijl de stroming je mee voert.
Je lichaam voelt één en een toch ook niet.
Ontelbare zenuwuiteinden maken zich kenbaar als sterren en de melkweg in een kraakheldere nacht.
Je voelt je grenzen maar bent onbegrensd in je gevoel.
Hij is die nacht.
Hij stroomt.
ZIJN stroming. ZIJN keuzes.
Zijn stem het baken van rust en richting.

Rust
Vertrouwen
Verlangen

Zelfbewuste vrouw
Geeft zich over
Gevangen

Bevrijd