Hoofdstuk

Michelle ziet haar fout in. Haar ogen bewegen zich haastig heen en weer.
‘Sorry hoor, ik wil alleen niet dat...’
'Zitten!'
Langzaam laat ze zich voor hem op haar knieën zakken. Hendrik kijkt op haar neer. Hij moet haar hier nog even doorheen halen.
'Snap je dat ik het even zat ben?'
Michelle knikt.
'Wat zeg je, ik hoor je niet!'
Michelle staat in tweestrijd, maar besluit te gehoorzamen: 'Ja Meester.'
‘Mooi, dat brutale gedoe van jou ook altijd,' moppert Hendrik.
'Gewoon even rustig blijven kijken, is dat nou zo moeilijk?'
'Nee Meester.'
'Mooi, haal maar even de strokenzweep op, die heb ik nu nodig'
Haar benen voelen stijf als ze opstaat. En tegen haar natuurlijke neiging in, doet ze precies wat gevraagd wordt. Met trillende vingers overhandigt ze de zweep aan Hendrik.
‘Mooi,’ complimenteert Hendrik haar, waarna hij zijn aandacht weer op Kim richt.
‘Ga daar maar even staan Kim.' Hendrik wijst naar de tafel. ‘Doe maar of dat ons bed is.'
Michelle neemt weer plaats op de grond. Ze neemt zich voor zich niet meer uit de tent te laten lokken.

Kim steunt met haar handen op de tafel, terwijl ze haar achterste zachtjes heen en weer beweegt.
'Sta eens stil,' grinnikt Hendrik. Het zijn de precieze woorden die hij ook in het klooster had uitgesproken. Voorzichtig legt Hendrik de stroken op Kim's kont. Zachtjes beweegt hij deze heen en weer.
Michelle kan er niets aan doen. Maar het is zo aandoenlijk om te zien, dat ze haar lach niet kan inhouden. ‘Was dit werkelijk wat U de eerste keer met de strokenzweep deed Meester?’
Hendrik haalt zijn schouders op. Het lijkt wel of hij een beetje verlegen is.‘Ik had echt geen idee wat ik moest doen.'
'Nee,' vult Kim aan. 'Ik zei dat je moest sláán met de zweep.'
'En toen deed ik dit.' Heel langzaam gaan de stroken van Kims kont af en rustig laat Hendrik de stroken weer vallen. De zweep aait nu over de billen van Kim heen en weer.

‘Harder,' fluistert Kim.
Hendrik doet wat ze vraagt.
'Harder, harder. Nog iets harder, gilt Kim nu.
Hendrik draait zich om naar Michelle: 'Dit is toch net opzwepende muziek hè hoe ze dat vraagt.'
Michelle ontwijkt zijn blik, woorden zijn niet nodig.

'Ja,' kreunt Kim. 'En nat dat ik werd! Nu ook trouwens.'
Tussen haar schaamlippen door, vindt ze haar genotknopje die ze zachtjes begint te strelen. Hendrik hervat het slaan. Kim komt in een cadans terecht.
"Boem!" Met een harde bons valt de zweep op de grond.

'Godsamme!' roept Michelle uit. Ze heeft haar hand op haar hart.
'Ja, dit gebeurde ook in het echt,' vult Hendrik droog aan. 'Net als jij schrok ik mij rot. Kwam die non van ca. 1,55 meter opeens binnen vallen. Doodleuk stond ze ons daar vanuit de deuropening aan te gapen. En Kim had niets door. Ik kuchte en ja, toen ging Kim natuurlijk snel rechtop staan.'
Michelle slaat haar hand als een kommetje om haar mond. ‘Niet! Dat meent U niet! Stond daar gewoon de non? Ohhh wat gênant!'

'Ja echt,' bevestigt Kim die nu schuchter naar haar voeten kijkt.
'Maar waarom was ze daar dan?'
'Dat vroeg ik mij ook af.' Hendrik wrijft met zijn hand over zijn stoppeltjesbaard.
'Ze kwam alleen maar vertellen dat de badkamer aan het einde van de hal, links was. En dat daar ook schone handdoeken hangen.'
'En toen?' Michelle hangt aan hun lippen. Dit lijkt wel een film, dit verzin je toch niet!
'Nou ja toen zei ze dat ze ons over 1,5 uur zou komen halen. Daarna draaide ze zich om en sloot heel zachtjes de deur. Net of er niets gebeurd was.'

‘En dat was jullie eerste zweep-ervaring dus.' Een duidelijk lachje van Michelle klinkt door haar woorden heen.
Kim knikt bevestigend.
'Maar zijn jullie toen eigenlijk nog klaargekomen?' De woorden hangen in de lucht. Michelle kan haar tong er wel afbijten. Weer te snel...
‘Zo dus daar ben je nieuwsgierig naar?’ Dat kuiltje in z’n rechterwang laat zien dat hij het best een grappige vraag vindt. In een paar stappen is Hendrik bij haar en laat haar opstaan. Zachtjes strijkt hij met z’n vingers over haar gezicht. ‘Hoor ik het nou goed?’ fluistert hij ‘Ben je opeens niet meer jaloers? Je wilt dus meer weten?’

De haren van Michelle zwiepen heen en weer als ze haar hoofd schudt. ‘Nee, sorry ik hoef geen details hoor. Ik was gewoon nieuwsgierig.’
‘Je wàs nieuwsgierig?’ De wenkbrauwen van Hendrik gaan omhoog. Zijn vingers strelen nu de binnenkant van haar dijen. ‘Of bèn je soms nieuwsgierig?’ Michelle slikt. Haar aandacht is bij de vinger van Hendrik die nu heel zachtjes haar genotsknopje beroerd. Ze kijkt in zijn donkerbruine ogen. Het is net of ze alleen met hem in het vertrek is.
‘Nou?’ haalt hij haar weer terug. ‘Je wilt echt weten of we klaarkwamen?’ Z’n vinger is van haar klitje weggehaald. Michelle bijt op haar onderlip.
Waarom maakt haar Meester het haar toch altijd zo moeilijk.