Hoofdstuk

Twinkelende donkerbruine ogen, dat is wat Michelle het eerst opvalt als Kim zich omdraait. Sensueel strijkt Kim haar rode haren naar achteren en loopt dan heupwiegend op Hendrik af. Zijn ogen verstrengelen zich met die van haar. Ergens wil Michelle niet meer kijken, maar als een magneet wordt ze getrokken naar het tafereel voor haar.

‘Zou je dit durven te gebruiken bij mij?' vraagt haar vriendin met hese stem. Zachtjes zwaait ze de zweep door de lucht. Maar het is niet waar Michelle naar kijkt. Haar blik blijft hangen op de dikke bobbel in de broek van Hendrik.

'Zeg eerst tegen Michelle hoe je je nu voelt,' instrueert Hendrik haar glimlachend.
Michelle slaat haar armen over elkaar. Haar ene been strak over haar andere been. Haar hele non-verbale houding straalt uit dat ze echt niet op deze verklaring zit te wachten.
Toch beantwoordt Kim de vraag: 'Net als toen voel ik weer de kriebels in mijn buik,' giechelt ze zachtjes.
'Tuurlijk,' reageert Hendrik of hij niet anders had verwacht. 'Jij kunt je heel goed her-inleven.'
'Ja Meester, en ik had...'

Dit onderonsje, Michelle houdt het niet meer. 'Nou het laat U zo te zien ook niet koud,' sneert ze Hendrik toe. Demonstratief blijft haar blik opnieuw hangen op zijn stevige erectie. Hendrik beseft dat ze het moeilijk heeft, maar het belet hem niet om haar te ontzien. Sterker nog: hij voert de druk nog wat meer op.

Alsof Michelle niets gezegd heeft richt hij zich weer op Kim: 'Kom, maak je zin eens af? Je had niet alleen maar kriebels in je buik toch? Je had toch nog wel meer?'
Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt Kim hem aan. 'Je stringetje...,' helpt hij haar.
'O ja die. Eh, nou ja. Mijn stringetje, hihi,' verlegen steekt ze het topje van haar wijsvinger tussen haar lippen. 'Die eh, die was kletsnat door de gedachte dat U hiermee, en ze heft de zweep even op, over mijn billen zou slaan.'
'Ja, dat leek je lekker hè,' daagt Hendrik haar verder uit.
'Ja Meester,' fluistert Kim zachtjes terwijl ze quasi aandachtig naar haar tenen kijkt.
'Stop maar, je bent uit je rol Kim,' wijst Hendrik haar terecht. Met twijfel in haar ogen kijkt ze Hendrik aan.
'Ja,' legt hij uit. 'Je keek helemaal niet zo lang naar je tenen. Je weet toch nog wel wat je wél deed?' Kim knikt. 'Ja Meester, ik weet het nog,' fluistert ze ietwat beschaamd.
'Mooi, laat maar zien dan.'

Kim draait zich om, waardoor Hendrik nu het uitzicht op haar ronde billen heeft. Sierlijk buigt ze zich iets naar voren en doet alsof ze haar denkbeeldige jurk omhoog stroopt.
'Zie je wat ik zie Michelle?' vraagt Hendrik haar. 'Lekker nat hè?' Hendrik wijst naar het glinsterende vocht. 'In het hotel kon ik het nog niet zien. Toen had Kim haar slipje nog aan. Maar die natte plek in haar slipje dat zag ik wel.'

En nu is de maat vol. Ze heeft het echt geprobeerd, maar ze voelt zich zo buitenspel gezet. Dit gaat echt te ver. Ze heeft genoeg gehad, punt.
Resoluut staat Michelle op en met stampende voeten stuift ze langs Hendrik en Kim.
'Gaan jullie maar lekker door met jullie onderonsje. Om alles zó precies in detail uit te leggen. ik ben er echt even klaar mee,' smijt ze Hendrik toe.
Hendrik laat haar gaan en geeft Kim een knipoog. ‘Die is echt jaloers,’ fluistert hij haar toe.

In de keuken giet Michelle een glas water achterover. Ze kan het niet uitstaan dat Kim zulke ervaringen met Hendrik heeft meegemaakt. Ze zijn samen op een slaapkamer geweest. Gewoon niet eventjes, nee hoor. Met z’n tweeën hebben ze van alles gedaan! En waar staat zij dan? Ze kan het eigenlijk niet meer aanhoren het verhaal. Waarom moet ze nou ook zo nodig tot in details alles horen!

‘Hallo, kom je nog terug?’ Michelle merkt aan de stem van Hendrik dat hij ongeduldig is.
'Nee, ik kom niet terug,' raast ze.
'Michelle?' Z'n stem klinkt zowel vragend als dreigend tegelijkertijd.
Snel neemt ze nog een laatste slok water.
‘Gek van jullie onderonsjes word ik, oké!’ raast Michelle als ze het water heeft doorgeslikt.
'Als ik jou was, zou ik nu maar héél snel hier komen.'
De vloer kraakt onder haar voeten als ze terug stampt.
'Oké, ik ben terug.' Woest kijkt Michelle het tweetal aan. ‘Maar doe het iets korter graag.’
De stilte die haar tegemoet treedt, maakt haar nog bozer.
'Jullie waren daar dus. De nonnen waren er. Kim had de zweep in de hand en toen? Alleen dat wil ik weten. Dus ik hoop dat jullie nu begrijpen dat ik niet wil dat...'

‘ZITTEN NU!'

Oei de stem van Hendrik klinkt nog barser dan bars. En zijn ogen staan er al niet veel rustiger bij.