Hoofdstuk

'Kim stond als een standbeeld te kijken in die kast,' grinnikt Hendrik. 'Een beeld om nooit meer te vergeten.'
'Ja, dat was niet zo gek,' verdedigt ze zichzelf. 'Trouwens, U zag het zo toch ook voor het eerst?'
'Klopt,' het kuiltje in zijn rechterwang verschijnt.
'Nou, wat was het dan?' Ongeduldig wiebelt Michelle met haar voet heen en weer.
'Je kent toch de kast van onze Meester boven?' vertelt Kim op geheimzinnige toon.' Met een vragende blik kijkt Michelle haar aan. 'Je weet wel die kast waar we ook spullen uithaalden toen Janneke op het bed lag vastgebonden.'
'Huh? Lagen die spullen daar? Dat meen je niet!'
'Ja echt waar.'
'Maar waarom dan?'
'Tja, dat wist ik toen ook nog niet. Later wel.'
'Want?'
'Geduld, Michelle, geduld,' begrenst Hendrik haar.
'Ow! Vertel mij dan wel wat er in die kast zat! Please?' Michelle hangt aan de lippen van haar vriendin.
Hendrik geeft een knikje ter toestemming aan Kim om daarop in te gaan.
'Ik zag een witte muur met spijkers. In een keurig rijtje hingen daar zwepen aan. Gesorteerd op lengte. Dat gold ook voor het volgende rijtje, waar verschillende flogs aan hingen.'
Michelle bedenkt hoe zij gereageerd zou hebben als ze dit had gezien. In een klooster, toch te zot voor woorden.
'Daaronder was een plank,' vertelt Kim verder. 'Daar lagen zwarte en rode touwen opgerold. En er lagen vastbind-attributen en handboeien ernaast. Toen ik naar beneden keek, zag ik in de hoek canes staan. Ik denk wel een stuk of tien.'
'Ongelofelijk,' murmelt Michelle zachtjes.

'Het eerste wat ik oppakte waren de handboeien. Het rinkelde in mijn handen en het rook naar leer. Langzaam draaide ik mij om naar Hendrik, liet het zien en toen gebeurde er iets in mij.'
'Wat dan?'
'Tja, hoe moet ik het zeggen.' Je hoort de klok tikken in het stille vertrek. Schoorvoetend kijkt Kim naar beneden. 'Ik vind dit eigenlijk een beetje gênant om te vertellen,' fluistert ze.

'Je was gewoon een stout meisje,' daagt Hendrik haar uit. Een rode blos kruipt omhoog van haar nek naar haar gezicht. Dat heeft Michelle nog niet vaak zien gebeuren bij Kim.
'Nou eh,' verdedigt Kimt zichzelf. 'Ik was meer nieuwsgierig.'
'Nee hoor, je was gewoonweg stout.'
'Wat denk je wat ze deed?' Hendrik staat op en met zijn handen in zijn zij wacht hij op het antwoord van Michelle.
'Ze gaf U de handboeien ofzo?'
'Nee.'
'Wat dan?' Hendrik blijft stil.
Nu toch wel heel nieuwsgierig kijkt ze haar vriendin aan. 'Wat deed je dan wel?'
'Ik vroeg...' Kim slikt en wikkelt een rode lok zenuwachtig tussen haar vingers.
'Nou...eh... de korte versie dan. Ik legde de handboeien terug, pakte een zweep en toen sloeg Hendrik mij ermee.'
'Nee, nee Kim. Zo makkelijk kom je er niet vanaf,' valt Hendrik haar in de rede. 'Ik wil dat je precies vertelt hoe dat ging.'
'Ow, eh,' blijkbaar vindt Kim dit echt moeilijk. Dit had Hendrik niet verwacht, ze is al zo lang een subje. Hij zal haar even helpen om deze grens over te gaan. Hij voelt al iets groeien in zijn broek, bij het idee.
Net als Kim een hap lucht neemt om het te vertellen, stopt Hendrik haar. 'Ik weet wat beters. Je gaat het nadoen.'
'Huh? Nadoen?'
'Ja,' grinnikt Hendrik. 'Is ook leuk voor Michelle hè, dan komt ze er helemaal in. Haal maar even zo'n zelfde soort zweep op.'
'Ja Meester,' fluistert Kim. 'Als dat is wat U wenst, ga ik het pakken.'
Met grote ogen kijkt Michelle haar vriendin na die de kamer uitloopt. Hoe kan Kim dat toch, precies doen wat er gevraagd wordt.

Tien tellen lukt het Michelle om haar commentaar in te houden, dan valt ze uit: 'U kunt het toch ook gewoon vertellen.'
'Wat?'
Michelle zucht diep: 'Wat Kim zei en hoe U toen de zweep sloeg.'
'Ja dat kan.'
'Dus?'
'Dus doen we dat niet.'
'Ik ben alleen maar benieuwd waarom Janneke daar is. En wat er zo erg aan is. Maar al die details hoef ik toch niet te weten?' probeert Michelle nogmaals.
'Jawel.'
'Waarom dan?' Gefrustreerd steekt Michelle haar handen omhoog. 'Wat is hier nou de zin van!'
'Omdat jij nog iets te leren hebt hè?'
'Wat dan?' Michelle's stem klinkt schril. Ze weet het, maar wil er niet aan.
'Was het niet iets met jaloersheid bedwingen?' Zachtjes streelt Hendrik met zijn duim haar wang. 'Het lukt je vast.'
Zijn hoofd die zich naar de hare buigt. Ze opent haar lippen, hunkerend naar een lekkere tongzoen. Op hetzelfde moment horen ze Kim de trap aflopen, wat gelijk de betovering verbreekt.

Zodra Kim haar gezicht om de hoek van de kamer steekt, instrueert Hendrik haar.
'We gaan het gelijk goed doen Kim. Draai je gezicht naar de deur en doe je ogen dicht.'
Weer volgt Kim direct zijn orders op en staat al snel in de juiste houding.
'Ik geef je een paar minuten om er weer echt te zijn. Wees weer in het klooster, wees in onze kamer. Zie de kast, zie ons bed.
"Onze, ons"... Michelle bijt op haar kiezen.
'Zie je het? Zie je de kast weer voor je?'
'Ja Meester,' fluistert Kim. 'Ik sta nu voor de kast.'
'Mooi, nu wil ik dat je denkbeeldig de handboeien weer teruglegt en de zweep oppakt.'
Kim die de zweep al in haar handen heeft omklemt het stevig.
'Doe vervolgens precies na wat je toen deed Kim. Nu!'