Hoofdstuk

* dit verhaal is het vervolg op 99 Zweepslagen en is als e-book uitgegeven. Voor een klein bedrag (€7,95) hier te bestellen: www.bravenewbooks.nl/clairnemas. Geen adres hoef je in te vullen (lijkt zo). Ook te bestellen via bol.com of kobo (gratis met kobo plus of nextory).
--

'Zo zitten jullie netjes.'
Lichtjes aait Hendrik over de haren van Michelle en Kim naast hem.
Het is de eerste avond na de 99 zweepslagen die Kim en Michelle hebben ondergaan.

Onderuitgezakt zit Hendrik in de grote relaxstoel in de woonkamer. Zijn subjes zitten ieders op hun knieën naast hem, hun handen in hun nek en kijkend naar hem. De lamellen zijn nu dicht, maar anders had hij het uitzicht op de prachtige tuin, vol orchideeën. Tuinieren is echt een hobby van hem en zo is hij hier ook terechtgekomen: als tuinman voor Michelle en haar man Michael. Glimlachend denkt hij terug aan deze tijd. En moet je ze nu zien: braaf zittend naast hem.

Ja, hij voelt zich trots op wat ze gisteren gepresteerd hebben. 99 Zweepslagen hebben ze opgevangen. Speciaal voor hém. Het komende jaar zijn ze van hem. Daarna moet Michelle opnieuw beslissen of ze teruggaat naar haar man of dat ze toch bij hem blijft. Zijn broek knelt bij de gedachte hoe hij aan dit jaar invulling gaat geven. En hoe ze zullen reageren als ze horen wat hij van plan is met Janneke en wat hun eigen rol hierin wordt.
Hij voelt de onrust van zijn subjes naast hem. Ze kunnen niet weten wat hij van plan is, maar o, wat willen ze het graag weten. Op de achtergrond hoort hij uit de Sonos hij de warme stem van Ed Sheeran met het nummer “Thinking out Lout”. Even sluit hij zijn ogen en geeft zich helemaal over aan dit heerlijke moment. Als de laatste tonen wegsterven, laat Hendrik weten dat dit het moment is waarop ze verder gaan.

'Presenteer jullie billen,' instrueert Hendrik zijn subjes. De planken kraken licht als de meiden zich verplaatsen.
'Nee, niet naast, maar voor mij.' En hij wijst naar de plek waar hij wil dat ze gaan zitten.
'Hoger.' Hun ooit witte billen nu omhoog geheven voor zijn ogen. Vooroverbuigend bekijkt hij ze zonder ze aan te raken. Diepe rode strepen tekenen zich duidelijk af. Dat moet best pijnlijk zijn. Maar ze dragen het, voor hem.
'Ik hoop dat het geen littekens gaan worden,' fluistert Kim.
Hendrik trekt zijn wenkbrauwen op. 'Nee joh, zeker weten dat dit weer wegtrekt.' Zachtjes glijden zijn vingers over hun beide billen heen. 'Niets aan de hand. Ik ben trots dat jullie dit voor mij over hadden.'
Michelle voelt hoe de warmte van zijn woorden zich in haar lichaam verspreiden. Even pakt ze haar haar turquoise hanger vast: een geschenk van hem nadat ze haar ritueel had volbracht.

'Nu we het rijk alleen hebben kunnen we doen en laten wat we willen,' fluistert Hendrik.
‘Maar wat gaan we doen hè?’
Michelle voelt haar hart sneller kloppen. Durft ze het hem te vragen? Vannacht werd ze wakker van het woelen van haar Meester en de onsamenhangende woorden wat te maken had met Janneke. Twee woorden bleef haar bij. Terwijl ze nog zit af te wegen, heeft haar stem al gesproken.
‘Meester?’ doorbreekt ze de stilte. 'Mag ik wat vragen?' Haar stem klinkt haast verlegen, een schril contrast met de eerste keer dat hij haar had leren kennen.
‘Wat dan?’ geeft hij haar ter toestemming.
'Mag ik weten waar Janneke is gebleven? Ik hoorde U vannacht in uw slaap mompelen over een klooster. Het leek of u het er erg moeilijk mee had.'
Kim veert op. 'Zeg dat het niet zo is. Zeg dat U dát niet heeft gedaan! Alstublieft Meester!' Met grote ogen kijkt Kim hem aan, haar houding compleet vergetend.

Hier heeft hij even een borrel bij nodig. Quasi rustig staat hij op en loopt naar de andere kant van de kamer. Hij draait de dop van de whisky open en schenkt het in het glas wat ernaast staat. Zijn bruine ogen vinden die van Kim als hij terugloopt. 'Geloof me Kim,’ overtuigt hij haar. ‘Ik wist echt geen andere oplossing voor haar. Ze haalde...'
'Niet!' Kim veert overeind. 'Na alles wat we daar hebben meegemaakt? Na de weken in de hel! En dan brengt U Janneke naar...' Met een rood hoofd beent ook Kim naar de bar en schenkt zonder te vragen een glas whisky voor zichzelf in. In één teug slaat ze deze achterover.

Hendrik volgt zijn briesende subje. Dit had hij van haar echt niet verwacht. Normaal is ze zo volgzaam en zo bedeesd.
'Weet je Kim...' Zijn woorden stokken als Kim haar glas tegen de muur smijt. Het glas spat in in duizenden stukjes uiteen voor zijn voeten.

‘Kim?’ vraagt Michelle met bibberende stem. Ze heeft geen idee wat er gebeurt, maar aan alles voelt het onheilspellend. ‘Wat is er? Zo ken ik je helemaal niet?’ Kim loopt naar Michelle toe. Ze voelt Kim's hand op haar wang. ‘Jullie kennen elkaar al langer dus,’ fluistert Michelle.
‘Ja schat, we kennen elkaar al langer maar door toeval ben ik bij jou beland. Maar je hoeft...'
Hendrik onderbreekt haar: ‘Ik denk dat je recht hebt op het hele verhaal Michelle.’ Met een glas whisky in zijn hand gaat hij weer zitten.
De lucht voelt geladen. Zijn gefronste wenkbrauwen, de gepijnigde blik in zijn ogen: je ziet dat hij niet fijn terugdenkt aan deze tijd. Maar waarom heeft hij Janneke daar dan juist naartoe gebracht? En hoezo wist ze niet dat Hendrik en Kim elkaar al langer kenden?