Hoofdstuk

Ik werd uit mijn harnas gehaald, kreeg mijn " onderbroek" weer aan en werd weer de schuur uitgeleid.
Eenmaal terug in het huis was het tijd voor de innerlijke mens, we liepen een grote kamer in waar een tafel klaar stond voor de lunch.
Ik ging er al vanuit dat er geen rekening met mij was gehouden, dat had ik zelfs raar gevonden.

Dat bleek ook zo te zijn, ik werd via een andere deur weer verder geleid naar een kleine ruimt waar in de muren en de vloer diverse ringen waren aangebracht waar je makkelijk iets kon vast zetten.
Dat iets was ik dus, ik werd voor een kleine schandpaal op mijn knieën gedwongen, direct werden mijn enkels aan de vloer vastgezet.
Ik moest voorover buigen zodat alleen mijn nek in de schandpaal belande, deze werd gelijk gesloten met een hangslot, armen bleven in de singleglove.
Dit was natuurlijk met een reden, deze werd aan een takel gehaakt en onder het tikkende geluid werden mijn armen omhoog gehesen tot de dames hoog genoeg vonden.
De schandpaal was al erg nauw, maar door deze houding werd mijn nek verder naar beneden gedrukt, wat geen pretje was.

Om het geheel af te maken werd er een masker voor mijn ogen gegespt en kreeg ik ook nog een flinke balknevel tussen mijn tanden gepropt.
Met de opmerking; zo, heb je ook wat te eten, liepen de drie meiden weg.
Ik reageerde met een kreun, maar dat had ik beter niet kunnen doen.
Ik hoorde een paar hakken terug komen en kreeg ik met een stok een harde tik tegen mijn strak ingesnoerde balzak, ik joelde van achter de balknevel die het geluid goed dempte.
Van dit soort reacties zijn we niet gediend, kreeg ik toegesnauwd en met dezelfde pas liepen de hakken weg.

Daar zat ik dan te wachten tot ik weer opgehaald zou worden.
Het leek wel uren te durenen na verloop van tijd werd deze houding aardig pijnlijk, ik wist dat ze in de middeleeuwen deze houding, ook wel bekend als Strapado, gebruikte om iemand te martelen en zo een bekentenis los te maken en dat werkte goed.

Het begon aardig in mijn schouders te trekken, dus ik probeerde me te verzitten door mijn armen verder omhoog te duwen in de hoop wat meer ruimte te krijgen, dat had ik beter niet kunnen doen.
Bij elke beweging die ik maakte hoorde ik een paar klikken boven mijn hoofd en het leek dat ik minder ruimte kreeg en mijn armen verder omhoog werden getrokken.
Kennelijk zat er een ingenieus systeem op dat bij elke beweging verder opdraaide, wat resulteerde in nog minder vrijheid.
Maar door de toenemende druk in mijn schouders bleef ik bewegen en het mechanisme bleef maar klikken, doordat ik verder op de schandpaal werd geduwd kwam er ook meer druk op mijn keel, zoveel dat slikken en ademen steeds lastiger werd.
Ik probeerde de pijn te negeren, maar dat is lastig als je hele lijf pijn begon te doen, maar als ik niet gemarteld wil worden, zal ik toch op mijn tanden moeten bijten.
Dat is wel lastig met een grote balknevel ertussen.

Na, wat leek op uren, hoorde ik een meerdere hakken op de harde vloer de ruimte inlopen.
"Kijk ons slaafje eens zitten, heb je jezelf in de problemen gebracht, maar dat heb je aan jezelf te danken, niemand heeft gezegd dat je mag bewegen".
Ik voelde hoe een hand mijn polsen vastpakte en nog even verder omhoog duwde en weer hoorde ik 4 klikken boven mijn hoofd en de pijn in mijn schouders nam weer verder toe, waarop ik van achter de balknevel een kreun liet gaan.
De reactie bleef ook niet uit, " o, ons slaafje is het er niet mee eens", gevolgd 10 harde klappen op mijn balzak.
Ik joelde als reactie, wat weer werd beantwoord met nog 10 klappen.
Ik.besloot de pijn maar te incasseren, meer pijn kon ik even niet meer hebben.