Hoofdstuk

Na een reis waarvan ik geen idee heb hoe lang die duurde, wordt de motor uitgezet. De mannen tillen mijn container uit het busje. De sloten worden eraf gehaald en zonder waarschuwing leggen ze de container op de grond. Ik val op mijn schouder en de pis en kots stroomt langs me de container uit.

"Gadverdamme, moet je kijken. Smerig hoor.", zegt één van de mannen. De andere man roept dat ik eruit moet komen. Ik wurm me naar buiten en zie dat het donker is. Ik moet gaan staan en meteen krijg ik een ketting om mijn nek. Redelijk strak en met een hangslotje.

"Ongelooflijk, wat stinkt die jongen. Zet jij de container weg, dan breng ik hem naar zijn eigenaren terug." Met een ferme ruk aan de ketting moet ik volgen. "De ketting is extra lang, want ik wil niet te dicht bij je zijn."

Ik ben blij dat het donker is, want mijn voorkomen vernedert me enorm. Mijn benen zijn aan elkaar geketend met net voldoende ruimte om te lopen. Ik heb geen broek aan en het rode vest dat ik aan heb is niet lang genoeg om mijn lul en kont te verbergen. Het vest is bovendien doordrenkt van pis en sperma kleeft aan alle kanten.

Mijn haren zijn helemaal donker van de urine en de sperma zorgt ervoor dat lokken aan mijn gezicht plakken. Mijn handen zijn achter mijn rug geboeid en ik word door een vreemde man over een kade geleid met een ketting.

We lopen naar de boot die mijn weekend tot nu toe beheerst. Daar aangekomen pakt de man een hangslotje uit zijn zak en maakt hij de ketting vast aan een paal op de kade. "Niet weglopen, hè!" Terwijl hij aan boord gaat, vraag ik me af waarom ik in hemels naam in deze toestand wil vluchten.

Ik moet tien minuten buiten wachten, maar dan komt de man samen met Alex terug naar buiten. "Moest je me daar nu voor wakker maken", grapt Alex. "Bah, je ziet er niet uit."

Alex neemt afscheid van de man. Hij keert zich om en verdwijnt in de boot, waarna hij terugkomt met een fles shampoo en een handdoek. Hij maakt mijn ketting en boeien los en zegt: "Daar achter is een washok, zorg dat je hier schoon voor de boot staat over een half uur. En maak ook je vest schoon."

Ondanks mijn slappe benen probeer ik snel naar het washok te gaan. Voor het eerst in een paar dagen heb ik een beetje vrijheid. Maar ik kan er niet van genieten. Alles doet pijn en ik durf mezelf niet aan te raken omdat ik zo vies ben.

In het washok neem ik de tijd om te douchen en om mezelf helemaal schoon te maken. Daarna maak ik mijn rode sportvest schoon, zo goed en zo kwaad als dat gaat. Het lukt me redelijk. Ik wring het uit.

Ik kijk buiten het washokje en zie dat er niemand in de omgeving is. Bovendien is het nog pikkedonker, dus ik loop naakt terug naar de boot. Daar staat Alex alweer te wachten.