Hoofdstuk

Zoals afgesproken liep ik tegen 8:30 richting de buren, zodat ik er stipt 8:30 zou zijn. De deur van de schuur, waar ik mijzelf weken geleden overgaf aan de buren stond op een kier. Precies 8:30 deed ik hem open. Ondertussen vochten de emoties in mijn lijf om de boventoon te voeren. Twijfel, angst, opwinding, nieuwsgierigheid het kwam en ging in vlagen voorbij. In plaats van gelijk in de grote sm kamer te komen, stond ik in een soort portaaltje. Ik kon mij niet herinneren dat dit er de vorige keer ook was. Ik probeerde de deur naar de ruimte waar ik zo verlangde te zijn te openen, maar die zat op slot. Wat is dit nou? Toen viel mij het briefje dat op de deur geplakt was pas op. “Lees dit” stond er op.

Ik pakte het briefje van de deur en vouwde hem open en las:

“Je hebt de test doorstaan en wij willen je trainen en gebruiken. Maar ga je niks verbeelden. Je bent ten alle tijden een minderwaardig schepsel dat alleen bestaat om te dienen.

Je leest nog, dus je bent het hiermee eens.

Dan een paar basisregels:
Bdsm is een aanvulling op ons vanilla leven.
We plannen de sessies.
Hierbinnen ben je ons eigendom totdat we je weer vrijlaten.
Daarbuiten ben je volledig vrij om jouw leven te leiden zoals je wil.
Wat hier gebeurt blijft hier.
Dat geeft ons en jou de vrijheid om zonder belemmeringen ons spel te spelen.
Een sessie start en eindigt in deze ruimte.
Zodra je binnenkomt kleed je je uit en prepareer je je voor ons.
Wij verwachten dat je:
Schoon bent
Schaamstreek haarloos is
Je anaal gereinigd bent
Hiervoor kan je de wastafel en wc in deze ruimte gebruiken. De benodigde toiletspullen vind je in het kastje.
In dit kastje kan je ook instructies van ons vinden”

Meer stond er niet in. Ik keek de kleine ruimte rond en zag inderdaad een wasbakje een wc-pot en het kastje.
Ik twijfelde even wat nu te doen, maar de regels in de brief waren duidelijk. Dus ik kleedde mij uit. Opende het kastje, waar een washandje, zeep, scheerspullen en een anaal douche lagen. Ik doorzocht het hele kastje, maar zag verder geen instructies. Dus ging ik mij wassen en scheren bij de wasbak. Het spoelen van mijn kontgat stelde ik uit tot het eind. Ik vind dit een vervelende bezigheid. Het is vies, ongemakkelijk en vooral ook gênant. Maar goed de regels waren duidelijk.
Na een kwartiertje (er hing een klok in de ruimte) stond ik schoon en naakt een beetje om mij heen te kijken niet goed wetend wat nu.
Ineens klonk er een stem in de ruimte. Ik schrok mij rot, want had niemand gezien. Pas daarna drong het tot mij door dat de stem uit een luidspreker in het plafond kwam. “Ga richting de buitendeur met je hoofd gebogen op je knieën zitten wachten”
Snel deed ik wat gezegd werd en ging wachten. Eerst ging dat wel, maar het wachten duurde erg lang. Tijdens het wachten werd ik mij steeds bewuster van waar ik was en hoe ik erbij zat. Dat maakte mij langzaam steeds geiler en ik voelde mijn pik een beetje zwellen. Het wachten duurde en duurde en na verloop van tijd trok ook de geilheid weg. Dat maakte plaats voor irritatie en twijfel of ik zo zou blijven zitten. Wat dachten ze wel dat ik was? Iets dat ze gewoon in een hoekje kunnen zetten? Direct daarna kwam ook het besef dat dat precies was wat ik voor ze ben. En dat ik dat ook wil zijn. Zo zat ik braaf te wachten en gingen mijn gedachten alle kanten op.
Na ruim twee uur kwam er pas weer geluid uit het plafond.
“Kleed je maar weer aan. We laten je weer gaan”
Totaal gefrustreerd en een beetje boos griste ik mijn kleren bij elkaar en begon mij aan te kleden. Wat een rotstreek was dit weer. Ik wil hun dienen en wordt alleen een poos naakt op mijn knieën gezet. Wat is daar nou aan?
Toen ik mijn schoenen aangetrokken had en weg wou gaan kwam er nog een bericht uit het plafond.”zwaai je niet meer naar ons?” Dit begreep ik niet. Maar al snel werd ik geholpen door ze. “Achter de spiegel zit een camera. We hebben je goed kunnen observeren en van je genoten.” Ik zwaaide en zei automatisch “Tot ziens”
“Tot ziens” klonk het uit het plafond. “Als ze thuis vragen wat je gedaan hebt, zeg dan dat we spullen van zolder hebben gehaald”

Ik knikte en liep rustig naar huis. Mijzelf verwonderend over de tijd die mijn buren namen, waardoor ik steeds meer ging verlangen om hen te dienen.