Hoofdstuk

Waar denk je aan bij een schoonmaakkast?
Ja, vast aan een kast vol schoonmaakspullen.
Maar mijn Meester niet.

‘Alles moest erin wat met schoonmaken te maken heeft,’ zei U.
Ik was druk in de weer: een bezem, een emmer, dweiltjes, een spons, de stofzuiger, schoonmaakmiddelen.
Glunderend kijk ik U aan.
Maar U staat met de armen over elkaar.
‘Je bent het aller-aller-allerbelangrijkste vergeten.’
‘Maar… Meester,’ zeg ik verbaasd. ‘Ik heb alles verzameld. Hiermee kan ik toch aan de gang?’
‘Nee,’ zegt U rustig.
‘Stel ik ga de keuken doen,. Ik pak de emmer en de dweil.
‘Dan heb ik alles toch?’
‘Zoals je nu staat wel ja. Maar iets heb je niet uit de kast gepakt, hè?’
Ik kijk nog eens. Alles komt uit de kast. En dan daagt het mij.
‘U bedoelt.. toch niet mij?’
Die grimas om Uw mond, U hoefde de woorden niet eens uit te spreken!
‘Goed zo, schoonmaaksletje. Ik wist wel dat je het door zou hebben.’
‘Hup, op je plek.’
Met een zacht duwtje sta ik in de kast. Niet veel later is het donker.
De geur van schoonmaakmiddel prikt in mijn neus.
Het hout is koud tegen mijn huid.
Ik hoor U weglopen.
Kippenvel op mijn armen. Hier laat U mij toch niet echt staan?