Hoofdstuk

Ze moet glimlachen om het geritsel (en gevloek!) van Rob als hij het condoom nog uit de verpakking moet halen Om dan te voelen hoe in dit standje hij haar zoekt… Haar warme verlangende kutje vindt. Eventjes wacht - wat haar ademloos wachtend nog meer doet verlangen - om dan zelfverzekerd langzaam in haar te gaan.

Zijn sterke handen strak om haar heupen maken dat ze geen kant op kan...Onbewust zet ze zich toch schrap en spant haar spieren. Maar hij maakt niet de beginnersfout om in dit voor haar kwetsbare standje meteen diep in haar te stoten. Haar vertrouwen is meteen volledig terug als ze beseft dat hij rekening met haar houdt en haar goed aanvoelt. Als hij langzaam dieper en dieper in haar gaat, hapt ze naar adem. Hij is zo godallemachtig hard. En groot. Haar hoofd dat even lichte paniek voelt en tegelijk ook die hunkerende geilheid van het besef dat hij haar helemaal vult.

Intussen weet Rob niet meer hoe hij het heeft. Voor hem heeft hij zicht op een goddelijk lijf van zijn subje dat duidelijk geniet en zich verlangend aanbiedt. Alleen al hoe ze erbij ligt. En hoe ze voelt!...Ze...voelt...zo...goddelijk...goed! Haar lichaam...dit standje...om zijn eigen handen op haar heerlijke lichaam te zien. Hij moet af en toe wegkijken omdat hij al bijna komt alleen al door naar haar te kijken. Het regent schietgebedjes van hem naar boven.

Het duurt even voordat ze meer durft te ontspannen. Zijn eerste voorzichtige stoten voelen goddelijk. Hij voelt haar goed aan. En een perfect fit. Weer het besef dat groter (ook maar iets groter) en ze had het niet meer fijn gevonden. Maar dit. DIT! Ze wil meer. Meer! (En het mag nu ook wel wat harder...) Iets wat Rob aanvoelt en langzaam steeds wat krachtiger in haar stoot.

Ze gaat er niet meteen helemaal in op. Ze voelt zich bij vlagen schuldig: Ze merkt aan hem hoe zwaar hij het heeft en hoe hij al meteen vanaf het begin de grootste moeite heeft om het vol te houden. Om niet meteen al te komen. Tot twee keer toe moet hij hijgend uit haar, om hem dan weer opnieuw in haar te voelen. Bij de tweede onderbreking, kan ze het niet laten:

“Kom anders eerst maar, dan... Auw!”

De corrigerende tik is zo hard dat ze wijselijk haar mond verder houdt. Ron vertraagd. Lijkt zich langzaam maar zeker te herpakken en lijkt dan meer en meer in een ritme te komen waarin hij het volhoudt.. Hij wordt meer nemend. Dominanter. Harder ook. Veel harder. Steeds meer in controle terwijl zij steeds meer geilheid begint uit te kramen.

Het is vlak voordat ze komt...ergens het besef dat ze op deze manier eigenlijk nooit komt... dat Rob haar bovenlijf iets omhoog trekt zodat ze op haar plaatst blijft terwijl hij met zijn andere hand voorlangs de trillende Wand stevig tegen haar klitje duwt. Langzaam, nog steeds diep in haar stotend, blijft hij haar zo vasthouden. Ook als ze schreeuwend komt en ze Rob de onbeschrijfelijke sensatie geeft van haar samentrekkende spieren terwijl hij diep in haar is.

Als Rob haar loslaat, laat ze zich voorover vallen om nahijgend op haar buik stil te blijven liggen. "Jezus...dit is...dit was...Ohw!" Om door Rob meteen met een: "Je dacht toch zeker niet dat ik al met je klaar was?", ruw overeind getrokken te worden.

Rob die opnieuw in haar gaat. Harder. Nemend.

Rob die dit keer niet meer tussendoor stopt maar die nu doorgaat en doorgaat. Ze beseft vaag dat ze er van alles uitkraamt. Er van alles uitjankt terwijl ze steeds weer meer een klein beetje heerlijk doodgaat. Alles maar dan ook alles komt er nu uit terwijl ze zich volledig aan hem geeft. Geil. Hoerig. Het is alsof een dam van een stuwmeer eindelijk weg is en eindelijk - eindelijk - alles onstopbaar begint te stromen.

Rob gebruikt voor haar tweede orgasme de wand op dezelfde manier. Het orgasme voelt alsof er een alles verzwelgende golf aan komt rollen en geluidloos op het hoogste punt over haar heen breekt. En Rob die het moment verlengt en versterkt door de Wand stevig tegen haar klitje te blijven houden, en in haar blijft stoten terwijl ze trillend maat komt en komt en komt. Om zich uitgeput voorover op bed te laten vallen als Rob haar eindelijk loslaat.

Rob die hijgend van alle inspanningen tevreden kijkt hoe ze nog naschokkend voor hem op bed ligt. Even helemaal op. Uit. Een hijgend hertje dat niet meer kan.

Even was hij bang geweest het fysiek niet waar te kunnen maken. Maar nu. Nu. Hij voelt zich mannelijker dan ooit. Zijn zelfvertrouwen is weer volledig terug. Sterker dan ooit. Zijn dominantie ook. Hij buigt zich voorover. Streelt en zoent teder haar rug, haar hals en nek. Dit keer trekt hij haar niet ruw overeind maar doet het milder. Voorzichtig bijna.

Rob die zelfverzekerd haar smeken en stamelen negeert en haar rustig weer opnieuw op z'n hondjes neerzet...

Het is pas na afloop dat ze beseft dat Rob de Wand daarna niet meer heeft nodig heeft gehad.