Hoofdstuk

De wijn staat koud en het eten is zo goed als klaar. Janneke kijkt tevreden om zich heen. Als Donna komt, kunnen ze eerst samen nog een glas drinken, voor haar vader komt. Ze frist zich snel op en kleedt zich om. De jumpsuit die Donna zo leuk vindt ligt al klaar. Zelf geeft ze er niet om, haar kleding moet vooral praktisch zijn, maar voor Donna doet ze graag wat meer moeite. Na een korte twijfel besluit ze haar haren los te dragen. Ook dat vindt Donna leuk. Voor de zoveelste keer schikt ze de gedekte tafel. Donna moet nu onderweg zijn. Janneke vroeg vanmorgen of ze op tijd kon zijn. Donna beloofde haar best te doen. Dat is een breed begrip voor Donna. Janneke glimlacht. Er zit geen irritatie achter die wetenschap. Donna is Donna.
Ze leest het rapport van haar collega en zet er aanvullingen tussen. Onderwijl bekijkt ze haar agenda voor morgen. De wijzers van de klok kruipen verder. De bel gaat. Ze drinkt het eerste glas met haar vader en snijdt wat brood tegen de ergste trek. Rond zeven uur stuurt ze Donna een berichtje. Na een halve minuut komt het antwoord.

‘Ik ben onderweg. ‘Don’t start without me!’
Geen excuses, geen uitleg waarom ze anderhalf uur te laat is. Donna is Donna.

Tegen half elf staat ze met Donna in de deuropening haar vader uit te zwaaien. Donna legt haar hoofd tegen haar schouder. ‘Aardige man. Wat denk je, ben ik goed gekeurd.’
Donna giechelt en Janneke slaat een arm om haar heen. ‘Kom, we gaan naar binnen en naar bed. Ik moet morgen vroeg op.’
Donna pruilt. ‘Ik toch zeker ook. Nog niet naar bed, we gaan dansen.’
Ze pakt Janneke’s handen en trekt haar naar binnen. Donna draait het volume van de stereo hoger en begint loom te bewegen op de muziek. De zachte rondingen onder haar jurk deinen uitdagend en de blik in haar ogen is ondeugend. ‘Kom dansen.’
Janneke danst niet graag. Vergeleken bij de sierlijke bewegingen van Donna komt ze houterig over. Toch beweegt ze mee. Ze zoent haar en geniet van haar open, gewillige mond en warme tong. Haar handen glijden langs haar schouders in de richting van haar zachte billen en ze glimlacht als Donna zucht. Donna heeft nooit veel nodig. Janneke fluistert hees. ‘Misschien toch naar bed?’
Donna begint de knoopjes van haar jurk los te maken. De zachte stof glijdt van haar schouders en op de grond. In haar broekje loopt ze naar het balkon. Janneke volgt, gaat achter haar staan en legt haar handen rond Donna’s borsten. ‘Hier?’
‘Ja hier.’ Donna draait zich om en zoent haar in haar nek. ‘Ik heb het warm.’
Terwijl ze Janneke uitdagend aankijkt, trekt ze haar broekje uit en leunt ze achterover tegen de balustrade, haar benen een beetje uit elkaar, haar buik vooruit. ‘En ik ben geil.’
‘Je bent niet bang dat iemand je hoort, of ziet?’
Donna pakt Janneke’s hand en legt hem tussen haar benen. ‘Ik zal stil zijn.’ Haar eigen handen legt ze op haar haar borsten en ze knijpt zachtjes in haar tepels. ‘Voel je hoe geil ik ben?’
Plagend langzaam duwt Janneke haar vingers in Donna’s zachte warmte. Haar eigen lichaam reageert als Donna sneller begint te ademen en zich steviger tegen haar hand aanduwt. Ze zoent haar hals, haar borsten en beweegt haar vingers sneller als ze langzaam naar beneden zakt. Donna houdt haar tegen. ‘Nee, alleen je vingers. Blijf me zoenen.’
Janneke kijkt naar Donna’s gezicht. Ze beweegt haar vingers, steeds een beetje dieper, langzaam, dan weer sneller. Het zacht gekreun van Donna windt haar op. De gedachte dat wandelaars beneden haar misschien kunnen horen, ook. Haar eigen lichaam wordt warm en ze geniet van de aanblik die Donna haar biedt. Haar borsten vooruit, haar hals open en bloot en haar hoofd iets achterover. Ze stopt en pakt haar gezicht tussen haar handen. Donna’s heupen schokken naar voren en ze kreunt teleurgesteld. ‘Niet stoppen.’
‘Ik hou van je Donna.’
Donna zucht diep, pakt Janneke’s hand en legt hem weer tussen haar benen. ‘Als je nu doorgaat hou ik nog veel meer van jou.’