Deze novelle is een nauwgezette, zintuiglijke beschrijving van de bezoeken van de oude heer Eguchi (67) aan een huis waar impotente oudere mannen op afspraak en tegen betaling, de nacht kunnen doorbrengen met een kunstmatig in diepe slaap gebracht meisje.
Alwaar ze in het aangezicht van hun onafwendbare einde troost kunnen putten uit een warm, naakt lichaam, om zich dan nog intenser over te geven aan hun steeds vaker oprispende herinneringen aan vroeger, toen ze nog mannen waren. De huisregels: geen alcohol, geen penetratie van de schone slaapsters.
Maar de oude heer Eguchi verkeert nog in de ontkenningsfase en in elk hoofdstuk herhaalt hij dat hij nog wel potent is. Bij elk bezoek aan het huis slaapt hij naast een ander meisje. Hun geuren wekken bij hem lang vergeten beelden en associaties op. Wat hij hoort (hun ademhaling, de bulderende oceaan, de vallende natte sneeuw op stille nachten) wordt minutieus beschreven en leidt tot nog meer piekeren over vroeger. Zelfs wat de oude heer Eguchi ziet, voelt en proeft in de duistere kamer brengt oude herinneringen en gevoelens naar boven.
Yasunari Kawabata (1899-1972) was in 1968 de eerste Japanse winnaar van de Nobelprijs voor literatuur.